"Chaos is het woord dat we hebben bedacht voor een orde die we niet begrijpen.” - H. Miller
Elke woensdag ga ik de boodschappen voor een hele week doen. Omdat ik eerst altijd op dinsdag vrij was, moest ik in het begin wel even wennen. Nu moet ik namelijk zorgen dat ik er vóór de middag ben, anders loop ik tussen de moeders met drukke kinders. Dat was op dinsdag nooit zo, ik was wel gewend aan dat ritme.
Afgelopen keer liep ik dus doelgericht de supermarkt binnen. Ik kijk naar mijn lijstje, het meeste heb ik al doorgekrast. Nog een paar boodschapjes dus en dan was ik klaar. Maar halverwege het schap registreer ik in mijn ooghoeken opeens 'het beschuit' waar anders altijd 'het alcohol' hoorde te staan. Het eerste stuk kon ik daardoor altijd overslaan om gelijk door te lopen naar 'het fruit'. Middenin het pad sta ik dan toch maar even stil: "Hè?! Alles staat anders", realiseer ik me opeens. Achter me staat een kerel met z'n dochtertje in de kar ook stil. "Wat is er, papa?", hoor ik haar vragen. "Shoot! Nu klopt mijn boodschappenlijstje niet meer..." roept hij uit. We lachen er samen om en lopen nu ietsje langzamer de winkel weer in. Het is toch even wennen. Ik hecht wel aan dat soort vaste routes.
Doordat ik elke ochtend dezelfde weg naar mijn werk fiets, doorkruis je ook het pad van anderen met een vaste route. Bijvoorbeeld dat schoolmeisje met haar dikke bos kroeshaar. Als ik haar bij de brug tegen kom, ben ik vroeg en kan ik rustig door fietsen. Als ik de vrouw met de bakfiets bij de rotonde tegen kom, dan moet ik toch een beetje opschieten. Mijn fiets bij de kapper in het fietsenrek. Maar laatst is dat rek weggehaald en wist ik even niet meer waar ik mijn fiets nu laten moest. Ander rekje dan maar, te onbenullig om aan te wennen, maar toch...
Ik hecht wel aan regelmaat, hoe variabel dat soms is. Al raak ik snel gewend aan zulke vastigheden, soms ben ik toe aan veranderingen. Dan ga ik mee met het ritme van de seizoenen, een regelmatige veranderingen. Na de winter, komt de lente. En dat begint nu toch te kriebelen, dus van 't weekend heb ik blauwe druifjes in de vensterbank gezet, een tafelkleed met bloemetjes en de vazen klaar gezet voor verse tulpen. Buiten vind ik het ook wel's tijd voor veranderingen. De sneeuwklokjes en krokussen zijn er al. Straks komen de knopjes aan de bomen, dan de bloesem, enzovoorts. Alles volgens een vaste route! Alleen de kou en de regen... daar zal ik nooit aan wennen...
Tips van Miss Mustache:
* Ook al begint de lente officieel pas 21 maart, het hangt al een beetje in de lucht... Dus gooi van 't weekend lekker je ramen op en laat je huis volstromen met 'frisse lucht'!
* Op de markt kun je mooie bloesemtakken kopen om alvast wat lente in huis te halen. Extra leuk als je er een heleboel nepvogeltjes inhangt (onder anderen te koop bij Intratuin, Tiger en Action).
Elke woensdag ga ik de boodschappen voor een hele week doen. Omdat ik eerst altijd op dinsdag vrij was, moest ik in het begin wel even wennen. Nu moet ik namelijk zorgen dat ik er vóór de middag ben, anders loop ik tussen de moeders met drukke kinders. Dat was op dinsdag nooit zo, ik was wel gewend aan dat ritme.
Afgelopen keer liep ik dus doelgericht de supermarkt binnen. Ik kijk naar mijn lijstje, het meeste heb ik al doorgekrast. Nog een paar boodschapjes dus en dan was ik klaar. Maar halverwege het schap registreer ik in mijn ooghoeken opeens 'het beschuit' waar anders altijd 'het alcohol' hoorde te staan. Het eerste stuk kon ik daardoor altijd overslaan om gelijk door te lopen naar 'het fruit'. Middenin het pad sta ik dan toch maar even stil: "Hè?! Alles staat anders", realiseer ik me opeens. Achter me staat een kerel met z'n dochtertje in de kar ook stil. "Wat is er, papa?", hoor ik haar vragen. "Shoot! Nu klopt mijn boodschappenlijstje niet meer..." roept hij uit. We lachen er samen om en lopen nu ietsje langzamer de winkel weer in. Het is toch even wennen. Ik hecht wel aan dat soort vaste routes.
Doordat ik elke ochtend dezelfde weg naar mijn werk fiets, doorkruis je ook het pad van anderen met een vaste route. Bijvoorbeeld dat schoolmeisje met haar dikke bos kroeshaar. Als ik haar bij de brug tegen kom, ben ik vroeg en kan ik rustig door fietsen. Als ik de vrouw met de bakfiets bij de rotonde tegen kom, dan moet ik toch een beetje opschieten. Mijn fiets bij de kapper in het fietsenrek. Maar laatst is dat rek weggehaald en wist ik even niet meer waar ik mijn fiets nu laten moest. Ander rekje dan maar, te onbenullig om aan te wennen, maar toch...
Ik hecht wel aan regelmaat, hoe variabel dat soms is. Al raak ik snel gewend aan zulke vastigheden, soms ben ik toe aan veranderingen. Dan ga ik mee met het ritme van de seizoenen, een regelmatige veranderingen. Na de winter, komt de lente. En dat begint nu toch te kriebelen, dus van 't weekend heb ik blauwe druifjes in de vensterbank gezet, een tafelkleed met bloemetjes en de vazen klaar gezet voor verse tulpen. Buiten vind ik het ook wel's tijd voor veranderingen. De sneeuwklokjes en krokussen zijn er al. Straks komen de knopjes aan de bomen, dan de bloesem, enzovoorts. Alles volgens een vaste route! Alleen de kou en de regen... daar zal ik nooit aan wennen...
Tips van Miss Mustache:
* Ook al begint de lente officieel pas 21 maart, het hangt al een beetje in de lucht... Dus gooi van 't weekend lekker je ramen op en laat je huis volstromen met 'frisse lucht'!
* Op de markt kun je mooie bloesemtakken kopen om alvast wat lente in huis te halen. Extra leuk als je er een heleboel nepvogeltjes inhangt (onder anderen te koop bij Intratuin, Tiger en Action).
Log in om te reageren.
