Het beeld heerst dat naarmate iemand ouder wordt de burgerlijkheid toeneemt. Dit in combinatie met een relatie en kinderen. Burgerlijkheid, eigenlijk is dat een hardnekkige vorm van structuur. Een structuur van vaste werktijden, dezelfde partner die op je wacht met dezelfde maaltijden als elke week, een strakke woninginrichting en geplande supermarktbezoekjes.
Voor jonge mensen is burgerlijkheid maar eng. Jonge mensen houden van spontaan, van onverwacht, van flexibel. Burgerlijke mensen gaan niet meer uit, of hooguit nog eens per jaar naar hetzelfde restaurant als waar ze in verkeringstijd altijd zaten. En na het gewenste aantal kinderen is seks overbodig. Burgerlijke mensen houden van structuur, voorspelbaarheid, controle. De inrichting van het huis verandert van de warme, gezellige, maar rommelige studentenkamer, waar iedereen kon binnenlopen, in een kille, klinisch opgeruimde blokkendoos, waar je op afspraak op zondagmiddag nog een keer op de koffie mag komen. Burgerlijkheid is overzichtelijk.
Tot voor kort leek Burgerlijk leven een gevolg van het beginnen van een relatie. Logisch ook. Vrouwen zijn nu eenmaal opgeruimder dan mannen. Dat is al te merken op de vroege morgen. Mannen hebben ’s morgens geen opgeruimd humeur. Niet voor tien uur en niet voor de eerste bak koffie. Vrouwen wel. Die zijn al vrolijk om één over zeven, als de wekker om zeven uur is afgegaan. Dat de vrouw bij het aangaan van een relatie wat structuur en netheid wil aanbrengen in de chaos die ‘een mannenleven’ heet, is ze niet echt kwalijk te nemen. Maar ook met een vrouw is prima een ongestructureerd leven te leiden. Stofvrij, dat wel, maar ongestructureerd.
Maar dat een vrouw alle levenslust uit een man wegzuigt is een misvatting. Vrouwen hebben een alibi. Vrouwen zijn aangenaam gezelschap. Ze keuvelen over van alles en nog wat. Stoor je vooral niet aan de vloedgolf van woorden. Aanhoren is voldoende, zonder direct te hoeven reageren, of nadenken over een sterk tegenargument. Naar vrouwen kun je heerlijk een avond gedachteloos luisteren. Zoals je ook zonder nadenken naar Net5 kunt kijken. Als er ergens geen programma’s voorbij komen met essentiële informatie over het hoe en waarom op deze aardbol, dan is het wel bij deze pseudo-vrouwenzender.
Neen, het werkelijke probleem zit in de 8 tot 5 baan. Elke dag om half 7 gaat de wekker, om 6 uur ‘s avonds plof je thuis neer, dan moet er nog gekookt worden en als je tegen half 8 voldaan onderuit zakt op de bank heb je nergens meer zin in en weet je dat je om 10 uur alweer op bed moet liggen. Ineens zeg je avondjes met vrienden af, en mis je de lust om in het weekend nog even een biertje te pakken in de stad. Laat staan dat je nog een wilde nacht ziet zitten, slapen is eigenlijk het enige dat je nog doet in bed.
8 tot 5 banen wringen elke druppel levensvreugd uit je lichaam, zodat je uiteindelijk burgerlijk eindigt op de bank en je laatste uur van de dag staart naar America’s Next Topmodel of iets wat daarop lijkt, terwijl je voor je gevoel de mute-knop hebt ingedrukt.
Ik word part-timer…
Voor jonge mensen is burgerlijkheid maar eng. Jonge mensen houden van spontaan, van onverwacht, van flexibel. Burgerlijke mensen gaan niet meer uit, of hooguit nog eens per jaar naar hetzelfde restaurant als waar ze in verkeringstijd altijd zaten. En na het gewenste aantal kinderen is seks overbodig. Burgerlijke mensen houden van structuur, voorspelbaarheid, controle. De inrichting van het huis verandert van de warme, gezellige, maar rommelige studentenkamer, waar iedereen kon binnenlopen, in een kille, klinisch opgeruimde blokkendoos, waar je op afspraak op zondagmiddag nog een keer op de koffie mag komen. Burgerlijkheid is overzichtelijk.
Tot voor kort leek Burgerlijk leven een gevolg van het beginnen van een relatie. Logisch ook. Vrouwen zijn nu eenmaal opgeruimder dan mannen. Dat is al te merken op de vroege morgen. Mannen hebben ’s morgens geen opgeruimd humeur. Niet voor tien uur en niet voor de eerste bak koffie. Vrouwen wel. Die zijn al vrolijk om één over zeven, als de wekker om zeven uur is afgegaan. Dat de vrouw bij het aangaan van een relatie wat structuur en netheid wil aanbrengen in de chaos die ‘een mannenleven’ heet, is ze niet echt kwalijk te nemen. Maar ook met een vrouw is prima een ongestructureerd leven te leiden. Stofvrij, dat wel, maar ongestructureerd.
Maar dat een vrouw alle levenslust uit een man wegzuigt is een misvatting. Vrouwen hebben een alibi. Vrouwen zijn aangenaam gezelschap. Ze keuvelen over van alles en nog wat. Stoor je vooral niet aan de vloedgolf van woorden. Aanhoren is voldoende, zonder direct te hoeven reageren, of nadenken over een sterk tegenargument. Naar vrouwen kun je heerlijk een avond gedachteloos luisteren. Zoals je ook zonder nadenken naar Net5 kunt kijken. Als er ergens geen programma’s voorbij komen met essentiële informatie over het hoe en waarom op deze aardbol, dan is het wel bij deze pseudo-vrouwenzender.
Neen, het werkelijke probleem zit in de 8 tot 5 baan. Elke dag om half 7 gaat de wekker, om 6 uur ‘s avonds plof je thuis neer, dan moet er nog gekookt worden en als je tegen half 8 voldaan onderuit zakt op de bank heb je nergens meer zin in en weet je dat je om 10 uur alweer op bed moet liggen. Ineens zeg je avondjes met vrienden af, en mis je de lust om in het weekend nog even een biertje te pakken in de stad. Laat staan dat je nog een wilde nacht ziet zitten, slapen is eigenlijk het enige dat je nog doet in bed.
8 tot 5 banen wringen elke druppel levensvreugd uit je lichaam, zodat je uiteindelijk burgerlijk eindigt op de bank en je laatste uur van de dag staart naar America’s Next Topmodel of iets wat daarop lijkt, terwijl je voor je gevoel de mute-knop hebt ingedrukt.
Ik word part-timer…
Log in om te reageren.
