Interesse voor mijn vak, liefde voor het geschreven woord, muziek en andere zaken zorgen ervoor dat mijn huis rijk gevuld is met boeken, cd’s en LP’s. Al enige tijd is het zo dat zowel de muziekdragers als de boeken meer plek innemen dan de kasten aan ruimte bieden. Dat leidt tot stapeltjes in huis. Voor mij geen probleem, ik weet precies wat in welk stapeltje zit. Het is geen chaos en ook niet erg opgeruimd.
Na verloop van tijd ontstaat bij mij meestal behoefte aan meer orde en dan ‘worden er
maatregelen genomen.’ Het zette deze keer in bij een geërfd antiek kastje dat alleen een plaats kon krijgen wanneer een andere kast het veld zou ruimen. Kringloop gebeld om de oude kast op te halen -want iemand anders kan er nog plezier van hebben- en een familielid kwam daarna het erfstuk bij me bezorgen. Prima kastje, staat leuk, past beter op de plek dan de oude kast en.., biedt minder ruimte. Gevolg: verzameling glazen voor het speciaalbier dakloos. Dat leidde tot het goede voornemen in de vrije dagen tussen Kerst en Oud & Nieuw een muurkastje te timmeren.
Aan de vaardigheden lag het niet en er is zelfs beschikbaar hout in huis. Maar bijkletsen met vrienden, familie en anderen was ook heel leuk om te doen. Geen kastje, glazen nog steeds dakloos. Van daaruit ontstond het idee een ander kastje ter kringloop aan te bieden en daar een hoger exemplaar met meer inhoud aan te schaffen. En aldus geschiedde.
Na een vrolijke onderhandeling met twee oude baasjes bij de plaatselijke & altijd gezellige kringloop was ik twee kasten rijker voor een klein bedrag en had ik ook de overdracht van het bij mij te vertrekken kastje geregeld. Mijn huis binnenkort nog meer geordend en diverse meubels beginnen aan hun zoveelste leven.
Ik realiseerde me vandaag dat 90% van mijn meubilair 2e of meerderehands is. Het idee
spreekt me aan. Meubels met levenservaring. Niet zo’n steriele, naar kantoor riekende bouwdoos, maar hout (of iets anders) met een verhaal. Vaak onbekend maar stukken van het verhaal zijn zichtbaar in kleine beschadigingen, de waardering op het prijskaartje in de kringloopwinkel of het uiterlijk van het meubelstuk dat een andere tijdgeest ademt dan de huidige. Meubels, niet afgedankt maar klaar om ingevoegd te worden in een ander verhaal.
Ik hoop dat 2016 voor iedereen een jaar wordt waarin we niet afdanken, maar herwaarderen. Of het nu gaat om meubels, boeken, asielzoekers, daklozen & wat of wie dan ook. Waar mensen of dingen afgedankt dreigen te worden, hoop ik dat we ons best doen hen een plek te bieden in een nieuw verhaal. Dan hebben we elkaar ook weer wat te vertellen.
Na verloop van tijd ontstaat bij mij meestal behoefte aan meer orde en dan ‘worden er
maatregelen genomen.’ Het zette deze keer in bij een geërfd antiek kastje dat alleen een plaats kon krijgen wanneer een andere kast het veld zou ruimen. Kringloop gebeld om de oude kast op te halen -want iemand anders kan er nog plezier van hebben- en een familielid kwam daarna het erfstuk bij me bezorgen. Prima kastje, staat leuk, past beter op de plek dan de oude kast en.., biedt minder ruimte. Gevolg: verzameling glazen voor het speciaalbier dakloos. Dat leidde tot het goede voornemen in de vrije dagen tussen Kerst en Oud & Nieuw een muurkastje te timmeren.
Aan de vaardigheden lag het niet en er is zelfs beschikbaar hout in huis. Maar bijkletsen met vrienden, familie en anderen was ook heel leuk om te doen. Geen kastje, glazen nog steeds dakloos. Van daaruit ontstond het idee een ander kastje ter kringloop aan te bieden en daar een hoger exemplaar met meer inhoud aan te schaffen. En aldus geschiedde.
Na een vrolijke onderhandeling met twee oude baasjes bij de plaatselijke & altijd gezellige kringloop was ik twee kasten rijker voor een klein bedrag en had ik ook de overdracht van het bij mij te vertrekken kastje geregeld. Mijn huis binnenkort nog meer geordend en diverse meubels beginnen aan hun zoveelste leven.
Ik realiseerde me vandaag dat 90% van mijn meubilair 2e of meerderehands is. Het idee
spreekt me aan. Meubels met levenservaring. Niet zo’n steriele, naar kantoor riekende bouwdoos, maar hout (of iets anders) met een verhaal. Vaak onbekend maar stukken van het verhaal zijn zichtbaar in kleine beschadigingen, de waardering op het prijskaartje in de kringloopwinkel of het uiterlijk van het meubelstuk dat een andere tijdgeest ademt dan de huidige. Meubels, niet afgedankt maar klaar om ingevoegd te worden in een ander verhaal.
Ik hoop dat 2016 voor iedereen een jaar wordt waarin we niet afdanken, maar herwaarderen. Of het nu gaat om meubels, boeken, asielzoekers, daklozen & wat of wie dan ook. Waar mensen of dingen afgedankt dreigen te worden, hoop ik dat we ons best doen hen een plek te bieden in een nieuw verhaal. Dan hebben we elkaar ook weer wat te vertellen.
Log in om te reageren.
