Hoge stellages vol vrolijke, felle kleuren, schreeuwende reclames en dito kinderen: ik was weer eens in een speelgoedwinkel. Mijn nichtje Elisa bereikte afgelopen week de magische grens van drie jaar en dus ging Oom De Spotter de plaatselijke middenstand verbazen met een serieuze Speelgoed Aankoop.
Eerst een gedegen voorbereiding. Dus niet klakkeloos de dichtstbijzijnde kindertempel binnenmarcheren, maar beginnen met een grondige literatuursessie, (geheel naar wens van mijn voormalige academische docenten). Want het moet spéélgoed zijn, maar ook een beetje leerzaam, qua pedagogische waarde. Daarnaast zou ik vooral mijn zus een erg groot plezier doen als ik de decibelproductie binnen de aanvaardbare normen zou houden. De fancy rockgitaartjes liet ik daarom voor wat ze waren. Overigens pas nadat ik een korte felle jamsessie had gespeeld, met een ADHDreumes op drumstel en een publiek bestaande uit twee oververhitte moeders en een chagrijnige speelgoedklerk.
Maar wat dan? Doos duplo, prinsessenjurk, nét echte klei cupcakes? Of toch maar een heerlijk stripboek kopen, om de humor wat meer te introduceren? Keiharde breinkrakers, zodat mijn nichtje volgend jaar met een beslissende voorsprong de banken van de kleuterschool in stapt? Digitaal schrijfbordje, zodat er alvast wat met columns geoefend kan worden?
Uiteindelijk stapte ik dapper naar de kassa met een onvervalst Dora pakje onder mijn arm. Glorieus verliet ik het strijdtoneel, om twee dagen later op het feestje te verschijnen.
Na het slachten van de verjaardagstaart, het opstarten en inroken van de gasbarbecue en de opruimsessie naderhand vertrok mijn nichtje met kleine zus naar Opa en Oma voor een onvervalste logeersessie.
Toen ik mijn jas pakte om naar huis te gaan zag ik vanuit mijn ooghoek mijn onuitgepakte kado liggen.
Heb ik alvast iets voor volgend jaar.
Eerst een gedegen voorbereiding. Dus niet klakkeloos de dichtstbijzijnde kindertempel binnenmarcheren, maar beginnen met een grondige literatuursessie, (geheel naar wens van mijn voormalige academische docenten). Want het moet spéélgoed zijn, maar ook een beetje leerzaam, qua pedagogische waarde. Daarnaast zou ik vooral mijn zus een erg groot plezier doen als ik de decibelproductie binnen de aanvaardbare normen zou houden. De fancy rockgitaartjes liet ik daarom voor wat ze waren. Overigens pas nadat ik een korte felle jamsessie had gespeeld, met een ADHDreumes op drumstel en een publiek bestaande uit twee oververhitte moeders en een chagrijnige speelgoedklerk.
Maar wat dan? Doos duplo, prinsessenjurk, nét echte klei cupcakes? Of toch maar een heerlijk stripboek kopen, om de humor wat meer te introduceren? Keiharde breinkrakers, zodat mijn nichtje volgend jaar met een beslissende voorsprong de banken van de kleuterschool in stapt? Digitaal schrijfbordje, zodat er alvast wat met columns geoefend kan worden?
Uiteindelijk stapte ik dapper naar de kassa met een onvervalst Dora pakje onder mijn arm. Glorieus verliet ik het strijdtoneel, om twee dagen later op het feestje te verschijnen.
Na het slachten van de verjaardagstaart, het opstarten en inroken van de gasbarbecue en de opruimsessie naderhand vertrok mijn nichtje met kleine zus naar Opa en Oma voor een onvervalste logeersessie.
Toen ik mijn jas pakte om naar huis te gaan zag ik vanuit mijn ooghoek mijn onuitgepakte kado liggen.
Heb ik alvast iets voor volgend jaar.
Log in om te reageren.
