We varen op een veel te wilde zee. In een veel te primitieve boot van Afrikaanse makelij. Af en toe slaat een golf in de boot. We kijken wat nerveus naar de kapitein en zijn wat twijfelachtig personeel. We rillen omdat we doorweekt zijn en kijken om ons heen of er al ergens land in zicht is.
Naarmate het weer verslechtert, begint het personeel steeds breder te glimlachen. Waarschijnlijk in een poging de indruk te wekken dat er niets aan de hand is. Mijn reisgenoot buigt zich naar me toe en zegt: “Maak je maar niet druk joh! Ik heb zoveel afleveringen gezien van “I Shouldn’t Be Alive” dat we alles kunnen overleven!” Ik grinnik en binnen een minuut zitten we tussen onze angstige medeavonturiers te gieren van het lachen.
Ik word met twee vrienden meegenomen naar de verjaardag van een oerdegelijk meisje. Van tevoren wordt ons verteld dat het een doodsaaie bedoening wordt. Bij binnenkomst ploffen de twee vrienden op de bank en vragen waar hun drinken blijft. Dan spotten ze aan de overkant van de kamer een paar grote schalen met chips. Ze vragen of deze doorgegeven kunnen worden. Eentje pakt de hele schaal en zet hem op schoot. De ander kijkt naar een andere schaal en zegt heel droog: “Waar blijven mijn chips?” Terwijl ze allebei een schaal met chips leeg eten zegt een van de vrienden keihard: “Hoe kom je er eigenlijk bij dat het saai is hier? Ik vind het super leuk!” Mijn vriendin wordt knalrood en ik kom niet meer bij…
Tijdens een safari komen we vast te zitten tussen een kudde olifanten. Een van de olifanten komt telkens vervaarlijk tetterend op ons af. We besluiten allemaal uit het busje te gaan (tegen het advies van de chauffeur in) en op de bumper te springen. Hierdoor kantelen we de bus dusdanig dat hij uit de greppel schiet. We springen razendsnel weer terug in de bus en rijden vol gas weg. Een uur later stopt de chauffeur en we mogen uitstappen voor een plaspauze. Als we hem vragen waarom we er nu wel uit mogen zonder dat hij bezwaar maakt, antwoordt hij dat we nu WEL buiten het gebied van de leeuwen zijn. Gerustgesteld knielen we achter de bus als er plots een bus van de andere kant komt. Daar zitten we dan in onze blote kont! Verlost van de leeuwen en andere zorgen brullen we van het lachen…
Een taxichauffeur ergens in Turkije. Rode lichten negeert hij, bochten snijdt hij af en iedereen die voor hem rijdt drukt hij de weg af. Wij zitten met knikkende knieën en geven telkens aan dat hij rustig moet rijden. Op een gegeven moment gaan we de bergen in. Wat reden blijkt te zijn om zijn snelheid rond de honderd te houden in plaats van 140. Bij de zoveelste bocht die hij induikt, terwijl hij inhaalt zonder te zien of er tegenliggers aankomen, zegt mijn reisgenoot: “Nu weet ik het!!! Hij kent de route en weet van de vorige keer dat er geen tegenligger aan komt!” Ik begin te lachen… De chauffeur keek zeer verontrust toen hij opeens twee passagiers over de achterbank zag rollen. Hij vergat zelfs het gaspedaal in te duwen!
Een minuutje ongeveer…
Naarmate het weer verslechtert, begint het personeel steeds breder te glimlachen. Waarschijnlijk in een poging de indruk te wekken dat er niets aan de hand is. Mijn reisgenoot buigt zich naar me toe en zegt: “Maak je maar niet druk joh! Ik heb zoveel afleveringen gezien van “I Shouldn’t Be Alive” dat we alles kunnen overleven!” Ik grinnik en binnen een minuut zitten we tussen onze angstige medeavonturiers te gieren van het lachen.
Ik word met twee vrienden meegenomen naar de verjaardag van een oerdegelijk meisje. Van tevoren wordt ons verteld dat het een doodsaaie bedoening wordt. Bij binnenkomst ploffen de twee vrienden op de bank en vragen waar hun drinken blijft. Dan spotten ze aan de overkant van de kamer een paar grote schalen met chips. Ze vragen of deze doorgegeven kunnen worden. Eentje pakt de hele schaal en zet hem op schoot. De ander kijkt naar een andere schaal en zegt heel droog: “Waar blijven mijn chips?” Terwijl ze allebei een schaal met chips leeg eten zegt een van de vrienden keihard: “Hoe kom je er eigenlijk bij dat het saai is hier? Ik vind het super leuk!” Mijn vriendin wordt knalrood en ik kom niet meer bij…
Tijdens een safari komen we vast te zitten tussen een kudde olifanten. Een van de olifanten komt telkens vervaarlijk tetterend op ons af. We besluiten allemaal uit het busje te gaan (tegen het advies van de chauffeur in) en op de bumper te springen. Hierdoor kantelen we de bus dusdanig dat hij uit de greppel schiet. We springen razendsnel weer terug in de bus en rijden vol gas weg. Een uur later stopt de chauffeur en we mogen uitstappen voor een plaspauze. Als we hem vragen waarom we er nu wel uit mogen zonder dat hij bezwaar maakt, antwoordt hij dat we nu WEL buiten het gebied van de leeuwen zijn. Gerustgesteld knielen we achter de bus als er plots een bus van de andere kant komt. Daar zitten we dan in onze blote kont! Verlost van de leeuwen en andere zorgen brullen we van het lachen…
Een taxichauffeur ergens in Turkije. Rode lichten negeert hij, bochten snijdt hij af en iedereen die voor hem rijdt drukt hij de weg af. Wij zitten met knikkende knieën en geven telkens aan dat hij rustig moet rijden. Op een gegeven moment gaan we de bergen in. Wat reden blijkt te zijn om zijn snelheid rond de honderd te houden in plaats van 140. Bij de zoveelste bocht die hij induikt, terwijl hij inhaalt zonder te zien of er tegenliggers aankomen, zegt mijn reisgenoot: “Nu weet ik het!!! Hij kent de route en weet van de vorige keer dat er geen tegenligger aan komt!” Ik begin te lachen… De chauffeur keek zeer verontrust toen hij opeens twee passagiers over de achterbank zag rollen. Hij vergat zelfs het gaspedaal in te duwen!
Een minuutje ongeveer…
Log in om te reageren.
