Houd jij van mensen die anders zijn? Of wil je eigenlijk dat ze precies hetzelfde zijn als jij?
Want, geef toe, you’re pretty cool. Right?
“Het is juist in de confrontatie met andere standpunten, dat we op een respectvolle en bescheiden manier kunnen nadenken over verschillen.”
“In een soort respectvol samen zoeken en verschil erkennen, vind ik het leven erg zinvol. Ik hoef niet van gedachten te veranderen, laat me dat ook zeggen. Ik kan best geïnteresseerd zijn in mensen met heel andere achtergronden, zonder dat ik ineens die achtergrond moet opnemen… Verschildenken noem ik dat.”
Zomaar wat gedachten van Dirk de Wachter in een Podcast van De Correspondent.
Over verschillen tussen mensen en het willen vormen van de ander naar ons eigen beeld. En het gemaakt zijn voor verbinding. Iets wat mij in ieder geval niet vreemd in de oren klinkt. Leerzaam om dit te horen en voor jou hopelijk om hierover te lezen.
Mag ik je meenemen naar nog meer wijsheden van deze man?
“Doordat het leven lastig is hebben we mekaar nodig. En dat mekaar nodig hebben, maakt het ook mooi. Bij momenten dan toch, niet altijd. Het leven is geen paradijselijkheid. Maar is altijd weer een lastigheid. Maar door dat lastige hebben we de ander nodig. En het ‘de ander nodig hebben’, daarin zit op de één of andere ingewikkelde manier de zin van het bestaan. Volgens mij hè. Men mag het daar ook echt niet mee eens zijn.”
Dirk de Wachter is een bekende psychiater uit Vlaanderen en pleit ervoor om te aanvaarden dat we niet altijd gelukkig kunnen zijn. En daar dus ook niet altijd naar te hoeven streven.
Het leven is niet maakbaar. Ook al denken we, denk ik, dat soms wel.
“Er is een parallel met hoe we liefhebben: omgaan met dat radicale verschil, en dat niet willen opheffen. Dat is de liefde.”
“De Westerse mens is heel erg doorgeslagen in een soort ‘ikkigheid’. Ze heeft zichzelf zo centraal op de kaart gezet, dat zij vergeten is dat de essentie van het menselijk bestaan de verbinding met de ander is. En dat ikkige zelfgenoegzaamheid, maakt dat wij die ander dan ook in die ikkigheid kunnen opnemen. En daarin de geliefde...tot ONS maken. Dus de geliefde maken wij naar ons beeld en gelijkenis en onze verlangens. We willen zo regelen dat die past in ons beeld van hoe het leven zou moeten zijn.”
“Terwijl denk ik de essentie is dat de ander altijd anders is en blijft en dat juist dat verschil de liefde in stand houdt. Dat we, ook na 20 jaar huwelijk, nog altijd verwonderd zijn over wie de ander is. Zo blijft het leven ook verrassend.”
“Het niet kennen van de ander is lastig, bedreigend, onvoorspelbaar, moeilijk, nooit af. En tegelijkertijd maakt dat ook dat de curiositeit blijft en dat we zeggen; wat gaat deze dag weer geven? Wat gaat zij of hij nu weer doen?”
“Omdat ook het leven niet stilstaat. Het leven verandert altijd.
Wij zelf, maar ook onze geliefde verandert. En in die steeds niet ophoudende verandering blijven we mekaar verrassen.”
Sta jij, sta ik open voor verschillen? Durven we nog nieuwsgierig te zijn? Verrast te worden?
Want, geef toe, you’re pretty cool. Right?
“Het is juist in de confrontatie met andere standpunten, dat we op een respectvolle en bescheiden manier kunnen nadenken over verschillen.”
“In een soort respectvol samen zoeken en verschil erkennen, vind ik het leven erg zinvol. Ik hoef niet van gedachten te veranderen, laat me dat ook zeggen. Ik kan best geïnteresseerd zijn in mensen met heel andere achtergronden, zonder dat ik ineens die achtergrond moet opnemen… Verschildenken noem ik dat.”
Zomaar wat gedachten van Dirk de Wachter in een Podcast van De Correspondent.
Over verschillen tussen mensen en het willen vormen van de ander naar ons eigen beeld. En het gemaakt zijn voor verbinding. Iets wat mij in ieder geval niet vreemd in de oren klinkt. Leerzaam om dit te horen en voor jou hopelijk om hierover te lezen.
Mag ik je meenemen naar nog meer wijsheden van deze man?
“Doordat het leven lastig is hebben we mekaar nodig. En dat mekaar nodig hebben, maakt het ook mooi. Bij momenten dan toch, niet altijd. Het leven is geen paradijselijkheid. Maar is altijd weer een lastigheid. Maar door dat lastige hebben we de ander nodig. En het ‘de ander nodig hebben’, daarin zit op de één of andere ingewikkelde manier de zin van het bestaan. Volgens mij hè. Men mag het daar ook echt niet mee eens zijn.”
Dirk de Wachter is een bekende psychiater uit Vlaanderen en pleit ervoor om te aanvaarden dat we niet altijd gelukkig kunnen zijn. En daar dus ook niet altijd naar te hoeven streven.
Het leven is niet maakbaar. Ook al denken we, denk ik, dat soms wel.
“Er is een parallel met hoe we liefhebben: omgaan met dat radicale verschil, en dat niet willen opheffen. Dat is de liefde.”
“De Westerse mens is heel erg doorgeslagen in een soort ‘ikkigheid’. Ze heeft zichzelf zo centraal op de kaart gezet, dat zij vergeten is dat de essentie van het menselijk bestaan de verbinding met de ander is. En dat ikkige zelfgenoegzaamheid, maakt dat wij die ander dan ook in die ikkigheid kunnen opnemen. En daarin de geliefde...tot ONS maken. Dus de geliefde maken wij naar ons beeld en gelijkenis en onze verlangens. We willen zo regelen dat die past in ons beeld van hoe het leven zou moeten zijn.”
“Terwijl denk ik de essentie is dat de ander altijd anders is en blijft en dat juist dat verschil de liefde in stand houdt. Dat we, ook na 20 jaar huwelijk, nog altijd verwonderd zijn over wie de ander is. Zo blijft het leven ook verrassend.”
“Het niet kennen van de ander is lastig, bedreigend, onvoorspelbaar, moeilijk, nooit af. En tegelijkertijd maakt dat ook dat de curiositeit blijft en dat we zeggen; wat gaat deze dag weer geven? Wat gaat zij of hij nu weer doen?”
“Omdat ook het leven niet stilstaat. Het leven verandert altijd.
Wij zelf, maar ook onze geliefde verandert. En in die steeds niet ophoudende verandering blijven we mekaar verrassen.”
Sta jij, sta ik open voor verschillen? Durven we nog nieuwsgierig te zijn? Verrast te worden?
Log in om te reageren.
