Eigenlijk ben ik er de laatste tijd te weinig. Terwijl het toch één van mijn favoriete plekken is. Buiten de deur is er momenteel veel te doen. M’n werkgever wil vanalles van me en ook m’n vrienden en familie hebben zo hun wensen. Als ik heel eerlijk ben, zou ik voorlopig even niet weg willen. Ik ben namelijk best graag thuis.
Thuis, op m’n eigen bank, in m’n eigen bed en op m’n eigen balkon. Toegegeven, op andere plekken zijn betere bedden, een ligbad en een tuin te vinden, maar ik ben dik tevreden met het huis dat het mijne is. Het is de plek waar ik tot rust kom en waar ik helemaal mezelf kan zijn. De plek waar ik m’n gedachten op een rij kan zetten; kan bijtanken; m’n batterij kan opladen. De plek waar ik onderuit kan zakken bij een film of een goed boek. Maar ook de plek waar ik af en toe een dansje doe.
Soms deel ik m’n thuis met anderen, want samen op de bank, aan tafel of op het balkon is ook heel gezellig. Het is fijn om een huis te hebben als plek voor jezelf, maar het is ook mooi om die plek open te stellen, om gastvrij te zijn voor anderen. De afmetingen van mijn paleisje zijn beperkt. Het delen van die ruimte is dan ook wel zo knus.
Thuis is voor mij daarnaast meer dan het woonadres dat op mijn naam staat. Het is ook de stad waarin ik woon en het land waarin ik leef. Het is ook het thuis bij mijn ouders, waar ik altijd welkom ben. Ik zal het missen als dat er op een dag niet meer is. Thuis voel ik me verder bij mijn allerbeste vrienden, bij wie ik altijd terecht kan, omdat ze me door en door kennen en me toch accepteren zoals ik ben.
“Als je weet wie je bent, ben je thuis”, las ik ooit ergens. “Home is where the heart is”, zeggen de Engelsen. Thuis hoeft niet persé een plek te zijn die je in geografische zin kunt aanduiden. Thuis is ook een gevoel van warmte, herkenning en rust. Ooit hoop ik thuis te komen in een relatie met iemand die bij me past; in een blik van herkenning, een omhelzing, intimiteit.
En aan het eind van dit leven hoop ik thuis te komen op een plek hier ver vandaan. Ik geloof in het bestaan daarvan. Maar woorden schieten waarschijnlijk tekort om dat thuis te beschrijven.
Thuis, op m’n eigen bank, in m’n eigen bed en op m’n eigen balkon. Toegegeven, op andere plekken zijn betere bedden, een ligbad en een tuin te vinden, maar ik ben dik tevreden met het huis dat het mijne is. Het is de plek waar ik tot rust kom en waar ik helemaal mezelf kan zijn. De plek waar ik m’n gedachten op een rij kan zetten; kan bijtanken; m’n batterij kan opladen. De plek waar ik onderuit kan zakken bij een film of een goed boek. Maar ook de plek waar ik af en toe een dansje doe.
Soms deel ik m’n thuis met anderen, want samen op de bank, aan tafel of op het balkon is ook heel gezellig. Het is fijn om een huis te hebben als plek voor jezelf, maar het is ook mooi om die plek open te stellen, om gastvrij te zijn voor anderen. De afmetingen van mijn paleisje zijn beperkt. Het delen van die ruimte is dan ook wel zo knus.
Thuis is voor mij daarnaast meer dan het woonadres dat op mijn naam staat. Het is ook de stad waarin ik woon en het land waarin ik leef. Het is ook het thuis bij mijn ouders, waar ik altijd welkom ben. Ik zal het missen als dat er op een dag niet meer is. Thuis voel ik me verder bij mijn allerbeste vrienden, bij wie ik altijd terecht kan, omdat ze me door en door kennen en me toch accepteren zoals ik ben.
“Als je weet wie je bent, ben je thuis”, las ik ooit ergens. “Home is where the heart is”, zeggen de Engelsen. Thuis hoeft niet persé een plek te zijn die je in geografische zin kunt aanduiden. Thuis is ook een gevoel van warmte, herkenning en rust. Ooit hoop ik thuis te komen in een relatie met iemand die bij me past; in een blik van herkenning, een omhelzing, intimiteit.
En aan het eind van dit leven hoop ik thuis te komen op een plek hier ver vandaan. Ik geloof in het bestaan daarvan. Maar woorden schieten waarschijnlijk tekort om dat thuis te beschrijven.
Log in om te reageren.
