Volgens een onlangs verschenen zelfhulpboek heb ik een probleem. Een groot probleem. Ik ben namelijk dertiger en daarom zit ik zwaar in de nesten. Het probleem heet het Dertigersdilemma. Ik was me er niet van bewust, maar dankzij wetenschappelijk onderzoek weet ik nu dat ik dolende ben, geen keuzes kan maken en rechtstreeks afsteven op een zogenaamde quarterlifecrisis, ook wel dertigersdip genaamd.
Ik bevind me volgens deskundigen dus in zwaar weer. Zelf hou ik ervan om de dingen van een positieve kant te bekijken. Als het inderdaad zo zou zijn dat ik in een crisis verkeer, dan hebben we dat maar alvast weer gehad. Die midlifecrisis kan ik dan straks gewoon overslaan. Bovendien: beter teveel keuzes, dan geen keuzes, lijkt me.
Maar de vraag is: Is het waar? Kan ik inderdaad geen keuzes maken omdat ik hoge eisen stel aan mezelf en onder grote druk sta van mijn omgeving om te presteren? En sla ik vervolgens van dat alles op tilt? Nee, dacht het niet.
Toegegeven: ik heb meer te kiezen dan mijn ouders en grootouders. Ik heb geen oorlog meegemaakt en ook geen naoorlogse wederopbouw. Mijn ouders zijn babyboomers die zelf niet hebben kunnen studeren, maar hard hebben gewerkt om hun kinderen dat wel te laten doen. Als vrouw kan ik economisch zelfstandig zijn. Ik kan studeren, werken, reizen, kortom, doen wat ik wil.
Meer welvaart betekent meer keuzes. Maar dat geldt voor alle leeftijdsgroepen en niet alleen voor dertigers. We zijn opgegroeid met een groeiend aantal keuzemogelijkheden en hebben dus kunnen wennen aan al die luxe. Mevrouw de onderzoeker stelt nu dat ik in mijn streven naar perfectie als dertiger dreig te verdrinken in al mijn opties. Gelukkig ben ik in het bezit van een zwemdiploma! Verder durf ik te stellen dat perfectionisten van alle leeftijden zijn en dertigers zich geen problemen laten opdringen. Mooie marketing truc: dertigers een complex aanpraten en vervolgens aan diezelfde groep je boeken en therapieën slijten.
Het is dat het bereik van deze site onder lezers van zelfhulpboeken hoogstwaarschijnlijk beperkt is. Maar anders zou het toch interessant zijn om te weten wat het effect van wat ongezouten kritiek is op de verkoop van het boek in kwestie. Bij tegenvallende verkoopcijfers zou mevrouw de onderzoeker en coach dan opnieuw een boek kunnen schrijven. Weer over een dilemma, maar dan uit eigen ervaring.
Ik bevind me volgens deskundigen dus in zwaar weer. Zelf hou ik ervan om de dingen van een positieve kant te bekijken. Als het inderdaad zo zou zijn dat ik in een crisis verkeer, dan hebben we dat maar alvast weer gehad. Die midlifecrisis kan ik dan straks gewoon overslaan. Bovendien: beter teveel keuzes, dan geen keuzes, lijkt me.
Maar de vraag is: Is het waar? Kan ik inderdaad geen keuzes maken omdat ik hoge eisen stel aan mezelf en onder grote druk sta van mijn omgeving om te presteren? En sla ik vervolgens van dat alles op tilt? Nee, dacht het niet.
Toegegeven: ik heb meer te kiezen dan mijn ouders en grootouders. Ik heb geen oorlog meegemaakt en ook geen naoorlogse wederopbouw. Mijn ouders zijn babyboomers die zelf niet hebben kunnen studeren, maar hard hebben gewerkt om hun kinderen dat wel te laten doen. Als vrouw kan ik economisch zelfstandig zijn. Ik kan studeren, werken, reizen, kortom, doen wat ik wil.
Meer welvaart betekent meer keuzes. Maar dat geldt voor alle leeftijdsgroepen en niet alleen voor dertigers. We zijn opgegroeid met een groeiend aantal keuzemogelijkheden en hebben dus kunnen wennen aan al die luxe. Mevrouw de onderzoeker stelt nu dat ik in mijn streven naar perfectie als dertiger dreig te verdrinken in al mijn opties. Gelukkig ben ik in het bezit van een zwemdiploma! Verder durf ik te stellen dat perfectionisten van alle leeftijden zijn en dertigers zich geen problemen laten opdringen. Mooie marketing truc: dertigers een complex aanpraten en vervolgens aan diezelfde groep je boeken en therapieën slijten.
Het is dat het bereik van deze site onder lezers van zelfhulpboeken hoogstwaarschijnlijk beperkt is. Maar anders zou het toch interessant zijn om te weten wat het effect van wat ongezouten kritiek is op de verkoop van het boek in kwestie. Bij tegenvallende verkoopcijfers zou mevrouw de onderzoeker en coach dan opnieuw een boek kunnen schrijven. Weer over een dilemma, maar dan uit eigen ervaring.
Log in om te reageren.
