Emoties blijven toch een lastig iets voor ons mannen. Met de grootst mogelijke moeite onderdukt hij met name zijn verdriet achter een groot scherm van stoerheid en oerkracht. Zonder enig medelijden doorstak de neanderthaler zijn buurman met speer, knuppelde aaibare konijnen en hertjes neer en nam op grove wijze bezit van zijn vrouw. Het waren mooie tijden.
Tegenwoordig mag ook de man de kranen wijd openzetten. Ik zie trillende lippen, glinsterende ogen en gebogen hoofdjes bij sportmensen, politici en mediamagnaten. Een berouwvolle Amerikaanse dominee met zondige neigingen doet het ook altijd erg goed. Maar ook de doorsnee man wast zijn ogen massaal bij Familiediners, financiële problemen en uit de hand gegroeide verbouwklussen.
Was ik vroeger altijd een uiterlijk onbewogen kereltje die met grote boekenwijsheid zijn onzekerheid maskeerde, tegenwoordig voel ik soms al een heuse snik opkomen als ik een dreumes rond zie rennen. (De neiging om hem te laten struikelen is ook enorm afgenomen)
Ongegeneerd laat ik mijn tranen lopen, niet alleen bij een onvervalst Wilhelmus sport moment, maar ook bij de gevoelige film scènes en zelfs bij een heuse dr Phil doorbraak. Wijs mij een ui aan en de sluizen gaan open.
De reden? Mijn nichtje Elisa van 2 jaar die me vertederd of ondeugend aankijkt, of opa en oma voor de gek houdt. Die complete luchtkasteelmaaltijden klaarmaakt in haar keukentje en de show steelt met haar aanwezigheid. Die de hele dierentuin kusjes wil geven. Die alles doet wat niet mag en ermee wegkomt. Eind oktober komt nummer twee.
Ik ga nog wat zakdoeken kopen
Tegenwoordig mag ook de man de kranen wijd openzetten. Ik zie trillende lippen, glinsterende ogen en gebogen hoofdjes bij sportmensen, politici en mediamagnaten. Een berouwvolle Amerikaanse dominee met zondige neigingen doet het ook altijd erg goed. Maar ook de doorsnee man wast zijn ogen massaal bij Familiediners, financiële problemen en uit de hand gegroeide verbouwklussen.
Was ik vroeger altijd een uiterlijk onbewogen kereltje die met grote boekenwijsheid zijn onzekerheid maskeerde, tegenwoordig voel ik soms al een heuse snik opkomen als ik een dreumes rond zie rennen. (De neiging om hem te laten struikelen is ook enorm afgenomen)
Ongegeneerd laat ik mijn tranen lopen, niet alleen bij een onvervalst Wilhelmus sport moment, maar ook bij de gevoelige film scènes en zelfs bij een heuse dr Phil doorbraak. Wijs mij een ui aan en de sluizen gaan open.
De reden? Mijn nichtje Elisa van 2 jaar die me vertederd of ondeugend aankijkt, of opa en oma voor de gek houdt. Die complete luchtkasteelmaaltijden klaarmaakt in haar keukentje en de show steelt met haar aanwezigheid. Die de hele dierentuin kusjes wil geven. Die alles doet wat niet mag en ermee wegkomt. Eind oktober komt nummer twee.
Ik ga nog wat zakdoeken kopen
Log in om te reageren.
