De weken rondom Oud en Nieuw staan in het teken van terugblikken en vooruitkijken. Wat waren de meest gedenkwaardige gebeurtenissen van het afgelopen jaar? En wat zijn de verwachtingen voor het komende jaar? Als je een nieuwe vlam zou hebben, zou je dan nog terugblikken op je oude liefdes?
Het moment waarop de champagnekurken ploppen en de eerste vuurpijlen de lucht ingaan is zowel een breekpunt als een verbindingspunt: wat geweest is komt niet meer terug maar in bepaalde gevallen heeft het wel een basis gelegd voor wat er komen gaat.
Wat afgelopen jaar is gezaaid, wordt in het komende jaar geoogst. Wie dit jaar rijles heeft genomen, rijdt volgend jaar af. En als je net een nieuwe vlam hebt, hoop je natuurlijk dat die liefde vele jaarwisselingen overleeft.
Nu ligt er tussen de meeste relaties iets meer tijd dan tussen Oud en Nieuw (en dat is maar goed ook), dus je zou kunnen denken: die oude relatie is echt voorbij en afgesloten. Die speelt op geen enkele manier meer een rol in mijn leven in het hier en nu.
De opwinding over je nieuwe vlam zo groot zijn, dat je het verleden het liefst zo snel mogelijk vergeet. Waarom zou je nog stilstaan bij wat al lang voorbij is? Achterom kijken is zinloos. Is dat echt zo? Of heeft het soms juist wel zin om het verleden in ogenschouw te nemen omdat je er lering uit kunt trekken?
Ik moest daaraan denken toen iemand mij vertelde over een film die nog te zien is via Uitzending Gemist, op 2Doc: 'Happily Ever After'. Zelf heb ik nog geen gelegenheid gehad om te kijken maar het idee achter de film spreekt mij aan, omdat het in het verlengde ligt van mijn vorige column, Daten met een relatieverleden.
De hoofdpersoon van de film (of eigenlijk documentaire), filmmaker Tatjana Božic, neemt haar eigen relatieverleden kritisch onder de loep. Na verschillende relaties met andere mannen wil ze dolgraag dat de relatie met Rogier, haar huidige partner, standhoudt - ook omdat ze samen een zoontje hebben. Ze weet alleen niet hoe ze dat voor elkaar kan krijgen.
Elke keer draait het weer op ruzie uit. 'Het enige wat ik wil is een rustig en goed leven met een man van wie ik hou!' is haar wanhoopskreet als ze voor de zoveelste keer in een relatiecrisis is beland. In een poging haar relatie met Rogier te redden, besluit Tatjana haar ex-partners op te zoeken om uit te vogelen waar het probleem precies zit.
Of die ontdekkingstocht Tatjana het gewenste antwoord of andere belangrijke inzichten oplevert, weet ik niet. Maar ik ben wel reuze nieuwsgierig!
Het moment waarop de champagnekurken ploppen en de eerste vuurpijlen de lucht ingaan is zowel een breekpunt als een verbindingspunt: wat geweest is komt niet meer terug maar in bepaalde gevallen heeft het wel een basis gelegd voor wat er komen gaat.
Wat afgelopen jaar is gezaaid, wordt in het komende jaar geoogst. Wie dit jaar rijles heeft genomen, rijdt volgend jaar af. En als je net een nieuwe vlam hebt, hoop je natuurlijk dat die liefde vele jaarwisselingen overleeft.
Nu ligt er tussen de meeste relaties iets meer tijd dan tussen Oud en Nieuw (en dat is maar goed ook), dus je zou kunnen denken: die oude relatie is echt voorbij en afgesloten. Die speelt op geen enkele manier meer een rol in mijn leven in het hier en nu.
De opwinding over je nieuwe vlam zo groot zijn, dat je het verleden het liefst zo snel mogelijk vergeet. Waarom zou je nog stilstaan bij wat al lang voorbij is? Achterom kijken is zinloos. Is dat echt zo? Of heeft het soms juist wel zin om het verleden in ogenschouw te nemen omdat je er lering uit kunt trekken?
Ik moest daaraan denken toen iemand mij vertelde over een film die nog te zien is via Uitzending Gemist, op 2Doc: 'Happily Ever After'. Zelf heb ik nog geen gelegenheid gehad om te kijken maar het idee achter de film spreekt mij aan, omdat het in het verlengde ligt van mijn vorige column, Daten met een relatieverleden.
De hoofdpersoon van de film (of eigenlijk documentaire), filmmaker Tatjana Božic, neemt haar eigen relatieverleden kritisch onder de loep. Na verschillende relaties met andere mannen wil ze dolgraag dat de relatie met Rogier, haar huidige partner, standhoudt - ook omdat ze samen een zoontje hebben. Ze weet alleen niet hoe ze dat voor elkaar kan krijgen.
Elke keer draait het weer op ruzie uit. 'Het enige wat ik wil is een rustig en goed leven met een man van wie ik hou!' is haar wanhoopskreet als ze voor de zoveelste keer in een relatiecrisis is beland. In een poging haar relatie met Rogier te redden, besluit Tatjana haar ex-partners op te zoeken om uit te vogelen waar het probleem precies zit.
Of die ontdekkingstocht Tatjana het gewenste antwoord of andere belangrijke inzichten oplevert, weet ik niet. Maar ik ben wel reuze nieuwsgierig!
Log in om te reageren.
