Weekend, de lege snelweg ligt voor mij. Met drie vrienden ben ik op een roadtrip. 's Ochtends vroeg zijn we weg gegaan, naar een klus vrijwilligerswerk aan de andere kant van het land: we gaan in een gaarkeuken maaltijden koken en serveren. In films (zoals Wild Hogs) staan roadtrips garant voor broederschap, filosofische overdenkingen en het oplossen van midlifecrises. Zou dat vandaag in het echt ook zo zijn?
Ik ben de chauffeur en hoef daarom niet te zorgen voor het programma of het eten en drinken. Buiten schijnt de zon, maar in de auto woedt een woordenstorm.
"Wil je Merci-chocola?" "En ik dan, ik heb nog niks gehad!" "Maar ik ben dik en daarom heb ik recht op de chocola!" "Waar zijn de groene chocolaatjes?" "Die eet hij altijd op!" "Ik heb hoofdpijn en chocola helpt daartegen!" "Nee, chocola veroorzaakt juist hoofdpijn." "Jij veroorzaakt hoofdpijn!" "Je moeder veroorzaakt hoofdpijn!" “Oeps, ik heb de doos Merci laten vallen. Uh her zaten nog maar 2 in de doos toch?” "Wat gingen we vandaag eigenlijk doen?" "Had ik op Facebook gezet, wacht, ik tag je even." "Nee, tag me niet!" "Rustig, wacht even, ik ga je taggen." "Oh mijn goodness, moet je dit appje zien!" "Van wie is het, wat zegt zij?" "Ik zei toch tag me niet! Haal die tag weg!" "Haal je hand weg, ik kan het niet lezen." "Oh we gaan koken. Heeft iemand muziek mee voor tijdens het koken?" "Ja ik heb boxjes mee." "Nee jij niet, want jij luistert alleen maar Justin Bieber." "Haat aan Bieber." "Haters gaan haten." "Zijn we er al?" "Wat moet ik terug-appen?" "Geef je telefoon, dan schijf ik je antwoord." "He, moesten we niet de vorige afslag hebben?" "Ja, dat was toch knooppunt Everdingen?" “Zijn we er al?” "Zo, bericht verzonden." "Wat! Laat zien wat je heb gestuurd!" "Gast, je rijdt verkeerd, je moest er de vorige afslag echt af!"
Met een diepe grom doe ik mee aan het gesprek. "Ik rijd en ik rijd niet verkeerd! Ik rijd goed! En nou stoppen met klagen anders zet ik je bij de parkeerplaats af en mag je lopen naar de gaarkeuken!"
Ik zie verbaasde blikken. Bij nader inzien klonk het ook wel alsof ik mijn mr. Hyde had gevonden achter het stuur, een niet-groene Hulk. Een minuut blijft het stil. "O nee, heb je dat appje echt gestuurd?!"
Negen uur 's avonds rijden we weer terug. We ruiken naar kerrie en verdwaalde hoeveelheden slagroom zitten in ons haar. De hongerigen zijn weer gevoed en toen ze het op hadden zagen ze er allemaal blij uit.
"Dat was best een mooie dag he?" "Ja, blij dat we niet hoefden af te wassen!" "Jij zou dat wel moeten doen eigenlijk, dan leer je dat je volle pannen niet op de grond moet laten vallen." "Haat aan volle pannen." "Die ene man had echt in jaren niet meer zo hard gelachen zeiden ze!" "Ja kon ik er wat aan doen dat jullie drie spuitbussen slagroom in mijn haar beginnen te proppen?" "He, kijk, ze heeft terug geappt!" "Wat dan!" "Ze wil afspreken! Met mij!" "En dankzij wiens appje is dat?" "Ik zet trouwens onze groepsfoto op Facebook." "Ja, tag mij dan ook even." "Zo." "He! Tag mij dan ook! 's Ochtends tag je me honderd keer en nu niet!" "Ik dacht dat je dat niet leuk vond?" "Maar dit is een leuke foto en dan mag het." "Wil iemand een appelkoek? Hé, onder dit kussen ligt nog een groene Merci!" "Trouwens, neem je deze afslag? Ja? Goed, je rijdt goed."
