Jongeren aanspreken in hun eigen taal. De rest van de presentatie ging aan me voorbij, terwijl die zin langzaam indaalde in mijn gedachten. En ik dacht nog wel bij een kwaliteitskrant stage te gaan lopen. Een krant die zich aanpast aan een maatschappelijk beeld. Het is treurig.
Helaas is het niet alleen de krant. De gehele media past zich aan dat beeld aan. De zapcultuur. Zoveel mogelijk van alles meekrijgen, zonder dat je daadwerkelijk iets inhoudelijks hoort, maar wel lekker kan meekletsen. De jeugd van tegenwoordig wil alles snel en op maat gemaakt. Bij voorkeur in hun ‘taal’, want correct Nederlands is ook zo passé. Als een diepte-interview bij Pauw en Witteman. Daar kijken toch alleen oude mensen naar?
Heb ik iets gemist? Ben ik zonder het te weten tien jaar bevroren in een koelcel en nu weer ontdooid? Ik wil nog artiesten zien die een heel nummer komen zingen en niet even een minuutje in ‘De Wereld Draait Doorrrrrrr’. Maar voor de jeugd moet alles snel aangeboden worden, in hapklare brokken. Wanneer een gast eindelijk iets zinnigs wil gaan zeggen blaat Matthijs van Nieuwkerk er alweer doorheen. Volgende vraag, anders haken de kijkers af.
Toch maakt ook DWDD een fout. Het vocabulaire van Van Nieuwkerk is nog niet voorzien van ‘slang’. Matthijs zegt geen ‘doekoe’, ‘biatch’ of ‘fawakka’. Misschien moet hij Ali B. eens vragen als tafelheer. Kan die het mooi vertalen. Want van dat algemeen beschaafd Van Nieuwkerks snapt toch geen enkele jeugdige kijker iets?
Jongeren aanspreken in hun eigen taal. Het heeft iets kinderachtigs. Net als die wereldvreemde mensen die in gebrekkig Nederlands met een buitenlander in gesprek gaan. “Ikke Chantal, jij Juan.” Vind je het gek dat de gemiddelde allochtoon geen grammaticaal goedlopende zin uit z’n strot kan krijgen. Of zou een baby ooit normaal leren praten als de hele omgeving met een hoog piepstemmetje ‘Tataa’ en ‘Gagaa’ blijft brabbelen boven z’n wieg?
De jeugd wordt dom gehouden. In plaats van ze een niveau voor te schotelen waar ze zich aan kunnen optrekken, leggen we de lat tegenwoordig zo laag dat ze er zo overheen kunnen stappen. Pas op dat je er niet over struikelt, zo laag.
De gemiddelde jongere zal inmiddels wel zijn afgehaakt en deze conclusie niet meer lezen. Te hoge spanningsboog. Stukjes van drie zinnen, dat houden ze net vol. Het nieuws in zestig seconden. Drie minuten in de magnetron en je hebt een dampend bord warm eten voor je neus. Het is wachten tot er cd’s in de winkel liggen waar alleen nog nummers op staan van maximaal een minuut. Kun je tenminste in een uur zes albums luisteren. Maar wel meepraten over al die artiesten.
Ik ga er niet in mee. Dan maar ouderwets, langdradig. Ik weet liever van één onderwerp veel, dan van twintig vrijwel niets, ook al heb ik het gezien. Zodra mijn columns in het half-Antilliaans in één sms-bericht moeten passen kies ik een ander vak. En vurig hoop ik nu op een paar (jeugdige) lezers die denken: “Best prettig, een onderbouwde column in correct Nederlands. Kwam dat vandaag de dag nog maar vaker voor…”
Mijn excuses voor de niet-Nederlandse woorden in alinea 4…
Helaas is het niet alleen de krant. De gehele media past zich aan dat beeld aan. De zapcultuur. Zoveel mogelijk van alles meekrijgen, zonder dat je daadwerkelijk iets inhoudelijks hoort, maar wel lekker kan meekletsen. De jeugd van tegenwoordig wil alles snel en op maat gemaakt. Bij voorkeur in hun ‘taal’, want correct Nederlands is ook zo passé. Als een diepte-interview bij Pauw en Witteman. Daar kijken toch alleen oude mensen naar?
Heb ik iets gemist? Ben ik zonder het te weten tien jaar bevroren in een koelcel en nu weer ontdooid? Ik wil nog artiesten zien die een heel nummer komen zingen en niet even een minuutje in ‘De Wereld Draait Doorrrrrrr’. Maar voor de jeugd moet alles snel aangeboden worden, in hapklare brokken. Wanneer een gast eindelijk iets zinnigs wil gaan zeggen blaat Matthijs van Nieuwkerk er alweer doorheen. Volgende vraag, anders haken de kijkers af.
Toch maakt ook DWDD een fout. Het vocabulaire van Van Nieuwkerk is nog niet voorzien van ‘slang’. Matthijs zegt geen ‘doekoe’, ‘biatch’ of ‘fawakka’. Misschien moet hij Ali B. eens vragen als tafelheer. Kan die het mooi vertalen. Want van dat algemeen beschaafd Van Nieuwkerks snapt toch geen enkele jeugdige kijker iets?
Jongeren aanspreken in hun eigen taal. Het heeft iets kinderachtigs. Net als die wereldvreemde mensen die in gebrekkig Nederlands met een buitenlander in gesprek gaan. “Ikke Chantal, jij Juan.” Vind je het gek dat de gemiddelde allochtoon geen grammaticaal goedlopende zin uit z’n strot kan krijgen. Of zou een baby ooit normaal leren praten als de hele omgeving met een hoog piepstemmetje ‘Tataa’ en ‘Gagaa’ blijft brabbelen boven z’n wieg?
De jeugd wordt dom gehouden. In plaats van ze een niveau voor te schotelen waar ze zich aan kunnen optrekken, leggen we de lat tegenwoordig zo laag dat ze er zo overheen kunnen stappen. Pas op dat je er niet over struikelt, zo laag.
De gemiddelde jongere zal inmiddels wel zijn afgehaakt en deze conclusie niet meer lezen. Te hoge spanningsboog. Stukjes van drie zinnen, dat houden ze net vol. Het nieuws in zestig seconden. Drie minuten in de magnetron en je hebt een dampend bord warm eten voor je neus. Het is wachten tot er cd’s in de winkel liggen waar alleen nog nummers op staan van maximaal een minuut. Kun je tenminste in een uur zes albums luisteren. Maar wel meepraten over al die artiesten.
Ik ga er niet in mee. Dan maar ouderwets, langdradig. Ik weet liever van één onderwerp veel, dan van twintig vrijwel niets, ook al heb ik het gezien. Zodra mijn columns in het half-Antilliaans in één sms-bericht moeten passen kies ik een ander vak. En vurig hoop ik nu op een paar (jeugdige) lezers die denken: “Best prettig, een onderbouwde column in correct Nederlands. Kwam dat vandaag de dag nog maar vaker voor…”
Mijn excuses voor de niet-Nederlandse woorden in alinea 4…
Log in om te reageren.
