Als je er over nadenkt dan zijn er best wel veel plekken waar je bent geweest, maar waar je niet had willen zijn. De eerste plek was waarschijnlijk onder de handen van degene die je een hielprik afnam. Of je lag in je wieg, terwijl je gewoon veel meer zin had om beneden bij je moeder aan de borst te liggen. Je geblèr gaf dat al aan, maar dat werd niet altijd serieus genomen.
Als kind van twee was je het voortdurend niet eens met waar je was. Uit een soort van oerinstinct wordt een kind van twee vaak een soort monstertje dat zich gillend op de grond werpt als het niet gaat zoals hij wil. Waarbij hij geregeld wild schoppend onder de arm wordt afgevoerd naar een volgende plek waar hij niet wil zijn.
Aan een kleuter wordt nu eenmaal niet gevraagd of hij naar school wil. Dit feit op zich werpt voor een groot aantal kinderen een probleem op. Ieder kind heeft school trouwens wel eens een plek gevonden waar het niet had willen zijn. Bijvoorbeeld tijdens een repetitie aardrijkskunde, handwerkles, de overblijf of de gymles.
Als kind heb je nog het excuus dat je moet doen wat er je wordt gezegd. Je werd gedwongen zogezegd. Je kunt degenen die je dwongen intens haten, chanteren of beschuldigen. Maar als puntje bij paaltje kwam, werd je desnoods bij kop en kont gepakt en daarheen vervoerd waar de volwassenen je wilden hebben. Vervelender is het als je zelf volwassen wordt, want dan doe je het jezelf aan.
Plekken-waar-je-niet-had-willen-zijn hebben twee categorieën: In de ene categorie zitten die plekken waar je heen gaat omdat anders de gevolgen niet te overzien zijn. Tandarts wachtruimtes, gemeentehuizen of ziekenhuizen bijvoorbeeld. En als je later advocaat wilt worden dan moet je eerst die rechtenstudie afronden, dus ook bestuursrecht alhoewel je elke les zit te balen.
In de tweede categorie zitten die plekken waar je niet had willen zijn, maar je toch bent zonder goed excuus. Hoe zit het met die keer dat je bij iemand op de koffie zit die je niet eens echt aardig vindt? Of die keren dat je door de stad rent terwijl je helemaal geen zin hebt om een cadeautje te kopen? En die date dan die maar niet ophield en waarbij je niet het lef had om hem af te breken? Of dat koor dat meer een verplichting is dan een hobby?
Af en toe is het wel handig om eens stil te staan bij de hoeveelheid tijd die je eigenlijk besteedt aan plekken-waar-je-niet-had-willen-zijn. En wellicht is het verstandig je af te vragen waarom je zo vaak op deze plekken bent. Is het overmacht of maak je domme keuzes? Of valt het allemaal reuze mee en ben je best tevreden?
Ik ben op dit moment wel aardig uitgebalanceerd en meestal wel waar ik zou willen zijn. Maar over een minuut of vijf bevind ik mij ook op één van die plekken-waar-je-niet-had-willen-zijn: De keuken om een vaat van een week weg te werken…
Als kind van twee was je het voortdurend niet eens met waar je was. Uit een soort van oerinstinct wordt een kind van twee vaak een soort monstertje dat zich gillend op de grond werpt als het niet gaat zoals hij wil. Waarbij hij geregeld wild schoppend onder de arm wordt afgevoerd naar een volgende plek waar hij niet wil zijn.
Aan een kleuter wordt nu eenmaal niet gevraagd of hij naar school wil. Dit feit op zich werpt voor een groot aantal kinderen een probleem op. Ieder kind heeft school trouwens wel eens een plek gevonden waar het niet had willen zijn. Bijvoorbeeld tijdens een repetitie aardrijkskunde, handwerkles, de overblijf of de gymles.
Als kind heb je nog het excuus dat je moet doen wat er je wordt gezegd. Je werd gedwongen zogezegd. Je kunt degenen die je dwongen intens haten, chanteren of beschuldigen. Maar als puntje bij paaltje kwam, werd je desnoods bij kop en kont gepakt en daarheen vervoerd waar de volwassenen je wilden hebben. Vervelender is het als je zelf volwassen wordt, want dan doe je het jezelf aan.
Plekken-waar-je-niet-had-willen-zijn hebben twee categorieën: In de ene categorie zitten die plekken waar je heen gaat omdat anders de gevolgen niet te overzien zijn. Tandarts wachtruimtes, gemeentehuizen of ziekenhuizen bijvoorbeeld. En als je later advocaat wilt worden dan moet je eerst die rechtenstudie afronden, dus ook bestuursrecht alhoewel je elke les zit te balen.
In de tweede categorie zitten die plekken waar je niet had willen zijn, maar je toch bent zonder goed excuus. Hoe zit het met die keer dat je bij iemand op de koffie zit die je niet eens echt aardig vindt? Of die keren dat je door de stad rent terwijl je helemaal geen zin hebt om een cadeautje te kopen? En die date dan die maar niet ophield en waarbij je niet het lef had om hem af te breken? Of dat koor dat meer een verplichting is dan een hobby?
Af en toe is het wel handig om eens stil te staan bij de hoeveelheid tijd die je eigenlijk besteedt aan plekken-waar-je-niet-had-willen-zijn. En wellicht is het verstandig je af te vragen waarom je zo vaak op deze plekken bent. Is het overmacht of maak je domme keuzes? Of valt het allemaal reuze mee en ben je best tevreden?
Ik ben op dit moment wel aardig uitgebalanceerd en meestal wel waar ik zou willen zijn. Maar over een minuut of vijf bevind ik mij ook op één van die plekken-waar-je-niet-had-willen-zijn: De keuken om een vaat van een week weg te werken…
Log in om te reageren.
