”Dus, maar wat is jouw bediening?” vraagt ’t meisje waar ik tijdens de dienst naast zat. Huh? Bediening? We hadden het net zo gezellig over kerstcadeautjes en dan stelt ze zo’n vraag. “Ehm, ik neem aan dat je niet wiebelig met bordjes in een restaurant rondlopen bedoelt?” zeg ik dus maar. “Ja, wat je voor God doet.”
Ik heb echt geen flauw idee.
Koekjes en taart bakken? Ik maak vaak koekjes voor m’n collega’s, huisgenootjes en m’n bijbelstudiekring, dat klopt. En thuis in Nederland natuurlijk ook, m’n opa zegt altijd “’t Is jammer dat Solveig in Zweden zit, nu moet ik van die vieze taart uit de supermarkt eten.” Ik heb alle recepten uit Zeven Soorten Gebak en 100 Verschillende Koekjes uitgeprobeerd. Maar ja, wat is daar christelijk aan? Ik maak ze niet in vis-, kruis- of duif-vormpjes, ik stop er ook geen Johannes-evangelietjes of minipreekjes in, a la gelukskoekjes (anders zul je zien dat iemand erin stikt).
M’n boekje? M’n blije roman met een vrolijk poppetje voorop, met in de ene hand een garde en in de andere hand een taart? Tja, die heb ik tenslotte wel geschreven omdat ik graag een relaxend, leuk boek aan m’n kringzusjes wilde geven. Een boek voor op het strand en in de trein. Maar dat schreef ik ook voor mezelf, omdat schrijven gewoon errug leuk is. En omdat ik vanaf het moment dat ik boeken ontdekte (grote dank aan m’n prentenboeken-voorlezende moeder) al een boek wilde schrijven. Ook niet echt 100-%-voor-God-achtig.
Goede gesprekken/discussies misschien. Op één of andere vage wijze trekt mijn hoofd mega-atheïstische mensen aan, die spontaan met mij lange discussies willen hebben. Bijvoorbeeld over of dat rare “ons” in “Laat Ons mensen maken naar ons beeld” betekent dat de bijbel eigenlijk meerdere goden bevat. Of de gouwe-ouwe evolutiediscussie. Maar regelmatig heb ik niet heel erg slimme antwoorden, jeweetwel van “Ehm, tja, John C. Lennox en C.S. Lewis hebben daar een goed antwoord op, ff wachten, ff opzoeken in m’n telefoon…” Zit God daarop te wachten?
Bijna wil ik antwoorden “Zit zo, ‘k had God beloofd dat wanneer ik deze baan zou krijgen ik ook arme weesjes in even arme landen zou helpen, maar toen ontdekte ik dat werken energie en leven kost, ik geloof niet echt dat ik een bediening heb...” Maar dan moet ik denken aan wat m’n oma, die ook gewoon haar leven leidde, maar altijd voor iedereen klaarstond met een luisterend oor en een kopje thee (ging nog op haar 50e pastoraat doen). “Ik geloof niet echt in een ‘bediening’ als iets aparts, als een kadootje met een strik erom” antwoord ik dus, “Ik geloof dat elke dag kansen biedt om mooie, goede dingen te doen, samen met God, voor Hem en voor andere mensen!”
(En 21 December biedt zo’n kans, want dan zet FF zich samen Serve The City in voor minderbedeelde Amsterdammers. Ik doe mee! Jij ook, hoop ik? Tot dan!)
Ik heb echt geen flauw idee.
Koekjes en taart bakken? Ik maak vaak koekjes voor m’n collega’s, huisgenootjes en m’n bijbelstudiekring, dat klopt. En thuis in Nederland natuurlijk ook, m’n opa zegt altijd “’t Is jammer dat Solveig in Zweden zit, nu moet ik van die vieze taart uit de supermarkt eten.” Ik heb alle recepten uit Zeven Soorten Gebak en 100 Verschillende Koekjes uitgeprobeerd. Maar ja, wat is daar christelijk aan? Ik maak ze niet in vis-, kruis- of duif-vormpjes, ik stop er ook geen Johannes-evangelietjes of minipreekjes in, a la gelukskoekjes (anders zul je zien dat iemand erin stikt).
M’n boekje? M’n blije roman met een vrolijk poppetje voorop, met in de ene hand een garde en in de andere hand een taart? Tja, die heb ik tenslotte wel geschreven omdat ik graag een relaxend, leuk boek aan m’n kringzusjes wilde geven. Een boek voor op het strand en in de trein. Maar dat schreef ik ook voor mezelf, omdat schrijven gewoon errug leuk is. En omdat ik vanaf het moment dat ik boeken ontdekte (grote dank aan m’n prentenboeken-voorlezende moeder) al een boek wilde schrijven. Ook niet echt 100-%-voor-God-achtig.
Goede gesprekken/discussies misschien. Op één of andere vage wijze trekt mijn hoofd mega-atheïstische mensen aan, die spontaan met mij lange discussies willen hebben. Bijvoorbeeld over of dat rare “ons” in “Laat Ons mensen maken naar ons beeld” betekent dat de bijbel eigenlijk meerdere goden bevat. Of de gouwe-ouwe evolutiediscussie. Maar regelmatig heb ik niet heel erg slimme antwoorden, jeweetwel van “Ehm, tja, John C. Lennox en C.S. Lewis hebben daar een goed antwoord op, ff wachten, ff opzoeken in m’n telefoon…” Zit God daarop te wachten?
Bijna wil ik antwoorden “Zit zo, ‘k had God beloofd dat wanneer ik deze baan zou krijgen ik ook arme weesjes in even arme landen zou helpen, maar toen ontdekte ik dat werken energie en leven kost, ik geloof niet echt dat ik een bediening heb...” Maar dan moet ik denken aan wat m’n oma, die ook gewoon haar leven leidde, maar altijd voor iedereen klaarstond met een luisterend oor en een kopje thee (ging nog op haar 50e pastoraat doen). “Ik geloof niet echt in een ‘bediening’ als iets aparts, als een kadootje met een strik erom” antwoord ik dus, “Ik geloof dat elke dag kansen biedt om mooie, goede dingen te doen, samen met God, voor Hem en voor andere mensen!”
(En 21 December biedt zo’n kans, want dan zet FF zich samen Serve The City in voor minderbedeelde Amsterdammers. Ik doe mee! Jij ook, hoop ik? Tot dan!)
Log in om te reageren.
