Help, ik word oud!

Help, ik word oud. Ik kwam er dit weekend achter tijdens een avondje uit. Het is de schrik van iedere jongere om te voelen dat jij en de gemiddelde puber elkaar niet meer begrijpen. Tijdens een avondje stappen in de mooiste stad van Nederland voelde ik mij als midden twintiger toch wel een beetje in de minderheid en begreep ik even hoe de eerste allochtonen zich vijftig jaar geleden gevoeld moeten hebben.

Waarom we in de desbetreffende kroeg belandde weet ik nog steeds niet. Een slecht idee van één van mijn vrienden, laten we het daar op houden. Terwijl het jonge grut uit volle borst meezong met “Een broodje warm vlees, een broodje Bak Pao”, bleek ik als één van de weinigen nummers van de Pointer Sisters en de Pet Shop Boys uit het hoofd te kennen. Gênant met een grote G.

Even leek er vrouwelijke interesse uit voort te komen. Ze was slechts vijf jaar jonger, maar sprak me er zelfs op aan. Hoe ken jij die liedjes en waar kom je vandaan? Alsof ik een bezienswaardigheid was geworden. Tussen de onzekere puistenkoppen met sneakers met gekleurde schoenveters voel je je dan in één keer anders dan de anderen. Speciaal, bijzonder of aantrekkelijk? Nee hoor, er bleek gewoon sprake van een generatiekloof. Help, ik word oud!