weet je waarom ik vandaag voor de verandering aan één stuk door schrijf zonder leestekens omdat ik volgens enkele vriendinnen ook aan één stuk door kan praten waardoor ze echt hun best moeten doen om te verstaan wat ik probeer te vertellen moet jij dus nu je best doen om te lezen wat ik kwijt wil het andere uiterste is dat ik ook heel lang bedachtzaam luisterend mijn beurt afwacht tot ik die ene rake opmerking kan plaatsen of kan laten merken dat ik niet alleen naar iemand heb geluisterd maar het ook heb verstaan vaak heb ik wel een punt soms zijn mijn uitingen wat kort door de bocht en zeer raak maar daardoor worden ze niet altijd goed begrepen en reageren mensen in mijn omgeving met een reactie die ik weer niet begrijp omdat zij meer uit mijn opmerkingen halen dan ik bedoeld heb
wanneer ik eerlijk ben vind ik het eigenlijk wel héérlijk dat ik vandaag aan één stuk door kan schrijven ik wilde een stukje schrijven zonder tussen iedere zin een leesteken want dat leek me net iets minder vermoeiend dan alle woorden aan elkaar zoals ik eerst van plan was ik ben al even bezig met mijn huis mijn scheiding is ruim 1 ½ jaar geleden zoals je de vorige keer kon lezen ben ik ook niet altijd even gezond gelukkig zijn mijn ouders mij altijd blijven steunen zowel in woorden als in daden wat een heerlijkheid dat zij mij door alles heen helpen ze staan voor me klaar meer dan het zeggen van dank je wel en af en toe een lief cadeautje kan ik daar niets aan toevoegen ik accepteer het met veel dankbaarheid en koester de liefde die misschien niet altijd uitgesproken wordt maar des te meer in stilte en daden te merken is ik ben een meestal nuchtere sterke vrouw die heel goed haar eigen boontjes kan doppen en positief in het leven staat wát er ook gebeurt maar zelfs op je 33e is het wel eens fijn om je thuis te voelen zoals het vroeger was mijn ouders zijn de enigen die nog weten hoe ik er uit zag op de rand van de zandbak met zand over mijn hele gezicht en een druppend waterijsje in mijn handen en die mij begrijpen zónder dat ik eerst van alles moet uitleggen wat ik eigenlijk wil zeggen met de op deze manier geschreven column is een mens kan aan één stuk door praten en zeggen wat hij of zij wil maar het gaat om de liefde voor elkaar hoe je dat ook uit liefde voor ouders broers zussen vrienden vriendinnen collega s mensen uit de kerk of waar vandaan dan ook houd de liefde en vriendschap vast ook wanneer het géén kerstmis is zoals je misschien nu al verwachtte ga ik mijn ouders bedanken voor álles wat ze voor me gedaan hebben en voor me doen maar ook langs deze weg wil ik nog maar eens zeggen dat ik van ze houd ook zonder dat alles als jij je ouders nog hebt is het misschien een idee om dat ook tegen hen te zeggen wanneer je nu denkt wat een cliché column over het liefhebben van elkaar dan heb je misschien wel gelijk maar kijk eens door de woorden heen want wat ik nu voel kan ik niet beter beschrijven dan zo liefde is onvoorwaardelijk
wat ik hierbij wel meteen beloof is dat de volgende column weer leestekens krijgt zodat het tenminste een leesbare column is al moet ik zeggen dat jij het prima hebt gedaan door helemaal onderaan uit te komen
leve de lente leve de liefde leve het leven lechaijim
wanneer ik eerlijk ben vind ik het eigenlijk wel héérlijk dat ik vandaag aan één stuk door kan schrijven ik wilde een stukje schrijven zonder tussen iedere zin een leesteken want dat leek me net iets minder vermoeiend dan alle woorden aan elkaar zoals ik eerst van plan was ik ben al even bezig met mijn huis mijn scheiding is ruim 1 ½ jaar geleden zoals je de vorige keer kon lezen ben ik ook niet altijd even gezond gelukkig zijn mijn ouders mij altijd blijven steunen zowel in woorden als in daden wat een heerlijkheid dat zij mij door alles heen helpen ze staan voor me klaar meer dan het zeggen van dank je wel en af en toe een lief cadeautje kan ik daar niets aan toevoegen ik accepteer het met veel dankbaarheid en koester de liefde die misschien niet altijd uitgesproken wordt maar des te meer in stilte en daden te merken is ik ben een meestal nuchtere sterke vrouw die heel goed haar eigen boontjes kan doppen en positief in het leven staat wát er ook gebeurt maar zelfs op je 33e is het wel eens fijn om je thuis te voelen zoals het vroeger was mijn ouders zijn de enigen die nog weten hoe ik er uit zag op de rand van de zandbak met zand over mijn hele gezicht en een druppend waterijsje in mijn handen en die mij begrijpen zónder dat ik eerst van alles moet uitleggen wat ik eigenlijk wil zeggen met de op deze manier geschreven column is een mens kan aan één stuk door praten en zeggen wat hij of zij wil maar het gaat om de liefde voor elkaar hoe je dat ook uit liefde voor ouders broers zussen vrienden vriendinnen collega s mensen uit de kerk of waar vandaan dan ook houd de liefde en vriendschap vast ook wanneer het géén kerstmis is zoals je misschien nu al verwachtte ga ik mijn ouders bedanken voor álles wat ze voor me gedaan hebben en voor me doen maar ook langs deze weg wil ik nog maar eens zeggen dat ik van ze houd ook zonder dat alles als jij je ouders nog hebt is het misschien een idee om dat ook tegen hen te zeggen wanneer je nu denkt wat een cliché column over het liefhebben van elkaar dan heb je misschien wel gelijk maar kijk eens door de woorden heen want wat ik nu voel kan ik niet beter beschrijven dan zo liefde is onvoorwaardelijk
wat ik hierbij wel meteen beloof is dat de volgende column weer leestekens krijgt zodat het tenminste een leesbare column is al moet ik zeggen dat jij het prima hebt gedaan door helemaal onderaan uit te komen
leve de lente leve de liefde leve het leven lechaijim
Log in om te reageren.
