Kinderwens? Ik ben er nog niet over uit, lees ik hier op een groot aantal Funky Fish profielen. Alsof het een pakje boter is. Een zak snoep. Welke wordt het? Ik ben er nog niet over uit. Kinderen hinderen, is een oud Nederlands gezegde. Kinderen moet je heel graag willen en anders moet je er niet aan beginnen. Ik zal je uitleggen waarom.
De lusten en de lasten
Over de lusten van een kind is al genoeg geschreven. De liefde die je terugkrijgt, je bloedeigen kind zien opgroeien, een geschenk van God. Over de lasten heeft nagenoeg niemand het. Denk bijvoorbeeld aan de bevalling, simpelweg een verschrikkelijke expeditie welke negen maanden in beslag neemt. Daarna begint het begeleiden van het kind in het eerste levensjaar. Eten, janken en schijten is zo’n beetje het enige waar een kind in zijn/haar eerste periode toe in staat is.
De onzin van de jonge ouder voor zijn omgeving
Ouders veranderen in ontzettend rare wezens wanneer ze een kind krijgen. Een mooie, doch wellicht wat zwart-wit gekleurde, quote is in deze zeer toepasselijk: “Het gevolg van een kind in een gezin is dat ouders volslagen idioot worden, terwijl ze zonder wellicht eenvoudige imbecielen waren gebleven” (Georges Courteline, Franse criticaster). Het begint als ouders over hun nieuwe aanwinst vertellen, als van ‘Pietje is al zindelijk, Nicolien slaapt de hele nacht door en Japie gaat volgend jaar naar groep 7’. De ouders zijn apetrots op hun kind, maar waarom? Alsof het maken van een kind een prestatie van wereldformaat is geweest en het kind goed presteert door nu eindelijk eens te stoppen met dat verschrikkelijke gejank.
Het einde van het echte leven
Een kind krijgen is het einde van het mooie leventje, waarin je je eigen levensgeluk bepaalt. Geen oppas regelen voor de kids als je naar de film wilt; zomaar spontaan een weekendje weg kunnen met je partner; carrière kunnen maken en een eerlijke verdeling tussen man en vrouw.
Arme vrouwen
Want de grootste verliezers van het kinderen krijgen zijn toch wel de vrouwen. Ze krijgen de kans niet om succesvol te zijn op het werk, terwijl de mannelijke grootbezitters van het kinderspul juist op een stormachtige wijze carrière kunnen maken. De vrouw zit opgescheept met allereerst de zwangerschap (een ware aanslag op haar lichaam), dan de dagelijkse zorg voor het kind (hoofdverantwoordelijk) en daarnaast een huwelijk dat weinig meer voorstelt. Met de komst van het kind ben je geen stel meer, maar ben je ineens papa en mama geworden. Daarnaast wordt een vrouw er na de zwangerschap zeker niet knapper op en zijn haar kansen op een glansrijke carrière verkeken. Tenzij ze met een nog in de ontkenningsfase verkerende homo is getrouwd, die graag de huisman wil spelen.
Kinderen ongewenst
Als je het objectief bekijkt zitten er vooraf gezien verschrikkelijk veel nadelen aan het krijgen van een kind. Wat mij betreft zijn kinderen dan ook zeker ongewenst. Totdat het tegendeel keihard bewezen is. Tot die tijd word ik toch nog liever wakker met een kater dan een koter. Of een pakje boter? Ik ben er nog niet over uit.
Bovenstaande column is mede gebaseerd op het boek “No kid” van schrijfster Corinne Maier.
De lusten en de lasten
Over de lusten van een kind is al genoeg geschreven. De liefde die je terugkrijgt, je bloedeigen kind zien opgroeien, een geschenk van God. Over de lasten heeft nagenoeg niemand het. Denk bijvoorbeeld aan de bevalling, simpelweg een verschrikkelijke expeditie welke negen maanden in beslag neemt. Daarna begint het begeleiden van het kind in het eerste levensjaar. Eten, janken en schijten is zo’n beetje het enige waar een kind in zijn/haar eerste periode toe in staat is.
De onzin van de jonge ouder voor zijn omgeving
Ouders veranderen in ontzettend rare wezens wanneer ze een kind krijgen. Een mooie, doch wellicht wat zwart-wit gekleurde, quote is in deze zeer toepasselijk: “Het gevolg van een kind in een gezin is dat ouders volslagen idioot worden, terwijl ze zonder wellicht eenvoudige imbecielen waren gebleven” (Georges Courteline, Franse criticaster). Het begint als ouders over hun nieuwe aanwinst vertellen, als van ‘Pietje is al zindelijk, Nicolien slaapt de hele nacht door en Japie gaat volgend jaar naar groep 7’. De ouders zijn apetrots op hun kind, maar waarom? Alsof het maken van een kind een prestatie van wereldformaat is geweest en het kind goed presteert door nu eindelijk eens te stoppen met dat verschrikkelijke gejank.
Het einde van het echte leven
Een kind krijgen is het einde van het mooie leventje, waarin je je eigen levensgeluk bepaalt. Geen oppas regelen voor de kids als je naar de film wilt; zomaar spontaan een weekendje weg kunnen met je partner; carrière kunnen maken en een eerlijke verdeling tussen man en vrouw.
Arme vrouwen
Want de grootste verliezers van het kinderen krijgen zijn toch wel de vrouwen. Ze krijgen de kans niet om succesvol te zijn op het werk, terwijl de mannelijke grootbezitters van het kinderspul juist op een stormachtige wijze carrière kunnen maken. De vrouw zit opgescheept met allereerst de zwangerschap (een ware aanslag op haar lichaam), dan de dagelijkse zorg voor het kind (hoofdverantwoordelijk) en daarnaast een huwelijk dat weinig meer voorstelt. Met de komst van het kind ben je geen stel meer, maar ben je ineens papa en mama geworden. Daarnaast wordt een vrouw er na de zwangerschap zeker niet knapper op en zijn haar kansen op een glansrijke carrière verkeken. Tenzij ze met een nog in de ontkenningsfase verkerende homo is getrouwd, die graag de huisman wil spelen.
Kinderen ongewenst
Als je het objectief bekijkt zitten er vooraf gezien verschrikkelijk veel nadelen aan het krijgen van een kind. Wat mij betreft zijn kinderen dan ook zeker ongewenst. Totdat het tegendeel keihard bewezen is. Tot die tijd word ik toch nog liever wakker met een kater dan een koter. Of een pakje boter? Ik ben er nog niet over uit.
Bovenstaande column is mede gebaseerd op het boek “No kid” van schrijfster Corinne Maier.
Log in om te reageren.
