Oh sh*t! Daar staat de trein al. Gauw kaartje kopen en rennen maar! Met een enorme handtas aan mijn schouder en nog een extra handtas ren ik de stationstrap op. De conducteur fluit al... Ik spreek mezelf halverwege de trap toe. Huppatee, ik neem mijn laatste sprint op mijn 20 centimeter naaldhakken en neem een enorme sprong naar de nog open deuren waar de conducteur staat. Hij kijkt mij hoopvol aan, want hij weet dat ik het ga halen.
In slowmotion neem ik de sprong, maar tegelijkertijd vliegt daar mijn Dior uit mijn tas. Ik zie ‘m gaan. “Oh neeeeeee” gil ik, geloof me ik kan gillen, en daarbij maak ik veel theatrale gebaren. De mensen in de trein kijken mij vol medeleven aan en hier en daar hoor ik zelfs een schrik en een “oooh” en “aaah”. “Dat is mijn Dior!!!” De conducteur kijkt mij beduusd aan. De beste man heeft nog nooit een vrouw in zo’n staat voor zich gehad gok ik. “Wil je nog mee?” vraagt de conducteur. “Neeeeee! Dat is Dior, weet je wat dat kost!” gil ik. Duidelijk weet hij dat niet en hij sluit de deuren en vertrekt.
Daar sta ik dan in mijn jurk met killer heels. Ik kijk naar mijn Dior op het spoor. Een Engelsman vraagt of hij mij moet helpen, maar ik heb geen zin in de smalltalk daarna. Onder, ik hoop, bewonderend oog van de omstanders zet ik mijn tassen neer, hijs mijn jurk iets omhoog en klauter het perron af. Daar sta ik op het spoor en ik raap mijn Dior bij elkaar. Zo charmant mogelijk klauter ik het perron weer op. Hoera, ik ben weer herenigd met mijn Dior, het valentijnscadeau van mijn vriendlief.
In slowmotion neem ik de sprong, maar tegelijkertijd vliegt daar mijn Dior uit mijn tas. Ik zie ‘m gaan. “Oh neeeeeee” gil ik, geloof me ik kan gillen, en daarbij maak ik veel theatrale gebaren. De mensen in de trein kijken mij vol medeleven aan en hier en daar hoor ik zelfs een schrik en een “oooh” en “aaah”. “Dat is mijn Dior!!!” De conducteur kijkt mij beduusd aan. De beste man heeft nog nooit een vrouw in zo’n staat voor zich gehad gok ik. “Wil je nog mee?” vraagt de conducteur. “Neeeeee! Dat is Dior, weet je wat dat kost!” gil ik. Duidelijk weet hij dat niet en hij sluit de deuren en vertrekt.
Daar sta ik dan in mijn jurk met killer heels. Ik kijk naar mijn Dior op het spoor. Een Engelsman vraagt of hij mij moet helpen, maar ik heb geen zin in de smalltalk daarna. Onder, ik hoop, bewonderend oog van de omstanders zet ik mijn tassen neer, hijs mijn jurk iets omhoog en klauter het perron af. Daar sta ik op het spoor en ik raap mijn Dior bij elkaar. Zo charmant mogelijk klauter ik het perron weer op. Hoera, ik ben weer herenigd met mijn Dior, het valentijnscadeau van mijn vriendlief.
Log in om te reageren.
