Het is eigenlijk al heel lang geleden dat het vervoersmiddel vertraging had. Je hoort er niemand over. Mij valt het op. De pluim die de RET hoort te krijgen wordt overstemd door het gedoe rond ov-chipkaarten en poortjes die open en dicht gaan. Of misschien wel open moeten blijven.
De inhoud van de Rotterdamse metro blijft hetzelfde. Groene stoelen, twee aan twee. Afgewisseld met rijen stoelen die in een lange rij tegen over elkaar staan. Ook de personen die gretig gebruik maken van dit ooit zo technologische wonder veranderen niet.
Een zwerver die zijn lekkende bierblikje in zijn binnenzak stopt. De Marokkaanse jongen met een veel te grote mond voor zijn leeftijd. De bejaarde vrouw die haar tas omklemt alsof het haar laatste hoop in het leven is. Het verliefde tienermeisje. De jongen met de bal. De droevige kleuter met op zijn rug Nijntje-tas. Een pakje limonade in zijn hand. Grote ogen. Te vroeg losgelaten in een wereld van verstrooiing.
Ook het reflecteren van de ruiten verandert niet. Ik zie mezelf. Je zou hem nog geen stuiver geven.
De inhoud van de Rotterdamse metro blijft hetzelfde. Groene stoelen, twee aan twee. Afgewisseld met rijen stoelen die in een lange rij tegen over elkaar staan. Ook de personen die gretig gebruik maken van dit ooit zo technologische wonder veranderen niet.
Een zwerver die zijn lekkende bierblikje in zijn binnenzak stopt. De Marokkaanse jongen met een veel te grote mond voor zijn leeftijd. De bejaarde vrouw die haar tas omklemt alsof het haar laatste hoop in het leven is. Het verliefde tienermeisje. De jongen met de bal. De droevige kleuter met op zijn rug Nijntje-tas. Een pakje limonade in zijn hand. Grote ogen. Te vroeg losgelaten in een wereld van verstrooiing.
Ook het reflecteren van de ruiten verandert niet. Ik zie mezelf. Je zou hem nog geen stuiver geven.
Log in om te reageren.
