Komende week begint weer de veertigdagen tijd, de uitgelezen kans om stil te staan bij het eigen leven. Wat gaat er goed, wat kan er beter. Voor alle arme zielen waarbij de goede voornemens na de afgelopen maanden in evenzovele desillussies zijn gestrand, een nieuwe mogelijkheid om aan de slag te gaan.
Pasen blijft een bijzonder iets voor mij, op de vroege paaszondag voelt het als een nieuwe start, een wereld van tweede kansen, in een heerlijke zonder-jas-naar-buiten voorjaarstemming. Vooral vroeger kon ik intens opgaan in deze feestvreugde: de totale sproetensnoet verdwenen in matzes met suiker, vier a vijf paaseitjes en een vrolijk gedekte tafel. Mooie paasliederen zingen in de kerk, en dan weer schransen bij de familie. Helaas is deze mindset inmiddels bij mij menselijkerwijs compleet veranderd waardoor ik na amper twee keer vierentwintig uur alweer door gezonde porties veroordeling, sleur en sarcasme in leven blijf. Ik kan helaas nou eenmaal niet altijd een paaslammetje blijven.
Maar terwijl hele volksstammen genoegen nemen met dit feest van vrije dagen, volle buiken en blije supermarktmanagers zit er nog wel een aardig addertje onder het gras voor de gelovige medemens. Pasen is iets bijzonders, waar we niet bij kunnen en wat we maar amper kunnen beseffen. Een bloederig kruis van genade en nieuwe kansen: een paasstol met spijs is beter te verteren. Wat moet ik hiermee, we vieren immers niet zomaar iets, en onze Hollandse mentaliteit leert ons dat er iets tegenover moet staan.
Dus nemen we ons voor om het nu écht anders te gaan doen, stil te staan bij wat we hebben, meer om te zien naar de ander. We laten de alcohol staan, stoppen met snoepen en proberen te focussen op Pasen. Mooie, nobele strevens, die in mijn geval vaak op niets uitdraaien. Niet zo zeuren, minder klagen, minder kopen, meer weggeven, stuk voor stuk mooie initiatieven die hopelijk de kerk en de wereld op zijn kop gaat zetten, maar mij tot waanzin drijven.
Sommige dingen zijn niet terug te betalen, hoe graag ik het ook zou willen. Dus misschien moet ik het ook maar niet meer proberen, door mezelf en anderen dingen op te (laten) leggen. Dit jaar maar eens anders aanpakken. Veertig dagen genieten en feesten van het leven.
You only live forever.
Pasen blijft een bijzonder iets voor mij, op de vroege paaszondag voelt het als een nieuwe start, een wereld van tweede kansen, in een heerlijke zonder-jas-naar-buiten voorjaarstemming. Vooral vroeger kon ik intens opgaan in deze feestvreugde: de totale sproetensnoet verdwenen in matzes met suiker, vier a vijf paaseitjes en een vrolijk gedekte tafel. Mooie paasliederen zingen in de kerk, en dan weer schransen bij de familie. Helaas is deze mindset inmiddels bij mij menselijkerwijs compleet veranderd waardoor ik na amper twee keer vierentwintig uur alweer door gezonde porties veroordeling, sleur en sarcasme in leven blijf. Ik kan helaas nou eenmaal niet altijd een paaslammetje blijven.
Maar terwijl hele volksstammen genoegen nemen met dit feest van vrije dagen, volle buiken en blije supermarktmanagers zit er nog wel een aardig addertje onder het gras voor de gelovige medemens. Pasen is iets bijzonders, waar we niet bij kunnen en wat we maar amper kunnen beseffen. Een bloederig kruis van genade en nieuwe kansen: een paasstol met spijs is beter te verteren. Wat moet ik hiermee, we vieren immers niet zomaar iets, en onze Hollandse mentaliteit leert ons dat er iets tegenover moet staan.
Dus nemen we ons voor om het nu écht anders te gaan doen, stil te staan bij wat we hebben, meer om te zien naar de ander. We laten de alcohol staan, stoppen met snoepen en proberen te focussen op Pasen. Mooie, nobele strevens, die in mijn geval vaak op niets uitdraaien. Niet zo zeuren, minder klagen, minder kopen, meer weggeven, stuk voor stuk mooie initiatieven die hopelijk de kerk en de wereld op zijn kop gaat zetten, maar mij tot waanzin drijven.
Sommige dingen zijn niet terug te betalen, hoe graag ik het ook zou willen. Dus misschien moet ik het ook maar niet meer proberen, door mezelf en anderen dingen op te (laten) leggen. Dit jaar maar eens anders aanpakken. Veertig dagen genieten en feesten van het leven.
You only live forever.
Log in om te reageren.
