De deur naar de andere wereld stond open. Heel even maar. Op een kleine kier. Daarna werd hij door een zeurderige professor hard in het slot gegooid. Het kan niet, onmogelijk. Weg illusie.
Al jaren wordt er onderzoek gedaan naar de mogelijkheden van tijdreizen. In hoeverre is dat mogelijk? Einstein gaf met zijn relativiteitstheorie de eerste aanzet. Want als tijd relatief is, kun je daarmee rommelen.
De theorie is simpel. Als tijd in een bepaald moment voortbeweegt, maar je kan daarbinnen iets versnellen dan creëer je speelruimte. Wie in een beker vloeistof roert, ziet beweging. Er ontstaat een gat. Als tijd aan de buitenkant van dat gat beweegt, maar dieper naar binnen beweegt tijd sneller, dan zou je dus een uur, een dag of zelfs jaren kunnen laten voortduren terwijl hier de tijd gewoon normaal blijft lopen.
Niemand zou merken dat je weg bent geweest, maar zelf ben je even uit deze wereld gestapt. Het is fascinerend. Wat zouden we doen als we konden tijdreizen? Sommigen geloven dat er rampen voorkomen zouden kunnen worden, maar is dat zo?
De zeurderige professor zou het grootvadercomplex aanhalen. Zou ik terugreizen in de tijd en mijn grootvader vermoorden, dan zou ik in de huidige tijd niet meer bestaan en dus nooit hebben kunnen terugreizen. De optimist zal roepen dat er een parallel universum ontstaat waarbij de tijd opsplitst in twee takken. Die met mijn grootvader en die zonder mijn grootvader en dus ook zonder mij.
Misschien is het wel zo dat we wel terug kunnen reizen maar niets kunnen veranderen. Toeschouwer zijn van het verleden. Maar dat is niet bevredigend genoeg. Ik zou het mooiste meisje van de basisschool alsnog voor me winnen. Nog een keer willen genieten van de avondvierdaagse en de daarbij behorende snoepjes van 5 cent. Niet dat die er nu niet meer zijn, maar als zesentwintigjarige is de sfeer niet hetzelfde. . De beleving van de achtjarige is al jaren geleden gestorven.
Het zou wel handig zijn om Bijbelse gebeurtenissen te checken. Maar misschien is het geloven ervan wel mooier dan het zeker weten. Ondanks dat denk ik nog dat de huidige samenleving het zou zien als een goed geënsceneerd toneelstuk. Dus veel zieltjes zouden er vast niet mee worden gewonnen.
Stiekem hoop ik dat iemand alle logica tart en er ineens een tijdreis mogelijk is. Is het spelen met de Schepping? Ik denk het niet. De natuur heeft overal een oplossing voor. Als de mogelijkheid van tijdreizen bestaat, zal God dat ook wel ingecalculeerd hebben.
Anderzijds is het dan wel de vraag waarom mijn kleinzoon mij nog niet is komen opzoeken om eens te testen of hij me kan omleggen. Of heb ik die helemaal niet. Ik fantaseer dan ook voornamelijk over terug in de tijd. De Toekomst interesseert me niet zo. Ergens zal daar wel een einde aan zitten.
Tot die tijd droom ik gewoon weg bij films als The Time Machine, The Sound Of Thunder, Donnie Darko, of gewoon een oud stripalbum van Suske en Wiske. Want misschien is de illusie wel gewoon mooier dan de werkelijkheid.
Al jaren wordt er onderzoek gedaan naar de mogelijkheden van tijdreizen. In hoeverre is dat mogelijk? Einstein gaf met zijn relativiteitstheorie de eerste aanzet. Want als tijd relatief is, kun je daarmee rommelen.
De theorie is simpel. Als tijd in een bepaald moment voortbeweegt, maar je kan daarbinnen iets versnellen dan creëer je speelruimte. Wie in een beker vloeistof roert, ziet beweging. Er ontstaat een gat. Als tijd aan de buitenkant van dat gat beweegt, maar dieper naar binnen beweegt tijd sneller, dan zou je dus een uur, een dag of zelfs jaren kunnen laten voortduren terwijl hier de tijd gewoon normaal blijft lopen.
Niemand zou merken dat je weg bent geweest, maar zelf ben je even uit deze wereld gestapt. Het is fascinerend. Wat zouden we doen als we konden tijdreizen? Sommigen geloven dat er rampen voorkomen zouden kunnen worden, maar is dat zo?
De zeurderige professor zou het grootvadercomplex aanhalen. Zou ik terugreizen in de tijd en mijn grootvader vermoorden, dan zou ik in de huidige tijd niet meer bestaan en dus nooit hebben kunnen terugreizen. De optimist zal roepen dat er een parallel universum ontstaat waarbij de tijd opsplitst in twee takken. Die met mijn grootvader en die zonder mijn grootvader en dus ook zonder mij.
Misschien is het wel zo dat we wel terug kunnen reizen maar niets kunnen veranderen. Toeschouwer zijn van het verleden. Maar dat is niet bevredigend genoeg. Ik zou het mooiste meisje van de basisschool alsnog voor me winnen. Nog een keer willen genieten van de avondvierdaagse en de daarbij behorende snoepjes van 5 cent. Niet dat die er nu niet meer zijn, maar als zesentwintigjarige is de sfeer niet hetzelfde. . De beleving van de achtjarige is al jaren geleden gestorven.
Het zou wel handig zijn om Bijbelse gebeurtenissen te checken. Maar misschien is het geloven ervan wel mooier dan het zeker weten. Ondanks dat denk ik nog dat de huidige samenleving het zou zien als een goed geënsceneerd toneelstuk. Dus veel zieltjes zouden er vast niet mee worden gewonnen.
Stiekem hoop ik dat iemand alle logica tart en er ineens een tijdreis mogelijk is. Is het spelen met de Schepping? Ik denk het niet. De natuur heeft overal een oplossing voor. Als de mogelijkheid van tijdreizen bestaat, zal God dat ook wel ingecalculeerd hebben.
Anderzijds is het dan wel de vraag waarom mijn kleinzoon mij nog niet is komen opzoeken om eens te testen of hij me kan omleggen. Of heb ik die helemaal niet. Ik fantaseer dan ook voornamelijk over terug in de tijd. De Toekomst interesseert me niet zo. Ergens zal daar wel een einde aan zitten.
Tot die tijd droom ik gewoon weg bij films als The Time Machine, The Sound Of Thunder, Donnie Darko, of gewoon een oud stripalbum van Suske en Wiske. Want misschien is de illusie wel gewoon mooier dan de werkelijkheid.
Log in om te reageren.
