Sindskort ben ik, wat ze noemen, een zwevende kiezer. Met verbazing, en soms in totale verbijstering, volg ik het nieuws in de aanloop naar de verkiezingen. Het mediaspektakel dat verkiezingscampagne heet, is boeiend, maar met vlagen ook nauwelijks te volgen. Politici worden door de media bijna neergezet als popsterren. Af en toe bekruipt me het gevoel dat ik zit te kijken naar de finale van Idols of X-factor, in plaats naar een inhoudelijke, politieke discussie.
Sprekers met een grote mond en rappe tong scoren. En het lijkt wel een sport om vooral elkaar af te kraken in plaats van zelf met een goed verhaal te komen. Na elk politiek debat worden winnaars en verliezers aangewezen door de media. Maar de grootste winnaars zijn uiteraard die media zelf. En niet te vergeten de bureaus die zeggen de verkiezingsuitslag te kunnen voorspellen.
Volgens de Maurice de Honden van deze wereld wordt de VVD de grootste politieke partij en is Mark Rutte de gedoodverfde premier. Mark Rutte?! Ja, hij die wordt bestempeld als de ideale schoonzoon. Nou, ik weet zeker dat hij er bij mijn ouders niet in komt. Zij blijven de partij van Balkenende trouw. Zelf vraag ik me af hoe iemand die vier gevallen kabinetten op z’n naam heeft staan zichzelf nog een goede lijsttrekker kan vinden, maar dat terzijde.
Even dacht ik dat mijn stem zou gaan naar de oud-burgemeester van mijn woonplaats. Inmiddels denk ik dat hij toch beter af was als stadsbestuurder. Ter linkerzijde is daar ook nog de SP, waarvan de voorman zei in ieder geval niet te vroeg te pieken. De vraag is nu natuurlijk of hij überhaupt gaat pieken. Ik zou ook nog GroenLinks kunnen stemmen. Maar nu Femke Halsema een funshoppende, kettingrokende en Mercedesrijdende diva schijnt te zijn, heb ik zo mijn vraagtekens bij haar persoon in het licht van de idealen van de partij die ze vertegenwoordigt. Ondertussen kijkt Alexander Pechtold met zijn grote ogen wat verbaasd rond. Dat komt ook niet bepaald overtuigend over. Hem geloven op zijn bolle ogen doe ik niet.
Kortom, ik ben er nog niet uit. En dan ben ik nog niet eens alle partijen langs geweest. Dat ik ga stemmen is zeker. Het is ten slotte een recht, waar hard voor gevochten is en dat nog geen eeuw oud is. Mijn invloed op de politieke koers van dit land is beperkt tot die ene stem. Daar moet ik iets mee doen, vind ik zelf. Ik ga de verschillende partijprogramma’s er nog maar eens op naslaan. Daarbij vraag ik me dan wel weer af wat er van de verschillende programmapunten zal overblijven bij de coalitievorming. Misschien gaat er wel een boel overboord in het uiteindelijke coalitieakkoord tussen wieweet wat voor partijen…
Ik zweef nog maar even verder.
Sprekers met een grote mond en rappe tong scoren. En het lijkt wel een sport om vooral elkaar af te kraken in plaats van zelf met een goed verhaal te komen. Na elk politiek debat worden winnaars en verliezers aangewezen door de media. Maar de grootste winnaars zijn uiteraard die media zelf. En niet te vergeten de bureaus die zeggen de verkiezingsuitslag te kunnen voorspellen.
Volgens de Maurice de Honden van deze wereld wordt de VVD de grootste politieke partij en is Mark Rutte de gedoodverfde premier. Mark Rutte?! Ja, hij die wordt bestempeld als de ideale schoonzoon. Nou, ik weet zeker dat hij er bij mijn ouders niet in komt. Zij blijven de partij van Balkenende trouw. Zelf vraag ik me af hoe iemand die vier gevallen kabinetten op z’n naam heeft staan zichzelf nog een goede lijsttrekker kan vinden, maar dat terzijde.
Even dacht ik dat mijn stem zou gaan naar de oud-burgemeester van mijn woonplaats. Inmiddels denk ik dat hij toch beter af was als stadsbestuurder. Ter linkerzijde is daar ook nog de SP, waarvan de voorman zei in ieder geval niet te vroeg te pieken. De vraag is nu natuurlijk of hij überhaupt gaat pieken. Ik zou ook nog GroenLinks kunnen stemmen. Maar nu Femke Halsema een funshoppende, kettingrokende en Mercedesrijdende diva schijnt te zijn, heb ik zo mijn vraagtekens bij haar persoon in het licht van de idealen van de partij die ze vertegenwoordigt. Ondertussen kijkt Alexander Pechtold met zijn grote ogen wat verbaasd rond. Dat komt ook niet bepaald overtuigend over. Hem geloven op zijn bolle ogen doe ik niet.
Kortom, ik ben er nog niet uit. En dan ben ik nog niet eens alle partijen langs geweest. Dat ik ga stemmen is zeker. Het is ten slotte een recht, waar hard voor gevochten is en dat nog geen eeuw oud is. Mijn invloed op de politieke koers van dit land is beperkt tot die ene stem. Daar moet ik iets mee doen, vind ik zelf. Ik ga de verschillende partijprogramma’s er nog maar eens op naslaan. Daarbij vraag ik me dan wel weer af wat er van de verschillende programmapunten zal overblijven bij de coalitievorming. Misschien gaat er wel een boel overboord in het uiteindelijke coalitieakkoord tussen wieweet wat voor partijen…
Ik zweef nog maar even verder.
Log in om te reageren.
