Dat ik er 4 maanden te laat achter kwam dat mijn rijbewijs was verlopen: daar kan hij niks aan doen. Dat ik diabetes heb ook niet. Toch moet ik mijn frustratie rondom het langdurige verlengingstraject van mijn rijbewijs aan iemand richten. De eerste CBR-medewerker die ik aan de lijn krijg, krijgt het op zijn bordje.
Ik ben me bewust van mijn onredelijkheid, maar heb in mijn achterhoofd dat deze persoon vast wel een of andere training heeft gehad om zich dit niet persoonlijk aan te trekken. Ik uit mijn verontwaardiging over het feit dat ik een medische keuring moet ondergaan. Zeg dat het helemaal nergens op slaat. Dat ik kerngezond ben en nog nooit ongelukken heb veroorzaakt.
Dan over het feit dat het allemaal zo lang duurt. En dat het zoveel kost. En dat ik zelfs nog moet betalen om te bellen met de instantie. Vervolgens vraag ik hoe lang het nog gaat duren voor ik weer een geldig rijbewijs heb. "Zo'n vier maanden", zegt hij licht aarzelend. Goed voor een nieuwe golf van verontwaardiging van mijn kant."Daarom moet je ook op tijd beginnen met de verleng procedure", is zijn weerwoord. Ik beëindig het gesprek. Mijn afsluitende woorden zijn niet echt aardig.
Bijna vier maanden en veel bureaucratie later: het is zover. Gewapend met een hele stapel papieren ga ik naar het gemeentehuis. Om niet het risico te lopen dat ik straks alsnog geen rijbewijs heb, omdat net dat ene formulier nog ontbreekt. Bij de balie blijkt dit overbodig. Ik heb alleen mijn paspoort nodig. En mijn pinpas. Ik wil de medewerkster die me mijn nieuwe rijbewijs overhandigt, bijna omhelzen.
"Nou, daar kun je weer tien jaar mee vooruit", zegt ze. En ik? Ik heb de neiging even te bellen met het CBR. Sorry zeggen tegen iemand.
Ik ben me bewust van mijn onredelijkheid, maar heb in mijn achterhoofd dat deze persoon vast wel een of andere training heeft gehad om zich dit niet persoonlijk aan te trekken. Ik uit mijn verontwaardiging over het feit dat ik een medische keuring moet ondergaan. Zeg dat het helemaal nergens op slaat. Dat ik kerngezond ben en nog nooit ongelukken heb veroorzaakt.
Dan over het feit dat het allemaal zo lang duurt. En dat het zoveel kost. En dat ik zelfs nog moet betalen om te bellen met de instantie. Vervolgens vraag ik hoe lang het nog gaat duren voor ik weer een geldig rijbewijs heb. "Zo'n vier maanden", zegt hij licht aarzelend. Goed voor een nieuwe golf van verontwaardiging van mijn kant."Daarom moet je ook op tijd beginnen met de verleng procedure", is zijn weerwoord. Ik beëindig het gesprek. Mijn afsluitende woorden zijn niet echt aardig.
Bijna vier maanden en veel bureaucratie later: het is zover. Gewapend met een hele stapel papieren ga ik naar het gemeentehuis. Om niet het risico te lopen dat ik straks alsnog geen rijbewijs heb, omdat net dat ene formulier nog ontbreekt. Bij de balie blijkt dit overbodig. Ik heb alleen mijn paspoort nodig. En mijn pinpas. Ik wil de medewerkster die me mijn nieuwe rijbewijs overhandigt, bijna omhelzen.
"Nou, daar kun je weer tien jaar mee vooruit", zegt ze. En ik? Ik heb de neiging even te bellen met het CBR. Sorry zeggen tegen iemand.
Log in om te reageren.
