Het concept was een daverend succes. Onverwacht in het begin, maar inmiddels een begrip in de liefdeswereld. Mensen door het hele land die zich hadden opengesteld voor de liefde, en alles wat daarbij komt kijken kochten het.
Het begon als een idee om cd’s te maken die enkel over de liefde gingen. Een beetje het Knuffelrock-concept. Maar dan anders. Gezongen door gewone mensen, begeleid door gewone muzikanten. Piano, gitaar, en hier en daar zelfs een drumstel. Maar het belangrijkste was de eenvoud. Voor diverse beginnende muzikanten die deze nummers ten gehore wilden brengen moest het makkelijk reproduceerbaar zijn. Geen ingewikkelde riffs en melodieën.
Een echte fan zei het nog zo mooi: ,,Het gaat toch vooral om de boodschap.’’ De kwaliteit stond wat minder hoog op de prioriteitenlijst. Als de boodschap maar overkwam. Daarbij lag de kracht in de herhaling. Wie de tekst van de grootste hits niet kende had vast onder een steen geleefd. Die vond de liefde blijkbaar niet zo heel belangrijk.
Het was ook heerlijke achtergrondmuziek. Wie niet op de tekst lette had het idee dat er één lang nummer speelde dat gewoon een uur duurde. Geen gecompliceerde gitaarsolo’s, beukende beats of onverstaanbaar operagezang. Maar ook bij grote groepen moest het aanslaan. Goed meezingbaar. Nu, na al die jaren waren de grote hits algemeen bekend en werden regelmatig voorgedragen op diverse thema-avonden die in het teken stonden van de liefde. Van speeddating-events, via singles-reisjes tot aan grote liefdes-evenementen. Zelfs een jaarlijks terugkerend festival. Music for the masses.
32 cd’s waren er inmiddels verschenen. In het begin was er ruim voldoende inspiratie voor afwisselden teksten. Maar na een cd of 20 begon de bron wat uitgeput te raken. Toch verkochten de cd’s goed. En dus werden oude teksten herschreven, of in een nieuw muzikaal jasje gestoken. En nu lag cd nummer 33 op de persen. Nog 2, dan zou het worden afgerond. Dan was het genoeg geweest.
Een nieuwe markt zou moeten worden aangeboord. Maar dit concept was breed toepasbaar. Er moest een nieuwe doelgroep gevonden worden. Een doelgroep die als makke schapen zouden volgen. Die massaal elkaar zouden adviseren om dit te kopen. Die het wilden nadoen. Gebruiken op evenementen. Die gaan voor de boodschap, en niet zozeer voor de originaliteit of muzikale hoogstandjes. Die soortgenoten met de nek aan zouden kijken als die de teksten niet allemaal kenden.
Gelukkig werd een nieuwe doelgroep snel gevonden. Een doelgroep die nog trouwer was dan de geliefden. Geliefden die wel eens een dip hadden, uit elkaar gingen of gewoon wel eens wat anders wilden horen dan teksten over de liefde. Nee, dan deze doelgroep. Nog geen enkele dip in de verkoopcijfers. Deze reeks zou de 50 cd’s wel eens kunnen halen. Wat een mijlpaal zou dat zijn. En nog jaren zouden de grootste hits te horen zijn. In kleine groepjes, en in grote gemeenschappen. Succes verzekerd. En dat met één boodschap…
Het begon als een idee om cd’s te maken die enkel over de liefde gingen. Een beetje het Knuffelrock-concept. Maar dan anders. Gezongen door gewone mensen, begeleid door gewone muzikanten. Piano, gitaar, en hier en daar zelfs een drumstel. Maar het belangrijkste was de eenvoud. Voor diverse beginnende muzikanten die deze nummers ten gehore wilden brengen moest het makkelijk reproduceerbaar zijn. Geen ingewikkelde riffs en melodieën.
Een echte fan zei het nog zo mooi: ,,Het gaat toch vooral om de boodschap.’’ De kwaliteit stond wat minder hoog op de prioriteitenlijst. Als de boodschap maar overkwam. Daarbij lag de kracht in de herhaling. Wie de tekst van de grootste hits niet kende had vast onder een steen geleefd. Die vond de liefde blijkbaar niet zo heel belangrijk.
Het was ook heerlijke achtergrondmuziek. Wie niet op de tekst lette had het idee dat er één lang nummer speelde dat gewoon een uur duurde. Geen gecompliceerde gitaarsolo’s, beukende beats of onverstaanbaar operagezang. Maar ook bij grote groepen moest het aanslaan. Goed meezingbaar. Nu, na al die jaren waren de grote hits algemeen bekend en werden regelmatig voorgedragen op diverse thema-avonden die in het teken stonden van de liefde. Van speeddating-events, via singles-reisjes tot aan grote liefdes-evenementen. Zelfs een jaarlijks terugkerend festival. Music for the masses.
32 cd’s waren er inmiddels verschenen. In het begin was er ruim voldoende inspiratie voor afwisselden teksten. Maar na een cd of 20 begon de bron wat uitgeput te raken. Toch verkochten de cd’s goed. En dus werden oude teksten herschreven, of in een nieuw muzikaal jasje gestoken. En nu lag cd nummer 33 op de persen. Nog 2, dan zou het worden afgerond. Dan was het genoeg geweest.
Een nieuwe markt zou moeten worden aangeboord. Maar dit concept was breed toepasbaar. Er moest een nieuwe doelgroep gevonden worden. Een doelgroep die als makke schapen zouden volgen. Die massaal elkaar zouden adviseren om dit te kopen. Die het wilden nadoen. Gebruiken op evenementen. Die gaan voor de boodschap, en niet zozeer voor de originaliteit of muzikale hoogstandjes. Die soortgenoten met de nek aan zouden kijken als die de teksten niet allemaal kenden.
Gelukkig werd een nieuwe doelgroep snel gevonden. Een doelgroep die nog trouwer was dan de geliefden. Geliefden die wel eens een dip hadden, uit elkaar gingen of gewoon wel eens wat anders wilden horen dan teksten over de liefde. Nee, dan deze doelgroep. Nog geen enkele dip in de verkoopcijfers. Deze reeks zou de 50 cd’s wel eens kunnen halen. Wat een mijlpaal zou dat zijn. En nog jaren zouden de grootste hits te horen zijn. In kleine groepjes, en in grote gemeenschappen. Succes verzekerd. En dat met één boodschap…
Log in om te reageren.
