Waarom schrijf ik altijd op los kladpapier terwijl ik een hele voorraad lege notitie-boekjes heb? Waarom blijf ik oneindig lang afwassen met versleten afwasborstels, terwijl ze heel goedkoop zijn? En waarom laat ik kaartjes aan mijn kleding zitten als ik het toch niet meer kan ruilen.
Vooropgesteld: dit zijn niet de vragen waar ik ’s nachts wakker van lig. Nee, de vragen waarbij ik dat wel heb, zijn van een ander kaliber. Het zijn meer constateringen van onlogisch gedrag hier en daar. En als ik er bij stilsta, kan ik het ook wel verklaren. Afwasborstels vergeet ik altijd te kopen en notitieblokjes wil ik op de een of andere manier altijd voor iets speciaals houden.
En wat betreft de kaartjes aan mijn kleding: de achterliggende gedachte is dat als ik iets heb gekocht, graag de mogelijkheid open houd om het terug te brengen. Iets wat ik dan ook regelmatig doe. Omdat ik in de winkel weleens vergeet dat ik al vijf zwarte jurkjes in de kast heb hangen. Of merk dat ik me toch te veel hebt laten beïnvloeden door een verkoopster die beweerde dat die broek voor mij is gemaakt.
Maar goed, bij kleding die niet meer terug kan, is de logica van kaartjes eraan laten zitten natuurlijk weg. Toch knip ik deze er vaak pas af op het moment dat ik iets aantrek, ook al is dat twee maanden na aankoop. Met het gevaar dat ik dat weleens vergeet. Zo hebben mijn collega’s een keer duidelijk kunnen zien dat ik een nieuw rokje aanhad. Ontdekte ik een keer na een sollicitatiegesprek dat er, -gelukkig buiten het zicht-, nog een prijskaartje aan mijn jasje zat. En ik heb tot twee keer toe net kunnen voorkomen dat mijn date zou zien dat ik een nieuw bloesje uit de aanbieding aanhad.
En toch zet ik nog altijd in een laat stadium de schaar in een prijskaartje. Waarom? Nou, misschien is dit toch wel een vraag om wakker van te liggen.
Vooropgesteld: dit zijn niet de vragen waar ik ’s nachts wakker van lig. Nee, de vragen waarbij ik dat wel heb, zijn van een ander kaliber. Het zijn meer constateringen van onlogisch gedrag hier en daar. En als ik er bij stilsta, kan ik het ook wel verklaren. Afwasborstels vergeet ik altijd te kopen en notitieblokjes wil ik op de een of andere manier altijd voor iets speciaals houden.
En wat betreft de kaartjes aan mijn kleding: de achterliggende gedachte is dat als ik iets heb gekocht, graag de mogelijkheid open houd om het terug te brengen. Iets wat ik dan ook regelmatig doe. Omdat ik in de winkel weleens vergeet dat ik al vijf zwarte jurkjes in de kast heb hangen. Of merk dat ik me toch te veel hebt laten beïnvloeden door een verkoopster die beweerde dat die broek voor mij is gemaakt.
Maar goed, bij kleding die niet meer terug kan, is de logica van kaartjes eraan laten zitten natuurlijk weg. Toch knip ik deze er vaak pas af op het moment dat ik iets aantrek, ook al is dat twee maanden na aankoop. Met het gevaar dat ik dat weleens vergeet. Zo hebben mijn collega’s een keer duidelijk kunnen zien dat ik een nieuw rokje aanhad. Ontdekte ik een keer na een sollicitatiegesprek dat er, -gelukkig buiten het zicht-, nog een prijskaartje aan mijn jasje zat. En ik heb tot twee keer toe net kunnen voorkomen dat mijn date zou zien dat ik een nieuw bloesje uit de aanbieding aanhad.
En toch zet ik nog altijd in een laat stadium de schaar in een prijskaartje. Waarom? Nou, misschien is dit toch wel een vraag om wakker van te liggen.
Log in om te reageren.
