christelijke datingsite en community

Voortschrijdend inzicht

Column door , , Reacties: 0, Nederlands
Gewijzigd op: 18-01-2019 09:39
Wie is verantwoordelijk voor mijn gedachten en gevoelens? Wie draagt de zorg voor mijn welzijn? Als ik me niet vergis ben ik dat zelf. Maar wat houdt dat precies in?

Ik denk mijn gedachten en ik voel mijn gevoelens. De oorsprong van mijn gedachten en gevoelens ligt dus in mij en niet buiten mij. Niet in mijn omgeving of omstandigheden. Niet in het nieuws of het weer. Niet in mijn partner, familie, vrienden of collega’s. Zou mijn gemoedstoestand dan afhangen van mijn hormonen? Hm, volgens mij zijn er legio factoren die op mijn gedachten en gevoelens inwerken. Het is aan mij om me daarvan bewust te zijn en te bepalen in welke mate ik me laat beïnvloeden.

Mijn partner kan mij niet gelukkig maken, net zo min als ik hem gelukkig kan maken. Onze relatie is verre van perfect. Toch zijn wij gelukkig met elkaar en graag samen. Dat wil zeggen: meestal. Er zijn ook momenten waarop we elkaar achter het behang willen plakken. Momenten waarop we elkaar niet begrijpen. Momenten waarop we onszelf en elkaar in de weg zitten. Maar we hebben allebei genoeg van het leven gezien om te weten dat het gras bij de buren niet groener is. Genoeg om te beseffen dat gevoelens van teleurstelling en onvrede er ook gewoon bij horen.

In vorige relaties raakte ik meteen in paniek als ik het saai vond worden of als het anders uitpakte dan ik gehoopt had. Dan dacht ik: zie je wel, we zijn geen goede match. Vervolgens liet ik me meesleuren in een draaikolk van negatieve gedachten. Al wat er gebeurde – of juist niet gebeurde – zag ik als een bevestiging van mijn bange vermoeden: dit is niet de man voor mij. En dan zette ik uiteindelijk een punt achter de relatie.

Niet dat ik negatieve gevoelens nu negeer of verdring. Ik laat me er alleen niet meer zo gauw door meeslepen. Als ik merk dat ik gefrustreerd ben, probeer ik na te gaan wat de aanleiding was. Waardoor ben ik getriggerd? Wat is er geraakt in mij waardoor ik me nu zo voel en op deze manier reageer? Klopt mijn interpretatie van de situatie wel? Of vul ik het zelf negatief in?

Sinds ik besef wat de reikwijdte van mijn eigen verantwoordelijkheid is, word ik langzaam maar zeker gezonder. Zowel psychisch als lichamelijk. Het begrip ‘rentmeesterschap’ krijgt steeds meer waarde en betekenis voor me. Ik zie nu dat ik het beheer heb gekregen over mijn lichaam, mijn geest en mijn ziel. Dit lijf, dit brein en dit hart zijn aan mij toevertrouwd. De zorg die ik eraan besteed, en hoe serieus ik die verantwoordelijkheid neem, bepalen de mate waarin ik mijn talenten kan ontwikkelen.

Niet dat ik alles zelf in de hand heb. Er blijven altijd zaken waar ik geen invloed op heb. Me daar druk om maken is echter verspilde energie omdat ik er niets aan kan veranderen. Ik kan me beter concentreren op de gebieden waar ik wel invloed op heb. Dat doet me denken aan ‘The Serenity Prayer’:

God, geef me de sereniteit om de dingen te aanvaarden die ik niet kan veranderen; de moed om te veranderen wat ik kan veranderen; en de wijsheid om het verschil tussen beide te kennen.

Goede zelfzorg is niet egoïstisch, integendeel. Hoe beter ik voor mezelf zorg, hoe meer ik kan betekenen voor de mensen om mij heen. Daar ga ik voor!
LEES OOK
Proost! Op een beeldschoon 2019! Funky Fish ©
Proost! Op een beeldschoon 2019!
Handleiding daten rond kerst Funky Fish ©
Handleiding daten rond kerst
Leger Funky Fish ©
Leger