Verbaasd staar ik in de glazen uitstalling met roze flappen in een geel bakje. Kipfilet in de bonus, dat kwam wel vaker voor. Van 6,49 per kilo voor 4,99. Althans, normaalgesproken. Ik onderzoek het oranje-gele bonusstickertje. Geen addertjes onder het gras. Gewoon 1 kilo kipfilet. Maar dan wel voor 3,99. En ik denk niet: “Wat goedkoop of lekker boeiend”. Ik denk alleen maar: “Wat zit daar achter?”
Ik twijfel aan zo’n beetje alles. Meestal totdat het tegendeel bewezen is. De praktijk leert echter dat het tegendeel vaak, of niet te bewijzen valt, of er gewoon domweg niet is. Bij sommige dingen kan twijfel heel nuttig zijn. Ik vraag me wel eens af met welke oprechtheid een willekeurige vreemde mij vraagt hoe laat het is. Argwaan zogezegd. Maar mijn portemonnee en mobiele telefoon zijn nog altijd in mijn bezit, dus in dat opzicht heb ik het voordeel van de twijfel.
Bij dingen als de aanslagen op de Twin Towers ligt dat al moeilijker. Hier en daar ving ik wel eens wat op over complottheorieën, maar ik heb me er nooit in verdiept. Zou ik dat wel doen, dan zou ik eveneens weer aan die complotten twijfelen en geen leven meer hebben omdat ik maar door blijf malen over de mogelijke waarheid.
Detectives of een spannende thriller zijn al evenmin aan mij besteed. Wanneer iedereen allang doorheeft wie de dader is, twijfel ik nog of die lieve grootmoeder, die alleen even koekjes kwam brengen aan de koffietafel, niet toevallig wat te hard de schaal neerzette, wat haar direct verdacht maakt.
En dan is de kipfilet ineens 3,99. Een roes van onwerkelijkheid en vertwijfeling valt over me. De hele berichtgeving over de financiële crisis vliegt voorbij. Wil Albert Heijn Lidl-klanten binnenhalen voor als de slechte tijden in supermarktland aanbreken? Of is dit een voorloper op de hamsterweken? Stouw nu je vriezer vol met kipfilet, want over enkele maanden staat je eigen kat op het menu.
Na een half uur vertwijfeld in de kipfilet te hebben gestaard, ontwaak ik uit mijn halfslaap. Ik besluit maar eens te gaan afrekenen. Thuis aangekomen onderzoek ik de kipfilet op toegevoegd water. Ook zo’n bericht dat eens op het nieuws voorbij kwam, zes jaar terug. Qua complottheorieën ben ik net een vrouw, ik onthoud werkelijk alles.
De kip smaakt normaal. Geen waterige bende, en voor die prijs krijg je het zelfs bij de Aldi niet mee. Even vraag ik me af of ik niet wat moet inslaan, om vervolgens te bedenken dat ik daar de vriesruimte niet voor heb. Maar goed, ik heb dan ook sterk mijn twijfels dat de financiële crisis mijn leven daadwerkelijk op z’n kop zal zetten.
Misschien ben ik naïef. Maar voor alles is een oplossing. Toen ik de restjes kip op het fornuis had laten staan, was er al een buurtkat via het keukenraam naar binnen geslopen. De pootafdrukken op het aanrecht hadden hem verraden, dat zou zelfs Vledder direct hebben doorgehad. Zou de pleuris daadwerkelijk uitbreken dan heb ik dus voldoende ‘kattenvoer’ voorhanden.
Misschien moet ik er maar vast mee beginnen. Katshoarma, Boerenkool met kat, tom poezen, sperziebonen met een vleugje nootmus-kat. Geen jengelende opgewonden haarballen onder m’n raam, maar eindelijk weer eens een goede nacht slaap. Zou wellicht ook een hoop waanideeën bij de kipfilet schelen.
Ik twijfel aan zo’n beetje alles. Meestal totdat het tegendeel bewezen is. De praktijk leert echter dat het tegendeel vaak, of niet te bewijzen valt, of er gewoon domweg niet is. Bij sommige dingen kan twijfel heel nuttig zijn. Ik vraag me wel eens af met welke oprechtheid een willekeurige vreemde mij vraagt hoe laat het is. Argwaan zogezegd. Maar mijn portemonnee en mobiele telefoon zijn nog altijd in mijn bezit, dus in dat opzicht heb ik het voordeel van de twijfel.
Bij dingen als de aanslagen op de Twin Towers ligt dat al moeilijker. Hier en daar ving ik wel eens wat op over complottheorieën, maar ik heb me er nooit in verdiept. Zou ik dat wel doen, dan zou ik eveneens weer aan die complotten twijfelen en geen leven meer hebben omdat ik maar door blijf malen over de mogelijke waarheid.
Detectives of een spannende thriller zijn al evenmin aan mij besteed. Wanneer iedereen allang doorheeft wie de dader is, twijfel ik nog of die lieve grootmoeder, die alleen even koekjes kwam brengen aan de koffietafel, niet toevallig wat te hard de schaal neerzette, wat haar direct verdacht maakt.
En dan is de kipfilet ineens 3,99. Een roes van onwerkelijkheid en vertwijfeling valt over me. De hele berichtgeving over de financiële crisis vliegt voorbij. Wil Albert Heijn Lidl-klanten binnenhalen voor als de slechte tijden in supermarktland aanbreken? Of is dit een voorloper op de hamsterweken? Stouw nu je vriezer vol met kipfilet, want over enkele maanden staat je eigen kat op het menu.
Na een half uur vertwijfeld in de kipfilet te hebben gestaard, ontwaak ik uit mijn halfslaap. Ik besluit maar eens te gaan afrekenen. Thuis aangekomen onderzoek ik de kipfilet op toegevoegd water. Ook zo’n bericht dat eens op het nieuws voorbij kwam, zes jaar terug. Qua complottheorieën ben ik net een vrouw, ik onthoud werkelijk alles.
De kip smaakt normaal. Geen waterige bende, en voor die prijs krijg je het zelfs bij de Aldi niet mee. Even vraag ik me af of ik niet wat moet inslaan, om vervolgens te bedenken dat ik daar de vriesruimte niet voor heb. Maar goed, ik heb dan ook sterk mijn twijfels dat de financiële crisis mijn leven daadwerkelijk op z’n kop zal zetten.
Misschien ben ik naïef. Maar voor alles is een oplossing. Toen ik de restjes kip op het fornuis had laten staan, was er al een buurtkat via het keukenraam naar binnen geslopen. De pootafdrukken op het aanrecht hadden hem verraden, dat zou zelfs Vledder direct hebben doorgehad. Zou de pleuris daadwerkelijk uitbreken dan heb ik dus voldoende ‘kattenvoer’ voorhanden.
Misschien moet ik er maar vast mee beginnen. Katshoarma, Boerenkool met kat, tom poezen, sperziebonen met een vleugje nootmus-kat. Geen jengelende opgewonden haarballen onder m’n raam, maar eindelijk weer eens een goede nacht slaap. Zou wellicht ook een hoop waanideeën bij de kipfilet schelen.
Log in om te reageren.
