Beste Skoets en anderen,
Jullie willen weten waarom ik mensen beledig. Want dat is wat jullie schrijven in jullie flessen; Ik beledig mensen met mijn columns. Skoets leest ze zelfs met afgrijzen. Hoe ziet dat eruit, Skoets? Met afgrijzen woorden lezen? Woorden die uit letters bestaan. Letters die in je hoofd samensmelten tot een verhaal. Hersenen die het signaal van afgrijzen doorgeven? Vroeger moest ik altijd van mijn ouders verplicht andijvie eten. Als ik een hap nam trok mijn mond van afgrijzen alle kanten op. Misschien is het daar mee te vergelijken.
Andere vissen vragen zich af of ik wel christen ben. Ze zijn op kruistocht. Het zwaard is een boodschap in een fles. Flessen met Bijbelteksten. Vissen met een Jezus-complex. Ik ben een vis van de wereld. Ik moet gered worden, terwijl ik allang gered ben. Twee keer redden is wederom verdrinken. Overijverige evangelisten kunnen dodelijk zijn.
Na de column over de grootbekvissen vragen velen zich af of mij vroeger iets is aangedaan door een grootbekvis. Psychologie van de koude grond. Ik ben zesentwintig en leef nog in vroeger. Daarbij is wraak een slechte raadgever. Zeker als wraak in woorden wordt omgezet. Wraak hapert en formuleert kromme zinnen. Nee, mijn column komt voort uit observatie. Het kan een verkeerde observatie zijn, maar dat is een andere discussie.
Probeer mijn columns niet te ontleden, lieve vissen. Als je begint met pellen, blijft er alleen maar een klokhuis over. Een rottend klokhuis; de waarheid. En die kan wel eens pijn doen.
Nee, Skoets en anderen. Ik ben een lieve jongen. Het liefst zou ik jullie allemaal willen omarmen met mijn grote handen, maar mijn armen zijn te kort. Zie deze column dan ook als een kus aan jullie allemaal. Een nachtelijke kus die in een fles jullie kant op komt. Hij strijkt langs jullie wangen als een lentebries. Bijna onmerkbaar, maar enorm verfrissend. Niet elke kus is verraad.
Groet,
Jos de Jager
Jullie willen weten waarom ik mensen beledig. Want dat is wat jullie schrijven in jullie flessen; Ik beledig mensen met mijn columns. Skoets leest ze zelfs met afgrijzen. Hoe ziet dat eruit, Skoets? Met afgrijzen woorden lezen? Woorden die uit letters bestaan. Letters die in je hoofd samensmelten tot een verhaal. Hersenen die het signaal van afgrijzen doorgeven? Vroeger moest ik altijd van mijn ouders verplicht andijvie eten. Als ik een hap nam trok mijn mond van afgrijzen alle kanten op. Misschien is het daar mee te vergelijken.
Andere vissen vragen zich af of ik wel christen ben. Ze zijn op kruistocht. Het zwaard is een boodschap in een fles. Flessen met Bijbelteksten. Vissen met een Jezus-complex. Ik ben een vis van de wereld. Ik moet gered worden, terwijl ik allang gered ben. Twee keer redden is wederom verdrinken. Overijverige evangelisten kunnen dodelijk zijn.
Na de column over de grootbekvissen vragen velen zich af of mij vroeger iets is aangedaan door een grootbekvis. Psychologie van de koude grond. Ik ben zesentwintig en leef nog in vroeger. Daarbij is wraak een slechte raadgever. Zeker als wraak in woorden wordt omgezet. Wraak hapert en formuleert kromme zinnen. Nee, mijn column komt voort uit observatie. Het kan een verkeerde observatie zijn, maar dat is een andere discussie.
Probeer mijn columns niet te ontleden, lieve vissen. Als je begint met pellen, blijft er alleen maar een klokhuis over. Een rottend klokhuis; de waarheid. En die kan wel eens pijn doen.
Nee, Skoets en anderen. Ik ben een lieve jongen. Het liefst zou ik jullie allemaal willen omarmen met mijn grote handen, maar mijn armen zijn te kort. Zie deze column dan ook als een kus aan jullie allemaal. Een nachtelijke kus die in een fles jullie kant op komt. Hij strijkt langs jullie wangen als een lentebries. Bijna onmerkbaar, maar enorm verfrissend. Niet elke kus is verraad.
Groet,
Jos de Jager
Log in om te reageren.
