“Maar die verhalen in Genesis, dat zijn toch gewoon rip-offs van veel oudere, Soemerische mythes?” zegt K. “En waarom droeg God aan ’t volk Israël op om die andere stammen uit te moorden?” Oeps. Daar sta ik met m’n mond vol tanden. Want K. is dan wel overtuigd atheïst, hij weet wel alles van mythologie en religies, hij heeft de Bijbel bijna even vaak gelezen als ik... en ik weet geen antwoord.
In de trein terug voel ik me nog schuldig dat ik m’n geloof niet beter heb verdedigd. Maar het ergste is nog wel, wat K. heeft gezegd knaagt aan m’n hersenen, zodat ik bijna ga twijfelen... ik wil niet twijfelen! Maar hoe doe je dat, nooit twijfelen?
Nou, ten eerste dus geen niet-christelijke vrienden hebben. In andere woorden: voordat je met iemand kennismaakt, of zelfs maar “hoi” hebt gezegd, diegene eerst opdragen de geloofsbelijdenis te zingen. En daarna nog voor de zekerheid de dominee of voorganger van diegene bellen, om te checken of de potentiële nieuwe goede vriend geen gevaarlijke geloofstwijfels heeft (Want stel je voor dat diegene je besmet!). Pas daarna kun je netjes de hand van de ander schudden.
Alleen maar christelijke boeken en kranten lezen, christelijke tv kijken, christelijke websites bezoeken, christelijke muziek luisteren (Bach en organisten), en boodschappen doen bij een christelijke supermarkt, waar er christelijke Donald Ducks (zonder magie) in het tijdschriftenschap liggen. En theologie studeren aan de Evangelische Universiteit van Leuven, want elke andere studie brengt je alleen maar aan het twijfelen met al die slimme wereldse theorieën. Of ’t nu koekjes zijn of kunst, het moet christelijk zijn, want alles wat door niet-christenen wordt gemaakt kan nooit goed of waar zijn. Dat brengt je alleen maar aan ’t twijfelen.
De uit-knop van je hersenen vinden. Want zelfs al zit je in een christelijk hutje op de christelijke hei, soms lijkt het wel alsof die hersenen willen twijfelen, vragen willen stellen. In plaats van blij en happy en tevreden te zijn met wat er in de Bijbel staat, of wat je ouders je hebben geleerd. Een echte christen twijfelt nooit, dus: uitschakelen die hersens. Want twijfel, dat is altijd een dwaalspoor richting hel en verdoemenis, right? Het kan nooit een eerste stap zijn van een spannende speurtocht naar een echt antwoord samen met God en andere mensen, toch?
In de trein terug voel ik me nog schuldig dat ik m’n geloof niet beter heb verdedigd. Maar het ergste is nog wel, wat K. heeft gezegd knaagt aan m’n hersenen, zodat ik bijna ga twijfelen... ik wil niet twijfelen! Maar hoe doe je dat, nooit twijfelen?
Nou, ten eerste dus geen niet-christelijke vrienden hebben. In andere woorden: voordat je met iemand kennismaakt, of zelfs maar “hoi” hebt gezegd, diegene eerst opdragen de geloofsbelijdenis te zingen. En daarna nog voor de zekerheid de dominee of voorganger van diegene bellen, om te checken of de potentiële nieuwe goede vriend geen gevaarlijke geloofstwijfels heeft (Want stel je voor dat diegene je besmet!). Pas daarna kun je netjes de hand van de ander schudden.
Alleen maar christelijke boeken en kranten lezen, christelijke tv kijken, christelijke websites bezoeken, christelijke muziek luisteren (Bach en organisten), en boodschappen doen bij een christelijke supermarkt, waar er christelijke Donald Ducks (zonder magie) in het tijdschriftenschap liggen. En theologie studeren aan de Evangelische Universiteit van Leuven, want elke andere studie brengt je alleen maar aan het twijfelen met al die slimme wereldse theorieën. Of ’t nu koekjes zijn of kunst, het moet christelijk zijn, want alles wat door niet-christenen wordt gemaakt kan nooit goed of waar zijn. Dat brengt je alleen maar aan ’t twijfelen.
De uit-knop van je hersenen vinden. Want zelfs al zit je in een christelijk hutje op de christelijke hei, soms lijkt het wel alsof die hersenen willen twijfelen, vragen willen stellen. In plaats van blij en happy en tevreden te zijn met wat er in de Bijbel staat, of wat je ouders je hebben geleerd. Een echte christen twijfelt nooit, dus: uitschakelen die hersens. Want twijfel, dat is altijd een dwaalspoor richting hel en verdoemenis, right? Het kan nooit een eerste stap zijn van een spannende speurtocht naar een echt antwoord samen met God en andere mensen, toch?
Log in om te reageren.