Broederschap, filosofische discussies en midlifecrises. Een score van 1 uit 3 is toch best goed? En als bonus denk ik dat ik morgen nog 10 Merci'tjes ontdek in mijn auto.
Ik ben de chauffeur en hoef daarom niet te zorgen voor het programma of het eten en drinken. Buiten schijnt de zon, maar in de auto woedt een woordenstorm.
"Wil je Merci-chocola?" "En ik dan, ik heb nog niks gehad!" "Maar ik ben dik en daarom heb ik recht op de chocola!" "Waar zijn de groene chocolaatjes?" "Die eet hij altijd op!" "Ik heb hoofdpijn en chocola helpt daartegen!" "Nee, chocola veroorzaakt juist hoofdpijn." "Jij veroorzaakt hoofdpijn!" "Je moeder veroorzaakt hoofdpijn!" “Oeps, ik heb de doos Merci laten vallen. Uh her zaten nog maar 2 in de doos toch?” "Wat gingen we vandaag eigenlijk doen?" "Had ik op Facebook gezet, wacht, ik tag je even." "Nee, tag me niet!" "Rustig, wacht even, ik ga je taggen." "Oh mijn goodness, moet je dit appje zien!" "Van wie is het, wat zegt zij?" "Ik zei toch tag me niet! Haal die tag weg!" "Haal je hand weg, ik kan het niet lezen." "Oh we gaan koken. Heeft iemand muziek mee voor tijdens het koken?" "Ja ik heb boxjes mee." "Nee jij niet, want jij luistert alleen maar Justin Bieber." "Haat aan Bieber." "Haters gaan haten." "Zijn we er al?" "Wat moet ik terug-appen?" "Geef je telefoon, dan schijf ik je antwoord." "He, moesten we niet de vorige afslag hebben?" "Ja, dat was toch knooppunt Everdingen?" “Zijn we er al?” "Zo, bericht verzonden." "Wat! Laat zien wat je heb gestuurd!" "Gast, je rijdt verkeerd, je moest er de vorige afslag echt af!"
Met een diepe grom doe ik mee aan het gesprek. "Ik rijd en ik rijd niet verkeerd! Ik rijd goed! En nou stoppen met klagen anders zet ik je bij de parkeerplaats af en mag je lopen naar de gaarkeuken!"
Ik zie verbaasde blikken. Bij nader inzien klonk het ook wel alsof ik mijn mr. Hyde had gevonden achter het stuur, een niet-groene Hulk. Een minuut blijft het stil. "O nee, heb je dat appje echt gestuurd?!"
Negen uur 's avonds rijden we weer terug. We ruiken naar kerrie en verdwaalde hoeveelheden slagroom zitten in ons haar. De hongerigen zijn weer gevoed en toen ze het op hadden zagen ze er allemaal blij uit.
"Dat was best een mooie dag he?" "Ja, blij dat we niet hoefden af te wassen!" "Jij zou dat wel moeten doen eigenlijk, dan leer je dat je volle pannen niet op de grond moet laten vallen." "Haat aan volle pannen." "Die ene man had echt in jaren niet meer zo hard gelachen zeiden ze!" "Ja kon ik er wat aan doen dat jullie drie spuitbussen slagroom in mijn haar beginnen te proppen?" "He, kijk, ze heeft terug geappt!" "Wat dan!" "Ze wil afspreken! Met mij!" "En dankzij wiens appje is dat?" "Ik zet trouwens onze groepsfoto op Facebook." "Ja, tag mij dan ook even." "Zo." "He! Tag mij dan ook! 's Ochtends tag je me honderd keer en nu niet!" "Ik dacht dat je dat niet leuk vond?" "Maar dit is een leuke foto en dan mag het." "Wil iemand een appelkoek? Hé, onder dit kussen ligt nog een groene Merci!" "Trouwens, neem je deze afslag? Ja? Goed, je rijdt goed."
Broederschap, filosofische discussies en midlifecrises. Een score van 1 uit 3 is toch best goed? En als bonus denk ik dat ik morgen nog 10 Merci'tjes ontdek in mijn auto.
Log in om te reageren.
