Languit op mijn bank gestrekt reik ik uit naar mijn geliefde slabak die zoals zo vaak de laatste tijd gevuld is met home made popcorn, terwijl ik vol verbazing kijk naar de openingsceremonie in Londen. 204 landen trekken voorbij en ik vraag me af wie er succes gaat hebben, wie de verrassingen worden, en wie gaan tegenvallen. Nog twee weken bankvegetatie en we weten het.
Drie dagen eerder was ik zelf aanwezig bij een sportevenement, misschien met wat minder media-aandacht maar met meer dan genoeg enthousiasme en betrokkenheid. In 2005 kwam ik voor het eerst in aanraking met het fenomeen Sonrise, een initiatief van een samenwerking van een groot aantal kerken in Haarlem en omstreken om door middel van sportactiviteiten positief aanwezig te zijn in hun buurt. In een tenue van Athletes in Action hemelsblauw zijn kerkelijke jongeren een week lang in touw om op pleintjes en veldjes te sporten en te spelen met de buurtkinderen. Tijdens deze week krijg je als sporter volop te maken met wat er in een buurtkind omgaat, qua karakter, leefsituatie en instelling. De verhalen die je hoort en deelt zijn bijzonder, mooi en soms schrijnend. Sinds mijn eerste kennismaking ben en word ik steeds opnieuw geraakt door de grote liefde en vrede die uitstraalt van de betrokken mensen van de kerken. Of het nu een jeugdwerker, atleet, schmink- en knutseldame of limonaderoerder is, allemaal zijn ze vol begaan met de mensen in de buurt.
Ook nu, zes jaar na mijn eerste kennismaking, blijft het een verwarmende ontmoeting. Zodra ik het veld oploop, word ik herkend door allerlei mensen, die vervolgens een praatje met me maken. Kinderen die op je af komen en enorm gegroeid zijn in de afgelopen twee jaar. Dat ene ventje die altijd op zijn eigenwijze manier op het volleybalveld bezig was om een blok aan je been te zijn in plaats van aan het net, grootse voetbalwedstrijdjes in een pannakooi en heerlijke streetdance op poppy hosanna muziek. Sonrise is voor mij een zeer dierbaar zomervakantiegevoel geworden.
En opeens, tijdens de afsluitende buurtbarbecue kwam dat heerlijke Koninkrijksgevoel weer opzetten. Lange tafels met etende en pratende mensen, rokende barbecues, muziek en gelach. En het smaakt alleen nog maar naar meer.
Meedoen is belangrijker dan winnen.
Drie dagen eerder was ik zelf aanwezig bij een sportevenement, misschien met wat minder media-aandacht maar met meer dan genoeg enthousiasme en betrokkenheid. In 2005 kwam ik voor het eerst in aanraking met het fenomeen Sonrise, een initiatief van een samenwerking van een groot aantal kerken in Haarlem en omstreken om door middel van sportactiviteiten positief aanwezig te zijn in hun buurt. In een tenue van Athletes in Action hemelsblauw zijn kerkelijke jongeren een week lang in touw om op pleintjes en veldjes te sporten en te spelen met de buurtkinderen. Tijdens deze week krijg je als sporter volop te maken met wat er in een buurtkind omgaat, qua karakter, leefsituatie en instelling. De verhalen die je hoort en deelt zijn bijzonder, mooi en soms schrijnend. Sinds mijn eerste kennismaking ben en word ik steeds opnieuw geraakt door de grote liefde en vrede die uitstraalt van de betrokken mensen van de kerken. Of het nu een jeugdwerker, atleet, schmink- en knutseldame of limonaderoerder is, allemaal zijn ze vol begaan met de mensen in de buurt.
Ook nu, zes jaar na mijn eerste kennismaking, blijft het een verwarmende ontmoeting. Zodra ik het veld oploop, word ik herkend door allerlei mensen, die vervolgens een praatje met me maken. Kinderen die op je af komen en enorm gegroeid zijn in de afgelopen twee jaar. Dat ene ventje die altijd op zijn eigenwijze manier op het volleybalveld bezig was om een blok aan je been te zijn in plaats van aan het net, grootse voetbalwedstrijdjes in een pannakooi en heerlijke streetdance op poppy hosanna muziek. Sonrise is voor mij een zeer dierbaar zomervakantiegevoel geworden.
En opeens, tijdens de afsluitende buurtbarbecue kwam dat heerlijke Koninkrijksgevoel weer opzetten. Lange tafels met etende en pratende mensen, rokende barbecues, muziek en gelach. En het smaakt alleen nog maar naar meer.
Meedoen is belangrijker dan winnen.
Log in om te reageren.
