Dit weekend is er een van sportieve hoogtepunten. Niet alleen is dit het weekend waarin de Wimbledon-finale is gespeeld, waarin Roger Federer 's werelds beste tennisser aller tijden is geworden. Ook is in dit weekend de 96e tour de France gestart, waarin -mijns inziens- 's werelds beste wielrenner zijn rentree heeft gemaakt met een 10e plek in de proloog, een individuele tijdrit. Een geweldige prestatie, zeker gezien zijn geschiedenis.
Dat maakt dit soort wedstrijden mijns inziens ook zo interessant. Het gaat niet om de 180 renners die erin meerijden, maar de mensen die op eigen wijze daar de show stelen. Door te demarreren, door terug te komen en vervolgens een toptijd te rijden, of -zoals Tommy Haas op Wimbledon deed- tijdens een blessure van de tegenstander met de ballenjongens te gaan tennissen. Je kunt ten slotte niet vroeg genoeg beginnen met het inspireren van jong talent.
Het blijkt dat zulke aanmoedigingen de sleutel kunnen zijn om te kiezen voor het echt benutten van het talent. Het is een zetje naar de hoogste trede. Dat kan ook later nog gebeuren: as we speak rijdt de Rabo-rijder Stef Clement virtueel in het geel van de Tour de France, wat voor hem een geweldige aanmoediging is om door te rijden. Misschien wel voor de etappewinst.
Dat ene zetje geldt niet alleen bij topsport. Het geldt ook bij het kiezen van een studie, baan of partner, of gewoon keuzes van alledag. Keuzes waar je soms totaal niet bij stilstaat, maar waarbij je onbewust toch beïnvloed wordt. In de reclamewereld gebruiken ze er zelfs een term voor: neuromarketing. De fabrikant geeft een zetje naar zijn richting, zonder dat jij het doorhebt.
Het is dus niet meer de vraag of we beïnvloed worden, maar door wie we beïnvloed worden. Wie geeft jou het zetje, misschien wel naar de top? Wie inspireert jou om op te staan als je net van jouw fiets gevallen bent? Door wie sla jij net een beetje harder met je racket? Wie inspireert jou om onderscheidend te zijn? Om zo de allerhoogste top te kunnen bereiken?
Dat maakt dit soort wedstrijden mijns inziens ook zo interessant. Het gaat niet om de 180 renners die erin meerijden, maar de mensen die op eigen wijze daar de show stelen. Door te demarreren, door terug te komen en vervolgens een toptijd te rijden, of -zoals Tommy Haas op Wimbledon deed- tijdens een blessure van de tegenstander met de ballenjongens te gaan tennissen. Je kunt ten slotte niet vroeg genoeg beginnen met het inspireren van jong talent.
Het blijkt dat zulke aanmoedigingen de sleutel kunnen zijn om te kiezen voor het echt benutten van het talent. Het is een zetje naar de hoogste trede. Dat kan ook later nog gebeuren: as we speak rijdt de Rabo-rijder Stef Clement virtueel in het geel van de Tour de France, wat voor hem een geweldige aanmoediging is om door te rijden. Misschien wel voor de etappewinst.
Dat ene zetje geldt niet alleen bij topsport. Het geldt ook bij het kiezen van een studie, baan of partner, of gewoon keuzes van alledag. Keuzes waar je soms totaal niet bij stilstaat, maar waarbij je onbewust toch beïnvloed wordt. In de reclamewereld gebruiken ze er zelfs een term voor: neuromarketing. De fabrikant geeft een zetje naar zijn richting, zonder dat jij het doorhebt.
Het is dus niet meer de vraag of we beïnvloed worden, maar door wie we beïnvloed worden. Wie geeft jou het zetje, misschien wel naar de top? Wie inspireert jou om op te staan als je net van jouw fiets gevallen bent? Door wie sla jij net een beetje harder met je racket? Wie inspireert jou om onderscheidend te zijn? Om zo de allerhoogste top te kunnen bereiken?
Log in om te reageren.
