Angstvallig zijn wij ons hele leven op zoek naar zekerheid. Zekerheid van inkomen, zekerheid van vrienden en zekerheid van geluk. Wat ons onzeker maakt is echter de zekerheid van liefde. Want hoe kunnen wij nou van iemand verwachten dat deze de rest van ons leven liefde zal blijven geven?
Groot respect had ik toen mijn ouders afgelopen zomer 35 jaar waren getrouwd. Erg knap, zeker omdat zij in mijn beleving nog een gezond en goed huwelijk hebben. Bijzonder, omdat ze ook echt naar elkaar toegegroeid zijn en erg belangrijk voor elkaar zijn. Een huwelijk zoals een huwelijk bedoeld is, alhoewel liefde nu ook weer geen wetenschap is.
En dat maakt het allemaal zo lastig. Want wanneer weet je dat de ware nu echt de ware is? Mensen hebben relaties van meer dan 5 jaar, maar komen achteraf toch tot de ontdekking dat hij of zij de ware niet was. Hoe kan het zijn dat je dat vijf jaar lang niet in hebt gezien? Het begeeft de bizarre leefwereld van het ‘houden van’ aan. Je droomt, je ziet vooral de positieve kanten van de ander en probeert je over de negatieve kanten heen te zetten.
Achteraf constateren dat iemand je juist heel onzeker maakte of dat je met die ander eigenlijk nooit goed inhoudelijke gesprekken gehad hebt, is bizar om te moeten constateren. Maar toch is dat wat met de liefde met je doet. Het maakt je onzeker, het maakt je gek en laat je uiteindelijk achter in totale verstandsverbijstering.
Tenzij dat je de ware gevonden hebt. Degene bij wie je je thuis voelt, altijd je verhaal kwijt kunt, degene die tijd voor je vrijmaakt, degene die tegen anderen opschept hoe leuk je wel niet bent, degene die je laat lachen, degene die je echte liefde geeft. Maar tot wanneer het duurt, of je ook nog bij elkaar blijft als je in minder vaarwater terecht komt op je werk, het slecht gaat in de familie of je ruzie hebt met je vrienden? Is diegene er dan ook nog of ben je dan niet leuk genoeg meer en wordt je een blok aan het been? Ik weet het niet. Wanneer weet je dat de ware de ware is……?
Groot respect had ik toen mijn ouders afgelopen zomer 35 jaar waren getrouwd. Erg knap, zeker omdat zij in mijn beleving nog een gezond en goed huwelijk hebben. Bijzonder, omdat ze ook echt naar elkaar toegegroeid zijn en erg belangrijk voor elkaar zijn. Een huwelijk zoals een huwelijk bedoeld is, alhoewel liefde nu ook weer geen wetenschap is.
En dat maakt het allemaal zo lastig. Want wanneer weet je dat de ware nu echt de ware is? Mensen hebben relaties van meer dan 5 jaar, maar komen achteraf toch tot de ontdekking dat hij of zij de ware niet was. Hoe kan het zijn dat je dat vijf jaar lang niet in hebt gezien? Het begeeft de bizarre leefwereld van het ‘houden van’ aan. Je droomt, je ziet vooral de positieve kanten van de ander en probeert je over de negatieve kanten heen te zetten.
Achteraf constateren dat iemand je juist heel onzeker maakte of dat je met die ander eigenlijk nooit goed inhoudelijke gesprekken gehad hebt, is bizar om te moeten constateren. Maar toch is dat wat met de liefde met je doet. Het maakt je onzeker, het maakt je gek en laat je uiteindelijk achter in totale verstandsverbijstering.
Tenzij dat je de ware gevonden hebt. Degene bij wie je je thuis voelt, altijd je verhaal kwijt kunt, degene die tijd voor je vrijmaakt, degene die tegen anderen opschept hoe leuk je wel niet bent, degene die je laat lachen, degene die je echte liefde geeft. Maar tot wanneer het duurt, of je ook nog bij elkaar blijft als je in minder vaarwater terecht komt op je werk, het slecht gaat in de familie of je ruzie hebt met je vrienden? Is diegene er dan ook nog of ben je dan niet leuk genoeg meer en wordt je een blok aan het been? Ik weet het niet. Wanneer weet je dat de ware de ware is……?
Log in om te reageren.
