Zoals de meeste mensen heb ik niet heel veel met neerslag. Sneeuw is te glad, hagel te hard. De ergste variant van neerslag is regen. Van die dikke druppels die zonder enige aanleiding het vermakelijk lijken te vinden om mijn kleren een vochtigheidsgehalte te geven waarop mijn lichaam hevig protesteert. Van die dikke druppels, die ervoor zorgen dat mijn mooie suède schoenen niet meer mooi zijn, maar vodden die minstens tien jaar oud lijken.
Aan de andere kant is regen best leuk, mits bovenstaande taferelen zich niet op mij voltrekken. Tijdens het autorijden een plensbui over mij heen krijgen is bijvoorbeeld erg leuk: plassen zijn er ten slotte om doorheen te rijden. Als ik vanaf mijn bureau naar buiten kijk en uitzicht heb op een regenbui, doet dat mij ook veel goed. Het is heerlijk om planten op te zien fleuren van de regen.
Ik heb echter de meeste hekel aan figuurlijke regen. Regen in de vorm van tegenslagen, dingen die domweg niet willen lukken. De positieve flow is eruit, de negatieve is erin. En waarom? Joost, of eigenlijk de regen, mag het weten.
Het ergste van figuurlijke regen is dat je er nauwelijks uitkomt. De drup ligt tijdens de regen altijd op de loer. In wezen is drup niet veel anders dan regen, ware het niet dat drup een langdurige factor heeft. Drup is in feite een soort samenvatting van een langdurige herhaling van het woord drup, iets als drup-drup-drup-.... Druppels schijnen ook daadwerkelijk zo'n geluid te maken, alhoewel ik dat er nooit uitgehaald heb. Overigens heb ik ook nog nooit het woord 'regen' kunnen destilleren uit de regen, alhoewel het geluid van een een emmer water die leeggegooid wordt iets is wat in de buurt van regen komt. Rrgggggnnn of iets dergelijks. Waarschijnlijk is in het verleden het woord 'regen' een compleet eigen leven gaan leiden, net zoals zoveel woorden overigens.
Terug naar de drup. Daar zit ik momenteel dus in. Elke keer zo'n spetter tegen mijn hoofd, elke keer als het niet lukt. En hoewel ik heftig beweeg om de drup te vermijden, lijkt het wel alsof het nauwelijks mogelijk is. Wat dat betreft hebben regen en drup wel een overkomst: het ligt volkomen aan hun wil of je nat wordt of niet. Het enige redmiddel dat je hebt, is een paraplu.
Daarom ben ik naarstig op zoek naar die plu. Om door te gaan terwijl het regent. Verschillende pogingen zijn ondernomen: een dag platliggen om uit te rusten, mijn takenpakket verlichten, enzovoorts. Het helpt niet echt. Voorlopig moet ik de druppels weerstaan, manmoedig. Desnoods heldhaftig.
Gelukkig ben ik niet van suiker en worden alleen mijn haren nat. En mijn kleren, maar die waren toch al nat van de plensbui van vanmorgen.
Aan de andere kant is regen best leuk, mits bovenstaande taferelen zich niet op mij voltrekken. Tijdens het autorijden een plensbui over mij heen krijgen is bijvoorbeeld erg leuk: plassen zijn er ten slotte om doorheen te rijden. Als ik vanaf mijn bureau naar buiten kijk en uitzicht heb op een regenbui, doet dat mij ook veel goed. Het is heerlijk om planten op te zien fleuren van de regen.
Ik heb echter de meeste hekel aan figuurlijke regen. Regen in de vorm van tegenslagen, dingen die domweg niet willen lukken. De positieve flow is eruit, de negatieve is erin. En waarom? Joost, of eigenlijk de regen, mag het weten.
Het ergste van figuurlijke regen is dat je er nauwelijks uitkomt. De drup ligt tijdens de regen altijd op de loer. In wezen is drup niet veel anders dan regen, ware het niet dat drup een langdurige factor heeft. Drup is in feite een soort samenvatting van een langdurige herhaling van het woord drup, iets als drup-drup-drup-.... Druppels schijnen ook daadwerkelijk zo'n geluid te maken, alhoewel ik dat er nooit uitgehaald heb. Overigens heb ik ook nog nooit het woord 'regen' kunnen destilleren uit de regen, alhoewel het geluid van een een emmer water die leeggegooid wordt iets is wat in de buurt van regen komt. Rrgggggnnn of iets dergelijks. Waarschijnlijk is in het verleden het woord 'regen' een compleet eigen leven gaan leiden, net zoals zoveel woorden overigens.
Terug naar de drup. Daar zit ik momenteel dus in. Elke keer zo'n spetter tegen mijn hoofd, elke keer als het niet lukt. En hoewel ik heftig beweeg om de drup te vermijden, lijkt het wel alsof het nauwelijks mogelijk is. Wat dat betreft hebben regen en drup wel een overkomst: het ligt volkomen aan hun wil of je nat wordt of niet. Het enige redmiddel dat je hebt, is een paraplu.
Daarom ben ik naarstig op zoek naar die plu. Om door te gaan terwijl het regent. Verschillende pogingen zijn ondernomen: een dag platliggen om uit te rusten, mijn takenpakket verlichten, enzovoorts. Het helpt niet echt. Voorlopig moet ik de druppels weerstaan, manmoedig. Desnoods heldhaftig.
Gelukkig ben ik niet van suiker en worden alleen mijn haren nat. En mijn kleren, maar die waren toch al nat van de plensbui van vanmorgen.
Log in om te reageren.
