Vandaag is het eindelijk vijf december en dus moet ik bij het schrijven van deze column een beslissing nemen over Sinterklaas. Ga ik in mijn column aandacht aan deze traditie besteden? Of ga ik me wagen aan een gedicht? Ik ben vrij getalenteerd als het gaat om dichten. Dus het is een optie…
Maar ik heb het zo gehad met die man! Echt!
Wanneer de speculaaspoppen, pepernoten en het marsepein in de winkelschappen verschijnen vind ik het daarvoor eigenlijk altijd te vroeg. Ik ben er mentaal nog niet klaar voor. Bovendien zou ik rond vijf december hele brede heupen hebben als ik er meteen aan toe zou geven. Dus de eerste maand negeer ik deze schappen gewoon. Tenminste… vroeger negeerde ik het een maand, maar tegenwoordig toch minimaal twee maanden aangezien deze producten steeds eerder te koop zijn.
Tegen de tijd dat ik toegeef aan al het lekkers ben ik te moe om de verleidingen nog langer te weerstaan. De kinderen waar ik mee werk zijn halverwege november niet meer te hanteren en dit duurt zeker tot vijf december. Dus drie weken lang leg ik de lat lager, ben ik extreem geduldig, probeer de paniekerigen te ontstressen, de overmoedigen te behoeden voor klimpartijen op daken, en ondertussen moeten er nog tig cadeautjes gekocht worden en een groot Sinterklaasfeest georganiseerd.
Doe mij dus maar zes december! Dan trek ik de geïmpregneerde kerstboom uit de kast en versier deze samen met de kinderen door hem vol te hangen met plastic ballen. Ik verduister de pepernoten, ik prop de kinderen vol met kerstkransjes en draai rustgevende kerst cd’tjes. Ik verbied ze het S-woord uit te spreken tot volgend jaar november. Als ze dat vergeten moeten ze voor straf een kerstliedje zingen of nog een kerstkransje eten.
Een column over Sinterklaas is dus niet echt aan mij besteed. Ik begin er dan ook niet aan. Ik kan mijn tijd wel beter gebruiken: Kerstkransjes bakken en lichtjes testen bijvoorbeeld. En verder ga ik vandaag een kerstrecept bedenken waarin kruidnootjes verwerkt kunnen worden om het overschot van dit jaar in te recyclen…
Een idee?
Iemand?
Maar ik heb het zo gehad met die man! Echt!
Wanneer de speculaaspoppen, pepernoten en het marsepein in de winkelschappen verschijnen vind ik het daarvoor eigenlijk altijd te vroeg. Ik ben er mentaal nog niet klaar voor. Bovendien zou ik rond vijf december hele brede heupen hebben als ik er meteen aan toe zou geven. Dus de eerste maand negeer ik deze schappen gewoon. Tenminste… vroeger negeerde ik het een maand, maar tegenwoordig toch minimaal twee maanden aangezien deze producten steeds eerder te koop zijn.
Tegen de tijd dat ik toegeef aan al het lekkers ben ik te moe om de verleidingen nog langer te weerstaan. De kinderen waar ik mee werk zijn halverwege november niet meer te hanteren en dit duurt zeker tot vijf december. Dus drie weken lang leg ik de lat lager, ben ik extreem geduldig, probeer de paniekerigen te ontstressen, de overmoedigen te behoeden voor klimpartijen op daken, en ondertussen moeten er nog tig cadeautjes gekocht worden en een groot Sinterklaasfeest georganiseerd.
Doe mij dus maar zes december! Dan trek ik de geïmpregneerde kerstboom uit de kast en versier deze samen met de kinderen door hem vol te hangen met plastic ballen. Ik verduister de pepernoten, ik prop de kinderen vol met kerstkransjes en draai rustgevende kerst cd’tjes. Ik verbied ze het S-woord uit te spreken tot volgend jaar november. Als ze dat vergeten moeten ze voor straf een kerstliedje zingen of nog een kerstkransje eten.
Een column over Sinterklaas is dus niet echt aan mij besteed. Ik begin er dan ook niet aan. Ik kan mijn tijd wel beter gebruiken: Kerstkransjes bakken en lichtjes testen bijvoorbeeld. En verder ga ik vandaag een kerstrecept bedenken waarin kruidnootjes verwerkt kunnen worden om het overschot van dit jaar in te recyclen…
Een idee?
Iemand?
Log in om te reageren.
