Ze ligt in het gras en kijkt naar de wolken. De bomen filteren het licht waardoor alles gevlekt is. Ze probeert een dromerige blik in haar ogen te leggen. Zo eentje zoals je op tv altijd ziet. Maar dan voel je er nooit bij dat het dromerige meisje op een tak ligt. Ze staat op en gooit de tak weg.
Dan gaat ze weer zorgvuldig liggen. Haar rokje verleidelijk omhoog, maar net niet zo ver dat het ordi is. Haar schoentjes ~ze denkt nu ook zoals op tv, want ze heeft gewoon maat 40, dus klein kun je ze niet noemen~ nonchalant in het gras. Weer probeert ze die dromerige blik in haar ogen te leggen. Ze beoogt de look ‘nonchalant romantisch’. Na iets van vijf minuten gaapt ze en krabt aan haar neus. Hoe laat is het eigenlijk?
Ze werpt een blik op haar horloge en moet toch even om zichzelf glimlachen. Het gaat nog minstens een kwartier duren voor hij komt. Ze komt overeind en kijkt om zich heen. Gelukkig ziet ze toiletten vlakbij, want in feite moet ze onwijs nodig plassen. Ze loopt snel naar de toiletten en checkt meteen even haar make-up.
Bij haar fiets gaat ze weer in het gras zitten. Ze maakt een kommetje van haar hand en blaast erin. Gelukkig!!! Ze stinkt niet uit haar mond. Maar misschien toch maar even een pepermuntje eten. Ze pakt haar rugzak en vist het rolletje uit haar voorvakje. Weer checkt ze haar horloge. Nog zeven minuten, dus dat kan nog makkelijk.
Drie minuten later schikt ze haar rokje weer. Legt haar schoentjes nonchalant naast zich en werkt aan de dromerige blik in haar ogen. Dan schiet het haar te binnen dat ze haar zonnebril op heeft. Hij kan haar dromerige blik niet eens zien! Ze schuift de bril in haar haar. Vervolgens zet ze hem weer op, waarna ze hem toch maar weer op haar hoofd duwt. Ze bijt op haar lip.
Opeens voelt ze iets tegen haar been kriebelen. Ze schiet overeind en slaat ernaar. Het duurt even voor ze beseft dat het haar telefoon is die ze op trilstand heeft staan. Ze neemt op en hoort ZIJN stem. Hij zegt dat hij onderweg is en niet kan wachten om haar te zien, maar helaas een beetje later komt.
Ze gaat weer liggen, doet haar rok weer goed en haar bril in haar haren. Ze staart naar de lucht en weet zeker dat ze die dromerige blik in haar ogen heeft. Ze heeft geen last meer van takken die in haar rug prikken . Ze kijkt naar de wolken die in de lucht voorbij drijven en af en toe alles om haar heen in de schaduw zetten…
Wanneer hij haar vindt, ligt ze met haar mond open. Haar bril in het gras gezakt en haar rokje rond haar benen gedraaid. In haar haar zit een takje en ze piept een beetje als ze uitademt. Op haar lippen nog een restje lipstick en haar mascara heeft een zwarte veeg op haar wang gemaakt.
Hij buigt zich voorover en drukt een kus op haar voorhoofd. Dan gaat hij naast haar liggen. In haar slaap krult ze tegen hem aan. Hij glimlacht. Ze is precies goed zoals ze daar ligt. Hij zou uren naar haar kunnen kijken…
Dan gaat ze weer zorgvuldig liggen. Haar rokje verleidelijk omhoog, maar net niet zo ver dat het ordi is. Haar schoentjes ~ze denkt nu ook zoals op tv, want ze heeft gewoon maat 40, dus klein kun je ze niet noemen~ nonchalant in het gras. Weer probeert ze die dromerige blik in haar ogen te leggen. Ze beoogt de look ‘nonchalant romantisch’. Na iets van vijf minuten gaapt ze en krabt aan haar neus. Hoe laat is het eigenlijk?
Ze werpt een blik op haar horloge en moet toch even om zichzelf glimlachen. Het gaat nog minstens een kwartier duren voor hij komt. Ze komt overeind en kijkt om zich heen. Gelukkig ziet ze toiletten vlakbij, want in feite moet ze onwijs nodig plassen. Ze loopt snel naar de toiletten en checkt meteen even haar make-up.
Bij haar fiets gaat ze weer in het gras zitten. Ze maakt een kommetje van haar hand en blaast erin. Gelukkig!!! Ze stinkt niet uit haar mond. Maar misschien toch maar even een pepermuntje eten. Ze pakt haar rugzak en vist het rolletje uit haar voorvakje. Weer checkt ze haar horloge. Nog zeven minuten, dus dat kan nog makkelijk.
Drie minuten later schikt ze haar rokje weer. Legt haar schoentjes nonchalant naast zich en werkt aan de dromerige blik in haar ogen. Dan schiet het haar te binnen dat ze haar zonnebril op heeft. Hij kan haar dromerige blik niet eens zien! Ze schuift de bril in haar haar. Vervolgens zet ze hem weer op, waarna ze hem toch maar weer op haar hoofd duwt. Ze bijt op haar lip.
Opeens voelt ze iets tegen haar been kriebelen. Ze schiet overeind en slaat ernaar. Het duurt even voor ze beseft dat het haar telefoon is die ze op trilstand heeft staan. Ze neemt op en hoort ZIJN stem. Hij zegt dat hij onderweg is en niet kan wachten om haar te zien, maar helaas een beetje later komt.
Ze gaat weer liggen, doet haar rok weer goed en haar bril in haar haren. Ze staart naar de lucht en weet zeker dat ze die dromerige blik in haar ogen heeft. Ze heeft geen last meer van takken die in haar rug prikken . Ze kijkt naar de wolken die in de lucht voorbij drijven en af en toe alles om haar heen in de schaduw zetten…
Wanneer hij haar vindt, ligt ze met haar mond open. Haar bril in het gras gezakt en haar rokje rond haar benen gedraaid. In haar haar zit een takje en ze piept een beetje als ze uitademt. Op haar lippen nog een restje lipstick en haar mascara heeft een zwarte veeg op haar wang gemaakt.
Hij buigt zich voorover en drukt een kus op haar voorhoofd. Dan gaat hij naast haar liggen. In haar slaap krult ze tegen hem aan. Hij glimlacht. Ze is precies goed zoals ze daar ligt. Hij zou uren naar haar kunnen kijken…
Log in om te reageren.
