christelijke datingsite en community

Op en top Countrygirl

Column door , , Reacties: 0, Nederlands
Gewijzigd op: 26-02-2019 13:14
Stad of platteland? Voor mij geen dilemma. Platteland. Vol overtuiging. Hoewel ik zeker kan genieten van de charmes van de stad, voel ik me er vaak een beetje ontheemd. Mensen die een stad te klein vinden snap ik nooit. En mensen die het platteland saai vinden eerlijk gezegd ook niet.

Middenin de nacht door het dorp lopen op zoek naar ontsnapte shetlanders. Aangevallen worden door een ram. Vast zitten op de hooizolder omdat je bij het naar beneden gooien van strobalen per ongeluk de ladder omver hebt gegooid. Koeien oogdruppels geven. Op het werk aankomen met hooi in je haar... Een kleine impressie van mijn plattelandsleven.

Sinds acht jaar heb ik zo’n twee maanden per jaar een oppasboerderij. Een hobbyboerderij. Mijn tweede thuis. Tevens het thuis van mijn paard. Ik kan genieten van alles wat daarbij hoort. De grote tuin met jacuzzi. De terrasverwarming. Het hek dat opengaat met afstandsbediening. En nog veel meer luxe die ik thuis niet heb. Maar het echte genieten zit 'm toch in de beestenboel. Goed voor legio geluksmomenten.

De route naar mijn paard loopt door de shetlander wei. Op het moment dat ik bijna bij het hek ben, hoor ik wat gedribbel achter me. Het is Nacho. Nacho is een zwart-wit-bonte mini-shetlander met lange zwarte manen, x-benen en grote, donkere ogen. Hij wordt regelmatig buitengesloten door de rest van de kudde en moet dan ’s nachts in zijn eentje buitenstaan. De hond is zijn favoriete speelmaatje, waarbij hij zich standaard vastbijt in een oor en niet meer los laat. Eigenlijk heb ik haast, maar Nacho kan ik niet negeren. Nacho kan ik nooit negeren.

Ik ga op mijn hurken zitten en krabbel hem op zijn favoriete plekje. Bij elke poging hiermee te stoppen, krijg ik een neusje tegen mijn arm gedrukt. Binnen no time volgt ook de rest van de kudde en probeer ik met twee armen mijn aandacht zo goed mogelijk te verdelen over vijf mini-pony’s. Waarbij de pony die even geen aandacht krijgt een ander wegjaagt. Eén begint aan mijn haar te knabbelen. En dan voegt ook de hond zich nog vol enthousiasme bij het gezelschap en gaat zo dicht mogelijk tegen me aan zitten.

Ik vergeet dat ik haast heb. Ik plof neer op de grond. Dat mijn goede broek en jas snel onder de haren, kwijl en modder zitten, is van ondergeschikt belang. Ik voel me gelukkig. En ja, dan realiseer ik me: I am a countrygirl. Op en top.
Log in om te reageren.
LEES OOK
Weglopen of omarmen Funky Fish ©
Weglopen of omarmen
Echt verbonden Funky Fish ©
Echt verbonden
Proost! Op een beeldschoon 2019! Funky Fish ©
Proost! Op een beeldschoon 2019!