Dit is zo’n moment waarop je nadenkt over hoe de dingen zijn gegaan en over hoe het verder moet. Met het opruimen van de restanten van een feestje uit het vorige decennium en het verdrijven van de (gourmet-) geuren uit het oude jaar, ruim je ook op in je hoofd. Je ordent je herinneringen, ruimt wat geestelijke rommel op en zet je gedachten nog maar eens op een rijtje. Met een beetje goeie wil formuleer je ondertussen ook nog wat goede voornemens voor de komende twaalf maanden.
Waar ging het mis? Wat kon beter? Wat moet echt anders? Wat waren je persoonlijke successen? Wat waren de flaters? Waar kon je van leren? Wat moet je toch echt afleren? En wat ga je nu doen? Wat zijn de plannen? Welke nieuwe dingen ga je ondernemen? Waar, met wie en waarom precies?
Zo liep ik op de eerste dag van het gloednieuwe jaar te filosoferen, wandelend langs de Noordzee. Het zonnetje lachte me vrolijk toe. De zee was zowel een spiegel voor de strakblauwe lucht als voor de ziel. Ik liep dichtbij het water. Het werd vloed. De uitlopers van de golven die waren stukgeslagen in de branding probeerden me bij m’n enkels te grijpen. Mij kregen ze niet te pakken.
Ik had me onttrokken aan de verplichte familiebezoekjes en het email- en telefoonverkeer dat hoort bij de eerste dag van de eerste maand. Ik was even uit de lucht. Complete radiostilte. Even alleen met m’n gedachten. Stilte voor de storm, dat wist ik ook wel. De tijd is nu eenmaal niet te stoppen. Straks zou het nieuwe jaar toch losbarsten. Dat houd je niet tegen.
Eigenlijk zou je een weekje bedenktijd moeten krijgen voordat het nieuwe jaar van start gaat. Aan het eind van het jaar ben je alleen maar bezig met afronden en aan het begin van het jaar ben je druk bezig met opstarten en het uitvoeren van al je goede voornemens. Het lijkt mij best handig om daartussenin een pauze in te lassen.
Dat heb ik dus maar gedaan op 1 januari. Een dag is alleen best kort en het is knap lastig om in een vol land en op een feestdag rust te vinden. Zo ben je natuurlijk niet de enige die heeft bedacht dat het best een goed idee is om een strandwandeling te gaan maken. Verder gaan mensen zich als vanzelf ongerust maken als je even niet reageert op sms’jes en telefoontjes.
Gelukkig zijn er na die eerste dag nog 364 andere dagen waarop er bezoekjes en contactmomenten gepland kunnen worden. Is het ook niet veel leuker om elkaar eens spontaan wat vaker op te zoeken op een doorsneedag in de loop van het jaar, dan dat als een verplicht nummer tijdens de feestdagen te doen, en dat ook nog twee weekenden achter elkaar? Lijkt mij wel.
Hoe dan ook, mijn eerste dag van het jaar was stralend, zonnig en lekker relaxed. Laat de rest van dit jaar ook maar zo zijn.
Waar ging het mis? Wat kon beter? Wat moet echt anders? Wat waren je persoonlijke successen? Wat waren de flaters? Waar kon je van leren? Wat moet je toch echt afleren? En wat ga je nu doen? Wat zijn de plannen? Welke nieuwe dingen ga je ondernemen? Waar, met wie en waarom precies?
Zo liep ik op de eerste dag van het gloednieuwe jaar te filosoferen, wandelend langs de Noordzee. Het zonnetje lachte me vrolijk toe. De zee was zowel een spiegel voor de strakblauwe lucht als voor de ziel. Ik liep dichtbij het water. Het werd vloed. De uitlopers van de golven die waren stukgeslagen in de branding probeerden me bij m’n enkels te grijpen. Mij kregen ze niet te pakken.
Ik had me onttrokken aan de verplichte familiebezoekjes en het email- en telefoonverkeer dat hoort bij de eerste dag van de eerste maand. Ik was even uit de lucht. Complete radiostilte. Even alleen met m’n gedachten. Stilte voor de storm, dat wist ik ook wel. De tijd is nu eenmaal niet te stoppen. Straks zou het nieuwe jaar toch losbarsten. Dat houd je niet tegen.
Eigenlijk zou je een weekje bedenktijd moeten krijgen voordat het nieuwe jaar van start gaat. Aan het eind van het jaar ben je alleen maar bezig met afronden en aan het begin van het jaar ben je druk bezig met opstarten en het uitvoeren van al je goede voornemens. Het lijkt mij best handig om daartussenin een pauze in te lassen.
Dat heb ik dus maar gedaan op 1 januari. Een dag is alleen best kort en het is knap lastig om in een vol land en op een feestdag rust te vinden. Zo ben je natuurlijk niet de enige die heeft bedacht dat het best een goed idee is om een strandwandeling te gaan maken. Verder gaan mensen zich als vanzelf ongerust maken als je even niet reageert op sms’jes en telefoontjes.
Gelukkig zijn er na die eerste dag nog 364 andere dagen waarop er bezoekjes en contactmomenten gepland kunnen worden. Is het ook niet veel leuker om elkaar eens spontaan wat vaker op te zoeken op een doorsneedag in de loop van het jaar, dan dat als een verplicht nummer tijdens de feestdagen te doen, en dat ook nog twee weekenden achter elkaar? Lijkt mij wel.
Hoe dan ook, mijn eerste dag van het jaar was stralend, zonnig en lekker relaxed. Laat de rest van dit jaar ook maar zo zijn.
Log in om te reageren.
