Alleen sukkels hebben het druk, volgens schrijver en bedrijfspsycholoog Tony Crabbe. De man heeft zijn werk gemaakt van een zogenaamde anti-drukcampagne. Da’s weer eens wat anders. Inmiddels is hij volop bezig zijn boek, presentaties en workshops te promoten. Hij is er maar druk mee. ‘Nooit meer te druk, een opgeruimd hoofd in een overvolle wereld’. Dat is de titel van de Nederlandse vertaling van zijn boek.
Klinkt goed. Ik ga dat boek maar eens lezen, want ik heb het druk. En dus ben ik een sukkel. Ik ben niet de enige. We hebben het allemaal druk. Met iets. Met iemand. Met onszelf. Werk, gezin, sociaal leven, hobby, sport, vrijwilligerswerk, sociale media. Het kan van alles zijn. Op de vraag hoe het gaat, geven sommigen zelfs het antwoord: druk!
Het lijkt ook wel of een druk bestaan tegenwoordig haast onvermijdelijk is. Een volle agenda hoort erbij. Je werkgever verwacht dat je hard werkt en druk bezig bent voor de zaak. Je omgeving gaat er vanuit dat je een actief sociaal leven hebt. Op de vraag wat je gaat doen dit weekend word je geacht toch wel wat interessante plannen te kunnen noemen. Als ik zeg dat ik een keer een weekend niks gepland heb, word ik meestal wat glazig aangekeken. En toch is een weekend zonder plannen, na een drukke werkweek, op z’n tijd volgens mij best gezond.
Laatst had ik een lege week in mijn agenda. Dat komt echt zelden voor. Geen afspraken. Geen enkele verplichting. Niet privé. Niet voor mijn werk. Het werd mijn vrije week. Ik nam verlof op en genoot van mijn vrijheid. Ik maakte geen plannen. Ik stond elke dag op met de vraag: “Wat zal ik vandaag eens gaan doen?” Het was geweldig. Jammergenoeg liep de week al snel weer ten einde.
Voor ik het wist zat ik weer op kantoor met een volle mailbox, rinkelende telefoon, een agenda die mijn daginvulling bepaalde en allerlei mensen die van alles van me wilden. Drukte om me heen. Drukte in mijn hoofd. Want na die week vrij wilde ik alle achterstallige taken het liefst meteen afwerken. Ik kon er niets aan doen. Al wilde ik me niet druk maken, toch gebeurde het.
Dat moet en kan anders volgens mij. Maar hoe? Hopelijk gaat het boek van Crabbe mij het antwoord geven op die vraag.
Voorlopig ben ik even druk met lezen.
Klinkt goed. Ik ga dat boek maar eens lezen, want ik heb het druk. En dus ben ik een sukkel. Ik ben niet de enige. We hebben het allemaal druk. Met iets. Met iemand. Met onszelf. Werk, gezin, sociaal leven, hobby, sport, vrijwilligerswerk, sociale media. Het kan van alles zijn. Op de vraag hoe het gaat, geven sommigen zelfs het antwoord: druk!
Het lijkt ook wel of een druk bestaan tegenwoordig haast onvermijdelijk is. Een volle agenda hoort erbij. Je werkgever verwacht dat je hard werkt en druk bezig bent voor de zaak. Je omgeving gaat er vanuit dat je een actief sociaal leven hebt. Op de vraag wat je gaat doen dit weekend word je geacht toch wel wat interessante plannen te kunnen noemen. Als ik zeg dat ik een keer een weekend niks gepland heb, word ik meestal wat glazig aangekeken. En toch is een weekend zonder plannen, na een drukke werkweek, op z’n tijd volgens mij best gezond.
Laatst had ik een lege week in mijn agenda. Dat komt echt zelden voor. Geen afspraken. Geen enkele verplichting. Niet privé. Niet voor mijn werk. Het werd mijn vrije week. Ik nam verlof op en genoot van mijn vrijheid. Ik maakte geen plannen. Ik stond elke dag op met de vraag: “Wat zal ik vandaag eens gaan doen?” Het was geweldig. Jammergenoeg liep de week al snel weer ten einde.
Voor ik het wist zat ik weer op kantoor met een volle mailbox, rinkelende telefoon, een agenda die mijn daginvulling bepaalde en allerlei mensen die van alles van me wilden. Drukte om me heen. Drukte in mijn hoofd. Want na die week vrij wilde ik alle achterstallige taken het liefst meteen afwerken. Ik kon er niets aan doen. Al wilde ik me niet druk maken, toch gebeurde het.
Dat moet en kan anders volgens mij. Maar hoe? Hopelijk gaat het boek van Crabbe mij het antwoord geven op die vraag.
Voorlopig ben ik even druk met lezen.
Log in om te reageren.
