Onlangs zette de redactie van Funky Fish de deur op een kier en gaf een klein inzicht in de verwensingen die de vrijwilligers krijgen van sommige, laat me het beleefd houden: ontevreden klanten. Veel mensen zijn ervan geschrokken, verwachtende wellicht dat christenen er betere manieren op nahouden.
Ik was niet verbaasd. Na vele jaren in de detailhandel en een jaar of vijf in de hulpverlening gewerkt hebben, had ik reeds vroeg geleerd dat ik niet iedereen tevreden kon maken en dat mijn initiële slapeloze nachten daarover geen nut hadden. De kritiek was immers eigenlijk niet persoonlijk bedoeld, maar gericht op mijn functie van dat moment.
Je wordt ook gedwongen om een manier te vinden ermee om te gaan, anders ga je er zelf
aan onderdoor en dat nog wel aan iets wat je zelf niet kan voorkomen of maar beperkt
invloed op hebt. Je wil je werk immers zo goed en correct mogelijk doen en kan niet als de wind maar meewaaien met wat elk individu wil. Dat kan niet en dat houd je ook niet vol.
People pleasen is destructief. Het lijkt soms tijdelijk iets op te lossen, maar er is altijd iemand debet aan. Is het niet een andere klant of abonnee, dan ben je het zelf wellicht. Daar ligt dus niet de oplossing. Wat zou het fijn zijn als er nooit iemand op je zou schelden. Of naar je schreeuwen. Of wellicht zelfs je bedreigen. Maar dat gebeurt helaas in elke sector waarbij je veel met mensen te maken hebt. Christen of niet, dat maakt geen verschil in de praktijk.
Maar hoe ga je daar dan mee om? Op het moment zelf blijf je in ‘werk modus’ meestal, maar als je richting huis gaat, begint de hersenmolen al flink te malen. Heb ik wat fout gedaan? Ben ik echt een eikel? Het beste wat je kunt doen, is eerst even je verhaal spuwen bij iemand en daarna meteen wat afleiding zoeken, gewoon totdat je gekalmeerd bent.Vanuit je emotie besluiten nemen, is onverstandig en leidt tot instabiliteit.
Dan volgt er zelfevaluatie, al dan niet in gesprek met iemand. Heb ik iets fout gedaan? Had ik het anders kunnen of moeten doen?En ongeacht of het antwoord ja of nee is, je kan het gebeurde niet terug draaien. Je kan er alleen van leren. En naarmate zoiets vaker gebeurt, zal je dat makkelijker afgaan. De kritiek kan je dan op waarde schatten en je leert je eigen grenzen ook goed kennen.
Ik werd in mijn werk in de hulpverlening regelmatig uitgescholden voor van alles en nog wat. En dreigementen hoorde ik ook met enige regelmaat. Soms was het serieus en moest de politie komen om ons veilig richting station te begeleiden na het werk of te voorkomen dat we op het werk zelf in een onveilige situatie kwamen. Dat waren soms heftige momenten en ja, een keer of drie, vier, was ik echt bang en sliep ik er een paar dagen slecht van.
De realiteit bleek echter dat de meeste scheldpartijen of dreigementen losse flodders waren die ik niet serieus hoefde te nemen. En als je je grenzen kent en ook geleerd hebt, dat het niet persoonlijk is, zelfs als het persoonlijk lijkt, dan kun je daar veel rustiger mee omgaan.
Laatst schreef ik een stuk over suïcide voor een christelijke website. Iemand vond dat ik een handlanger van satan was, die mensen meenam richting de hel door de standpunten die ik innam in die column. Ik moest er heel hard om lachen.
Toch wel een pittige uitspraak als je het serieus zou nemen. Zeker als men je probeert te raken op iets heel persoonlijks: je geloofsleven. En dat is nu juist wat christenen helaas vaak doen. Sneller dan je denkt, hee manipulatief. Christenen zijn ook mensen en als het over emoties of de bijbel gaat, wil men nog wel eens doorschieten.
Op Funky Fish hebben zowel redactie als abonnees te maken met mensen in een kwetsbare modus, namelijk relaties, gevoelens, afwijzing wellicht. We zijn op zoek naar liefde,vriendschap, gevoelens, erkenning en als dat niet lukt of beschadigd raakt, doet dat pijn. Daar kan niet iedereen goed mee omgaan.
Uiteindelijk kun je alleen maar naar jezelf kijken om te oordelen of de kritiek op jou terecht is. Wat een ander denkt, doet, roept of mailt, is niet binnen jouw invloedssfeer. En het schelden en dreigen is eerder een tekortkoming van de verzender dan een makke van de ontvanger.
Zorg dat je je eigen grenzen kent en dat je die ook in de gaten houdt.
De redactie kan de grensoverschrijdende gevallen blokkeren en verwijderen als dat nodig is. Want dat blijven deze vrijwilligers gewoon doen, scheldmails of niet: ze houden het grotere geheel voor ogen en werken met hart en ziel samen om Funky Fish een veilige plek te laten zijn voor alle abonnees en medewerkers.
