Verslaafd. In het woordenboek staat er dit over:
Ver•slaafd: niet in staat los te komen van de genoemde gewoonte
Het lijkt me verschrikkelijk om ook maar érgens verslaafd aan te zijn. Je bent dan dus de slaaf van iets. Het neemt je vrije wil over. Je kunt niet meer zonder….
Ik heb nog nooit drugs gebruikt, zelfs geen jointje gerookt. Ik hoef niet af te kicken, want ik ben nog clean. Een glas rosé, champagne of af en toe een witbiertje op een terras kun je ook geen verslaving noemen. Ik drink misschien 1 glas alcohol per maand!
Tja, dit wordt wel een erg braaf verhaal, want ik róók ook al niet, heb zelfs nog nooit een sigaret geprobeerd. Ik heb geen verslavende eetproblemen (anorexia of boulimia), ik ben niet verslaafd aan seks, heb niet de steeds terugkerende drang om piercings of tatoeages te laten zetten en heb ook geen schoenenfetish.
Gokken is ook niet mijn ding, al ben ik lid van de Nationale Postcode Loterij. Deze loterij heeft inmiddels meer weg van een collectebus, want al mijn geld verdwijnt naar de jackpot en de goede doelen en komt nooit eens naar me terug in een leuke prijs op mijn bankrekening.
Misschien vraag je je nu af waar ik dan wel aan verslaafd ben?
Het is niet iets om me voor te schamen, maar toch zul je me dit niet snel horen zeggen: ik ben verslaafd aan het shoppen bij de HEMA!
Soms kijk ik alleen maar, bijvoorbeeld naar die leuke theedoeken met zo’n handig metalen ophangringetje en het gekleurde beddengoed. Het speelgoed en de kinderkleding voor de baby’s van al mijn pas bevallen vriendinnen lokken voorzichtig de euro’s uit mijn portemonnee. De volkoren ruitbroodjes voor € 0,25 p.s. zijn lekker, gezond en vooral goedkoop, de verzorgingshoek met al die handige crèmes, scrubgels en oogpotloden kan ik ook niet links laten liggen.
Om op mijn gemak te kunnen nagenieten van mijn aankopen of bewust trots te kunnen zijn op het feit dat ik vandaag niets gekocht heb, duik ik de koffiehoek in. Meestal met alleen een heerlijke cappuccino, soms met de decadente uitspatting van een chocolademuffin.
Tijdens de “stapelgoedweken” ben ik niet te houden, dan mag ik eenmalig echt even los van mezelf.
Mocht er ooit een zelfhulpgroep komen voor HEMA-shoppers, dan weet ik niet of ik me wel aanmeld. Deze gewoonte is te leuk om te laten schieten; ècht HEMA!!!
Ver•slaafd: niet in staat los te komen van de genoemde gewoonte
Het lijkt me verschrikkelijk om ook maar érgens verslaafd aan te zijn. Je bent dan dus de slaaf van iets. Het neemt je vrije wil over. Je kunt niet meer zonder….
Ik heb nog nooit drugs gebruikt, zelfs geen jointje gerookt. Ik hoef niet af te kicken, want ik ben nog clean. Een glas rosé, champagne of af en toe een witbiertje op een terras kun je ook geen verslaving noemen. Ik drink misschien 1 glas alcohol per maand!
Tja, dit wordt wel een erg braaf verhaal, want ik róók ook al niet, heb zelfs nog nooit een sigaret geprobeerd. Ik heb geen verslavende eetproblemen (anorexia of boulimia), ik ben niet verslaafd aan seks, heb niet de steeds terugkerende drang om piercings of tatoeages te laten zetten en heb ook geen schoenenfetish.
Gokken is ook niet mijn ding, al ben ik lid van de Nationale Postcode Loterij. Deze loterij heeft inmiddels meer weg van een collectebus, want al mijn geld verdwijnt naar de jackpot en de goede doelen en komt nooit eens naar me terug in een leuke prijs op mijn bankrekening.
Misschien vraag je je nu af waar ik dan wel aan verslaafd ben?
Het is niet iets om me voor te schamen, maar toch zul je me dit niet snel horen zeggen: ik ben verslaafd aan het shoppen bij de HEMA!
Soms kijk ik alleen maar, bijvoorbeeld naar die leuke theedoeken met zo’n handig metalen ophangringetje en het gekleurde beddengoed. Het speelgoed en de kinderkleding voor de baby’s van al mijn pas bevallen vriendinnen lokken voorzichtig de euro’s uit mijn portemonnee. De volkoren ruitbroodjes voor € 0,25 p.s. zijn lekker, gezond en vooral goedkoop, de verzorgingshoek met al die handige crèmes, scrubgels en oogpotloden kan ik ook niet links laten liggen.
Om op mijn gemak te kunnen nagenieten van mijn aankopen of bewust trots te kunnen zijn op het feit dat ik vandaag niets gekocht heb, duik ik de koffiehoek in. Meestal met alleen een heerlijke cappuccino, soms met de decadente uitspatting van een chocolademuffin.
Tijdens de “stapelgoedweken” ben ik niet te houden, dan mag ik eenmalig echt even los van mezelf.
Mocht er ooit een zelfhulpgroep komen voor HEMA-shoppers, dan weet ik niet of ik me wel aanmeld. Deze gewoonte is te leuk om te laten schieten; ècht HEMA!!!
Log in om te reageren.
Afgerond op duizend shekels (door inflatie enzo...).
