De aantrekkingskracht is enorm. Het zou beter voor me zijn om er niet aan toe te geven. Maar dat lukt me niet altijd. De geest is wel gewillig, maar het vlees is zwak, zeggen ze dan. Nou, deze dame heeft een dubbele handicap. Ik probeer voorbij te lopen, maar in een zwak moment draai ik me weer om en loop ik een eindje terug. Ik moet toch echt even kijken.
De boekwinkel. Uren kan ik er ronddwalen. Me verliezen in het geschreven woord. Aangetrokken door bijzondere titels en mooie plaatjes op boekenkaften. Nieuwsgierig naar het verhaal van de schrijver, dat op de achterflap van een boek kort samengevat staat. Gefascineerd door de gedachtenwereld of fantasie van een ander en de manier waarop die onder woorden is gebracht. Af en toe blijf ik even hangen in bijzonder mooie woorden en zinnen. Ondertussen verbaas ik me voor de zoveelste keer over het feit dat mijn hersenen in staat zijn om tekens op papier om te zetten in woorden die betekenis voor me hebben. Wat mij betreft is dat letterlijk een leeswonder.
Als ik eenmaal over de drempel ben, verlaat ik een boekwinkel het eerstkomende uur meestal niet meer. Ik vergaap me aan de enorme collectie boeken in verschillende talen en vergrijp me aan pockets, bestsellers en ramsj. Met moeite verlaat ik het pand na enige tijd weer. Heel soms met lege handen, maar meestal met een gevulde tas.
Tegenwoordig is er op vrijwel elk treinstation een kleine boekhandel te vinden. Dat is niet goed voor me. Als ik eenmaal een kijkje ga nemen en met m’n neus in de boeken zit, loop ik de kans dat ik de tijd vergeet en m’n trein mis. Ook is het niet echt goed te noemen voor m’n portemonnee. Gek genoeg staat m’n boekenkast thuis vol met boeken die ik nog niet heb gelezen. Op de één of andere manier kan er toch altijd nog wel eentje bij. Komende week begint de boekenweek. Een gevaarlijke tijd dus voor m’n portemonnee en mij.
De meeste boeken lees ik maar één keer. Wel blader ik zo af en toe nog eens terug naar bepaalde passages in een boek die me hebben geraakt en die ik daarom nog eens terug wil zien. Sommige boeken geef ik door aan anderen, ter leering ende vermaeck en ook als een vorm van recycling. Anders worden het maar pakjes papier die staan te verstoffen in de kast. Dat zou jammer zijn. Het enige boek dat ik keer op keer weer oppak, is de Bijbel. Ik heb er meerdere exemplaren van in huis, in verschillende talen en vertalingen. Eén exemplaar heb ik letterlijk stukgelezen. Maar hoewel ik het van kaft tot kaft heb doorgenomen, geloof ik dat de Bijbel het enige boek is dat ik nooit krijg uitgelezen.
De boekwinkel. Uren kan ik er ronddwalen. Me verliezen in het geschreven woord. Aangetrokken door bijzondere titels en mooie plaatjes op boekenkaften. Nieuwsgierig naar het verhaal van de schrijver, dat op de achterflap van een boek kort samengevat staat. Gefascineerd door de gedachtenwereld of fantasie van een ander en de manier waarop die onder woorden is gebracht. Af en toe blijf ik even hangen in bijzonder mooie woorden en zinnen. Ondertussen verbaas ik me voor de zoveelste keer over het feit dat mijn hersenen in staat zijn om tekens op papier om te zetten in woorden die betekenis voor me hebben. Wat mij betreft is dat letterlijk een leeswonder.
Als ik eenmaal over de drempel ben, verlaat ik een boekwinkel het eerstkomende uur meestal niet meer. Ik vergaap me aan de enorme collectie boeken in verschillende talen en vergrijp me aan pockets, bestsellers en ramsj. Met moeite verlaat ik het pand na enige tijd weer. Heel soms met lege handen, maar meestal met een gevulde tas.
Tegenwoordig is er op vrijwel elk treinstation een kleine boekhandel te vinden. Dat is niet goed voor me. Als ik eenmaal een kijkje ga nemen en met m’n neus in de boeken zit, loop ik de kans dat ik de tijd vergeet en m’n trein mis. Ook is het niet echt goed te noemen voor m’n portemonnee. Gek genoeg staat m’n boekenkast thuis vol met boeken die ik nog niet heb gelezen. Op de één of andere manier kan er toch altijd nog wel eentje bij. Komende week begint de boekenweek. Een gevaarlijke tijd dus voor m’n portemonnee en mij.
De meeste boeken lees ik maar één keer. Wel blader ik zo af en toe nog eens terug naar bepaalde passages in een boek die me hebben geraakt en die ik daarom nog eens terug wil zien. Sommige boeken geef ik door aan anderen, ter leering ende vermaeck en ook als een vorm van recycling. Anders worden het maar pakjes papier die staan te verstoffen in de kast. Dat zou jammer zijn. Het enige boek dat ik keer op keer weer oppak, is de Bijbel. Ik heb er meerdere exemplaren van in huis, in verschillende talen en vertalingen. Eén exemplaar heb ik letterlijk stukgelezen. Maar hoewel ik het van kaft tot kaft heb doorgenomen, geloof ik dat de Bijbel het enige boek is dat ik nooit krijg uitgelezen.
Log in om te reageren.