Ik was niet verbaasd. Na vele jaren in de detailhandel en een jaar of vijf in de hulpverlening gewerkt hebben, had ik reeds vroeg geleerd dat ik niet iedereen tevreden kon maken en dat mijn initiële slapeloze nachten daarover geen nut hadden. De kritiek was immers eigenlijk niet persoonlijk bedoeld, maar gericht op mijn functie van dat moment.
Je wordt ook gedwongen om een manier te vinden ermee om te gaan, anders ga je er zelf
aan onderdoor en dat nog wel aan iets wat je zelf niet kan voorkomen of maar beperkt
invloed op hebt. Je wil je werk immers zo goed en correct mogelijk doen en kan niet als de wind maar meewaaien met wat elk individu wil. Dat kan niet en dat houd je ook niet vol.
People pleasen is destructief. Het lijkt soms tijdelijk iets op te lossen, maar er is altijd iemand debet aan. Is het niet een andere klant of abonnee, dan ben je het zelf wellicht. Daar ligt dus niet de oplossing. Wat zou het fijn zijn als er nooit iemand op je zou schelden. Of naar je schreeuwen. Of wellicht zelfs je bedreigen. Maar dat gebeurt helaas in elke sector waarbij je veel met mensen te maken hebt. Christen of niet, dat maakt geen verschil in de praktijk.
Maar hoe ga je daar dan mee om? Op het moment zelf blijf je in ‘werk modus’ meestal, maar als je richting huis gaat, begint de hersenmolen al flink te malen. Heb ik wat fout gedaan? Ben ik echt een eikel? Het beste wat je kunt doen, is eerst even je verhaal spuwen bij iemand en daarna meteen wat afleiding zoeken, gewoon totdat je gekalmeerd bent.Vanuit je emotie besluiten nemen, is onverstandig en leidt tot instabiliteit.
Dan volgt er zelfevaluatie, al dan niet in gesprek met iemand. Heb ik iets fout gedaan? Had ik het anders kunnen of moeten doen?En ongeacht of het antwoord ja of nee is, je kan het gebeurde niet terug draaien. Je kan er alleen van leren. En naarmate zoiets vaker gebeurt, zal je dat makkelijker afgaan. De kritiek kan je dan op waarde schatten en je leert je eigen grenzen ook goed kennen.
Ik werd in mijn werk in de hulpverlening regelmatig uitgescholden voor van alles en nog wat. En dreigementen hoorde ik ook met enige regelmaat. Soms was het serieus en moest de politie komen om ons veilig richting station te begeleiden na het werk of te voorkomen dat we op het werk zelf in een onveilige situatie kwamen. Dat waren soms heftige momenten en ja, een keer of drie, vier, was ik echt bang en sliep ik er een paar dagen slecht van.
De realiteit bleek echter dat de meeste scheldpartijen of dreigementen losse flodders waren die ik niet serieus hoefde te nemen. En als je je grenzen kent en ook geleerd hebt, dat het niet persoonlijk is, zelfs als het persoonlijk lijkt, dan kun je daar veel rustiger mee omgaan.
Laatst schreef ik een stuk over suïcide voor een christelijke website. Iemand vond dat ik een handlanger van satan was, die mensen meenam richting de hel door de standpunten die ik innam in die column. Ik moest er heel hard om lachen.
Toch wel een pittige uitspraak als je het serieus zou nemen. Zeker als men je probeert te raken op iets heel persoonlijks: je geloofsleven. En dat is nu juist wat christenen helaas vaak doen. Sneller dan je denkt, hee manipulatief. Christenen zijn ook mensen en als het over emoties of de bijbel gaat, wil men nog wel eens doorschieten.
Op Funky Fish hebben zowel redactie als abonnees te maken met mensen in een kwetsbare modus, namelijk relaties, gevoelens, afwijzing wellicht. We zijn op zoek naar liefde,vriendschap, gevoelens, erkenning en als dat niet lukt of beschadigd raakt, doet dat pijn. Daar kan niet iedereen goed mee omgaan.
Uiteindelijk kun je alleen maar naar jezelf kijken om te oordelen of de kritiek op jou terecht is. Wat een ander denkt, doet, roept of mailt, is niet binnen jouw invloedssfeer. En het schelden en dreigen is eerder een tekortkoming van de verzender dan een makke van de ontvanger.
Zorg dat je je eigen grenzen kent en dat je die ook in de gaten houdt.
De redactie kan de grensoverschrijdende gevallen blokkeren en verwijderen als dat nodig is. Want dat blijven deze vrijwilligers gewoon doen, scheldmails of niet: ze houden het grotere geheel voor ogen en werken met hart en ziel samen om Funky Fish een veilige plek te laten zijn voor alle abonnees en medewerkers.
Log in om te reageren.
