Lieve God,
Na al die jaren vind ik het nog steeds moeilijk om met U te praten. Er zijn mensen die zeggen dat ze urenlange gesprekken met U voeren. Dat geloof ik graag. Ook ik heb U genoeg te vertellen. Verder heb ik veel vragen. Ik ben alleen zo snel afgeleid.
Voor ik het weet dwalen mijn gedachten af, middenin een gebed. Plotseling denk ik bijvoorbeeld aan het avondeten (wat zal ik vandaag eens maken?), de laatste songtekst die ik uit m’n hoofd moet leren (hoe gaat ‘ie ook alweer?) of mijn liefdesleven (of het gebrek daaraan). Dat is niet oneerbiedig bedoeld. Het gebeurt gewoon. Zelf denk ik dat het er vooral mee te maken heeft dat ik U niet kan zien. Daarom heet de overtuiging die ik heb geloof: ik vertrouw erop dat U bestaat. Maar voor een persoonlijk gesprek is dat toch lastig.
Ik heb mensen ontmoet die niet alleen veel met U praatten, maar ook nog eens precies wisten wat Uw wil voor hun leven was. In volle overtuiging vertrokken zij daarom naar de andere kant van de wereld om daar het evangelie te verspreiden. Wat partnerkeuze betreft, heb ik mensen hetzelfde horen zeggen. Het was Uw wil dat zij gingen trouwen met die bepaalde persoon, al was het iemand die ze zelf in eerste instantie niet zouden hebben uitgekozen. Ergens heb ik bewondering voor die vastberadenheid. Ergens vind ik het ook een beetje eng. Uw wil is mij persoonlijk namelijk niet altijd even duidelijk.
Misschien ben ik op geestelijk gebied bijziend of slechthorend. Dat zou natuurlijk kunnen. Er zijn mensen die Uw aanwezigheid ervaren, U voelen, zien of zelfs Uw stem horen. Ik ervaar Uw aanwezigheid tot op zekere hoogte ook door te kijken naar Uw schepping, door te lezen in de bijbel en door liefde te voelen. Maar Uw stem heb ik nog nooit gehoord. Waarschijnlijk zou ik er ook heel erg van schrikken. En als er nu iemand zou opstaan die zou zeggen dat hij Jezus is, zou ik het waarschijnlijk ook niet geloven, net als de discipelen in de eerste eeuw Uw Zoon aanvankelijk niet geloofden.
Als ik een hartsgesprek wil voeren met iemand, doe ik dat het liefst onder vier ogen. Mijn ideaal zou zijn dat ik dat ook met U zou kunnen doen. Maar uit Uw Woord begrijp ik dat ik dat met de dood zou moeten bekopen. Het is uiteraard aan U om leven te geven en te nemen, maar liever blijf ik nog even. Hoewel volgens Uw Woord het leven hier op aarde nog maar een voorbode is van wat komen gaat, kan ik nog geen afscheid nemen.
Ik wil mijn best doen om dit jaar vaker met U te praten, hoe lastig ik dat ook vind. Wel is het handig dat U altijd en overal bereikbaar bent. Graag maak ik daar de komende tijd wat vaker gebruik van.
Liefs,
Justine
Na al die jaren vind ik het nog steeds moeilijk om met U te praten. Er zijn mensen die zeggen dat ze urenlange gesprekken met U voeren. Dat geloof ik graag. Ook ik heb U genoeg te vertellen. Verder heb ik veel vragen. Ik ben alleen zo snel afgeleid.
Voor ik het weet dwalen mijn gedachten af, middenin een gebed. Plotseling denk ik bijvoorbeeld aan het avondeten (wat zal ik vandaag eens maken?), de laatste songtekst die ik uit m’n hoofd moet leren (hoe gaat ‘ie ook alweer?) of mijn liefdesleven (of het gebrek daaraan). Dat is niet oneerbiedig bedoeld. Het gebeurt gewoon. Zelf denk ik dat het er vooral mee te maken heeft dat ik U niet kan zien. Daarom heet de overtuiging die ik heb geloof: ik vertrouw erop dat U bestaat. Maar voor een persoonlijk gesprek is dat toch lastig.
Ik heb mensen ontmoet die niet alleen veel met U praatten, maar ook nog eens precies wisten wat Uw wil voor hun leven was. In volle overtuiging vertrokken zij daarom naar de andere kant van de wereld om daar het evangelie te verspreiden. Wat partnerkeuze betreft, heb ik mensen hetzelfde horen zeggen. Het was Uw wil dat zij gingen trouwen met die bepaalde persoon, al was het iemand die ze zelf in eerste instantie niet zouden hebben uitgekozen. Ergens heb ik bewondering voor die vastberadenheid. Ergens vind ik het ook een beetje eng. Uw wil is mij persoonlijk namelijk niet altijd even duidelijk.
Misschien ben ik op geestelijk gebied bijziend of slechthorend. Dat zou natuurlijk kunnen. Er zijn mensen die Uw aanwezigheid ervaren, U voelen, zien of zelfs Uw stem horen. Ik ervaar Uw aanwezigheid tot op zekere hoogte ook door te kijken naar Uw schepping, door te lezen in de bijbel en door liefde te voelen. Maar Uw stem heb ik nog nooit gehoord. Waarschijnlijk zou ik er ook heel erg van schrikken. En als er nu iemand zou opstaan die zou zeggen dat hij Jezus is, zou ik het waarschijnlijk ook niet geloven, net als de discipelen in de eerste eeuw Uw Zoon aanvankelijk niet geloofden.
Als ik een hartsgesprek wil voeren met iemand, doe ik dat het liefst onder vier ogen. Mijn ideaal zou zijn dat ik dat ook met U zou kunnen doen. Maar uit Uw Woord begrijp ik dat ik dat met de dood zou moeten bekopen. Het is uiteraard aan U om leven te geven en te nemen, maar liever blijf ik nog even. Hoewel volgens Uw Woord het leven hier op aarde nog maar een voorbode is van wat komen gaat, kan ik nog geen afscheid nemen.
Ik wil mijn best doen om dit jaar vaker met U te praten, hoe lastig ik dat ook vind. Wel is het handig dat U altijd en overal bereikbaar bent. Graag maak ik daar de komende tijd wat vaker gebruik van.
Liefs,
Justine
Log in om te reageren.
