'Hoe ging die date van je?' vroeg R. mij op de vrijdagochtendkoffie op werk.
'Welke date?'
'Die met de film en open haard die je laatst postte op Insta?!'
R. is een collega, maar ze volgt me op Instagram en kent me dus door en door. Haar groene ogen kijken mij onderzoekend aan terwijl ik bedenk wanneer ik voor het laatst voor een open haard heb gezeten. Na een minuut zucht ze en duwt ze haar mobiel in mijn gezicht. Oh, om die foto gaat het.
De foto was genomen op een avond van een film en brownies met K. We keken een of andere maffe arthousefilm, leg ik uit, maar het was geen date. K. is namelijk zo 'out of my league' dat ik mij bij voorbaat gewoon in de friendzone geplaatst heb.
"In welke zone?" vroeg E. die een bureau verderop zat.
R. en ik keken E. geamuseerd aan. We leggen geduldig uit wat een friendzone is: als twee mensen met elkaar omgaan, en ik vind de ander leuk, maar de ander vindt mij niet leuk, dan zit ik in de friendzone. Ik ben dan geen relatiemateriaal voor de ander, en zal dat nooit zijn, maar ik vind het gewoon zo gezellig dat ik tevreden ben met elkaar blijven zien als vrienden.
De hoop van de gefriendzonede persoon (ik dus) is volgens de theorie uiteraard dat later de ander misschien tot inkeer komt en toch gevoelens gaat krijgen, of dat de wereld vergaat en wij de enige mensen zijn die overblijven. Misschien dat ze dan ook eindelijk gevoelens krijgt, maar het is waarschijnlijker dat de mensheid uitsterft en dat katten de wereld zullen regeren.
'O, gaat dat tegenwoordig zo.' E. keek ons aan, hoofdschuddend en met een verpuzzelde blik richt ze zich weer op het sorteren van haar e-mail in keurige stapeltjes.
'Maar dan moet je er wat aan doen! Stap totes uit de friendzone!' zei R.
'Maar, maar... ze is ook totes out of my league.'
'Onzin, dat is onzin. The league is a lie. Iedereen is op zoek naar liefde, en jij bent volgens mij best romantisch. Dus steek een kaarsje aan, start een romantische film, dat soort dingen.'
'Kan je me daar meer over vertellen, na werk bijvoorbeeld in de koffiezaak om de hoek?'
'Ooooo!" riep E. er doorheen. Er is iemand op Personeelszaken die nu op triple chocolate taart trakteert! Als in, nu! Daar moeten we heen!'
'Maar wij horen toch niet bij die afdeling?' vroeg ik.
'Zijn wij personeel? Ja? Nou dan!'
R. en E. stoven weg. Ik ren er achteraan en de taart was inderdaad heerlijk. Er was zelfs slagroom bij.
'Dus toen kwam het er verder niet van. Toen ik later terugkwam bij R. en vroeg of ze nog mee wilde naar de koffiezaak om mij meer te vertellen over hoe ik uit de friendzone kon komen, toen zei ze dat ze mij een goede en aardige collega vond, maar...'
De blauwe ogen van K. kijken mij wijs aan boven haar ambachtelijke brownies.
We weten het allebei.
'Maar je bent gecollegazoned.'
'Welke date?'
'Die met de film en open haard die je laatst postte op Insta?!'
R. is een collega, maar ze volgt me op Instagram en kent me dus door en door. Haar groene ogen kijken mij onderzoekend aan terwijl ik bedenk wanneer ik voor het laatst voor een open haard heb gezeten. Na een minuut zucht ze en duwt ze haar mobiel in mijn gezicht. Oh, om die foto gaat het.
De foto was genomen op een avond van een film en brownies met K. We keken een of andere maffe arthousefilm, leg ik uit, maar het was geen date. K. is namelijk zo 'out of my league' dat ik mij bij voorbaat gewoon in de friendzone geplaatst heb.
"In welke zone?" vroeg E. die een bureau verderop zat.
R. en ik keken E. geamuseerd aan. We leggen geduldig uit wat een friendzone is: als twee mensen met elkaar omgaan, en ik vind de ander leuk, maar de ander vindt mij niet leuk, dan zit ik in de friendzone. Ik ben dan geen relatiemateriaal voor de ander, en zal dat nooit zijn, maar ik vind het gewoon zo gezellig dat ik tevreden ben met elkaar blijven zien als vrienden.
De hoop van de gefriendzonede persoon (ik dus) is volgens de theorie uiteraard dat later de ander misschien tot inkeer komt en toch gevoelens gaat krijgen, of dat de wereld vergaat en wij de enige mensen zijn die overblijven. Misschien dat ze dan ook eindelijk gevoelens krijgt, maar het is waarschijnlijker dat de mensheid uitsterft en dat katten de wereld zullen regeren.
'O, gaat dat tegenwoordig zo.' E. keek ons aan, hoofdschuddend en met een verpuzzelde blik richt ze zich weer op het sorteren van haar e-mail in keurige stapeltjes.
'Maar dan moet je er wat aan doen! Stap totes uit de friendzone!' zei R.
'Maar, maar... ze is ook totes out of my league.'
'Onzin, dat is onzin. The league is a lie. Iedereen is op zoek naar liefde, en jij bent volgens mij best romantisch. Dus steek een kaarsje aan, start een romantische film, dat soort dingen.'
'Kan je me daar meer over vertellen, na werk bijvoorbeeld in de koffiezaak om de hoek?'
'Ooooo!" riep E. er doorheen. Er is iemand op Personeelszaken die nu op triple chocolate taart trakteert! Als in, nu! Daar moeten we heen!'
'Maar wij horen toch niet bij die afdeling?' vroeg ik.
'Zijn wij personeel? Ja? Nou dan!'
R. en E. stoven weg. Ik ren er achteraan en de taart was inderdaad heerlijk. Er was zelfs slagroom bij.
'Dus toen kwam het er verder niet van. Toen ik later terugkwam bij R. en vroeg of ze nog mee wilde naar de koffiezaak om mij meer te vertellen over hoe ik uit de friendzone kon komen, toen zei ze dat ze mij een goede en aardige collega vond, maar...'
De blauwe ogen van K. kijken mij wijs aan boven haar ambachtelijke brownies.
We weten het allebei.
'Maar je bent gecollegazoned.'
Log in om te reageren.
