“Waah, de les begint weer!” Snel ren ik met een kop koffie terug naar ’t lokaal. Je kunt de andere meiden al horen kletsen als je de gang inloopt. “Ja, toen in Paradiso, toen dacht ik ‘wat een loser zeg’”, vertelt N., die blond is. “Maar ik heb toch maar met ‘m gezoend, want daar had ik zin in”.
Meteen voel ik me heel saai. En buitengesloten. Ben gelijk weer terug op de basisschool. Waar alle meiden het over Goede Tijden, Slechte Tijden hadden. Dan weet ik het: als m’n ouders me wel naar GTST hadden laten kijken, dan ging ik nu wel constant uit! Wie weet zoende ik dan wel wildvreemde jongens! Dan was ik nu wel werelds en normaal!
Want tot mijn negende hadden we geen tv. Ten eerste omdat m’n ouders TV niet nodig/ongristeluk/ moreeeeeel verantwoord vonden. Ten tweede omdat m’n ma bang was dat m’n pa eraan verslaafd zou raken. Thank you dad! Maar toen ik acht was, verhuisden we van een snoezig Fries dorpje waar de kids alleen Telekids en Kinderen voor Kinderen zagen, naar een zeer geürbaniseerd dorp in het oosten des lands. Zeg maar, een dorp dat denkt dat het een stad was. En alle meiden – van acht jaar dus – keken heel veel tv. Niet zomaar TV, ze keken dagelijks Goede Tijden, Slechte Tijden. En ze hadden het alleen daar maar over. Dus ik zeuren en zeuren en zeuren…..totdat we wel een tv kregen. Ik helemaal gelukkig. Nu kon ik eindelijk meepraten! Maar… ze namen er geen kabel bij. Mijn ouders hielden voet bij stuk. Er kwam geen kabel het huis in. En dus geen GTST. En ook geen ONM. En alle meiden kletsten door, en ik snapte er geen hout van. En voelde me heel erg buitengesloten. Dus ja, daar komt het allemaal door! Door ’t gebrek aan GTST en die stomme opgedwongen normen en waarden van m’n ouders….
Dan zegt er een stemmetje in m’n hoofd: “Ja, maar ’t was toch ook gestoord dat meisjes van acht volwassen soaps keken? Waar iedereen met iedereen naar bed ging? Da’s toch ook niet gezond voor hun beeld op relaties, zichzelf, hun lijf?” Ja doehoeg. Dat snap ik ook wel. Dat ’t heeeeeel misschien een heeeel klein beetje verstandig was dat ik niet mocht kijken naar GTST… maar daar help je dat kind van toen niet mee!
Meteen voel ik me heel saai. En buitengesloten. Ben gelijk weer terug op de basisschool. Waar alle meiden het over Goede Tijden, Slechte Tijden hadden. Dan weet ik het: als m’n ouders me wel naar GTST hadden laten kijken, dan ging ik nu wel constant uit! Wie weet zoende ik dan wel wildvreemde jongens! Dan was ik nu wel werelds en normaal!
Want tot mijn negende hadden we geen tv. Ten eerste omdat m’n ouders TV niet nodig/ongristeluk/ moreeeeeel verantwoord vonden. Ten tweede omdat m’n ma bang was dat m’n pa eraan verslaafd zou raken. Thank you dad! Maar toen ik acht was, verhuisden we van een snoezig Fries dorpje waar de kids alleen Telekids en Kinderen voor Kinderen zagen, naar een zeer geürbaniseerd dorp in het oosten des lands. Zeg maar, een dorp dat denkt dat het een stad was. En alle meiden – van acht jaar dus – keken heel veel tv. Niet zomaar TV, ze keken dagelijks Goede Tijden, Slechte Tijden. En ze hadden het alleen daar maar over. Dus ik zeuren en zeuren en zeuren…..totdat we wel een tv kregen. Ik helemaal gelukkig. Nu kon ik eindelijk meepraten! Maar… ze namen er geen kabel bij. Mijn ouders hielden voet bij stuk. Er kwam geen kabel het huis in. En dus geen GTST. En ook geen ONM. En alle meiden kletsten door, en ik snapte er geen hout van. En voelde me heel erg buitengesloten. Dus ja, daar komt het allemaal door! Door ’t gebrek aan GTST en die stomme opgedwongen normen en waarden van m’n ouders….
Dan zegt er een stemmetje in m’n hoofd: “Ja, maar ’t was toch ook gestoord dat meisjes van acht volwassen soaps keken? Waar iedereen met iedereen naar bed ging? Da’s toch ook niet gezond voor hun beeld op relaties, zichzelf, hun lijf?” Ja doehoeg. Dat snap ik ook wel. Dat ’t heeeeeel misschien een heeeel klein beetje verstandig was dat ik niet mocht kijken naar GTST… maar daar help je dat kind van toen niet mee!
Log in om te reageren.
