Je hebt mensen die een vakantie-idee krijgen, boeken, en gaan. Ik behoor helaas niet tot die categorie. Natuurlijk heeft ook impulsiviteit zijn nadelen, maar iets meer daarvan zou in mijn geval geen kwaad kunnen. In ieder geval als het gaat om reisplannen realiseren.
Ik heb al langere tijd een bepaalde bestemming voor ogen. In Azië. Steeds leuk over aan het brainstormen, maar als puntje bij paaltje komt, ben ik nog niet tot actie overgegaan. En ik vind het een slechte eigenschap om voornemens voor je uit te schuiven. Dus ik ga serieus oriënteren. In welke vorm, welke periode, hoe lang...
Het begint leuk, maar gaandeweg raak ik verstrikt in de vele mogelijkheden. Ik switch op internet van reisforums, naar websites voor vrijwilligerswerk en reisorganisaties en weer terug. Avonden lang. Mijn lijstje van mogelijke opties wordt steeds langer. En ben ik niet in praktische zin aan het zoeken, dan ben ik er wel in mijn hoofd mee bezig. Daarbij verzand ik regelmatig in filosofische gedachtegangen over motieven om op reis te willen. Iedereen die in deze periode informeert naar mijn vakantieplannen, krijgt een wat botte reactie.
Gaandeweg ga ik ook steeds meer leeuwen en beren op de weg zien in het land van tijgers en olifanten. En op een gegeven moment ben ik aan het oriënteren op rondreizen door Canada, cursussen Spaans in Zuid-Amerika en vrijwilligerswerk in Afrika. Tot ik op een punt kom dat ik geen enkele reisgerelateerde website meer kan zien en overweeg thuis te blijven. Het moment om in te grijpen.
Inmiddels zijn alle knopen doorgehakt. Ik kan weer gewoon langs reisbureaus lopen, wereldkaarten onder ogen zien en gesprekken over vakantie voeren. Nu alles rond is zou ik het moeizame voortraject bijna vergeten. Zij het niet dat je je zoekgedrag via google terugkrijgt in advertenties en banners die overal opduiken op internet. Ik ben bang dat ik nog een jaar lang achtervolgd ga worden door reisorganisaties en vliegmaatschappijen.
Ik heb al langere tijd een bepaalde bestemming voor ogen. In Azië. Steeds leuk over aan het brainstormen, maar als puntje bij paaltje komt, ben ik nog niet tot actie overgegaan. En ik vind het een slechte eigenschap om voornemens voor je uit te schuiven. Dus ik ga serieus oriënteren. In welke vorm, welke periode, hoe lang...
Het begint leuk, maar gaandeweg raak ik verstrikt in de vele mogelijkheden. Ik switch op internet van reisforums, naar websites voor vrijwilligerswerk en reisorganisaties en weer terug. Avonden lang. Mijn lijstje van mogelijke opties wordt steeds langer. En ben ik niet in praktische zin aan het zoeken, dan ben ik er wel in mijn hoofd mee bezig. Daarbij verzand ik regelmatig in filosofische gedachtegangen over motieven om op reis te willen. Iedereen die in deze periode informeert naar mijn vakantieplannen, krijgt een wat botte reactie.
Gaandeweg ga ik ook steeds meer leeuwen en beren op de weg zien in het land van tijgers en olifanten. En op een gegeven moment ben ik aan het oriënteren op rondreizen door Canada, cursussen Spaans in Zuid-Amerika en vrijwilligerswerk in Afrika. Tot ik op een punt kom dat ik geen enkele reisgerelateerde website meer kan zien en overweeg thuis te blijven. Het moment om in te grijpen.
Inmiddels zijn alle knopen doorgehakt. Ik kan weer gewoon langs reisbureaus lopen, wereldkaarten onder ogen zien en gesprekken over vakantie voeren. Nu alles rond is zou ik het moeizame voortraject bijna vergeten. Zij het niet dat je je zoekgedrag via google terugkrijgt in advertenties en banners die overal opduiken op internet. Ik ben bang dat ik nog een jaar lang achtervolgd ga worden door reisorganisaties en vliegmaatschappijen.
Log in om te reageren.
