“Spaart u ook…?” Met uitzondering van de koopzegels en Airmiles bij Albert Heijn, beantwoord ik deze vraag in supermarkten consequent met ja. Of het nou gaat om servies dat ik niet nodig heb of om kaartjes voor een musical waar ik nooit naartoe zal gaan: ik doe overal enthousiast aan mee.
Een beetje fanatiek ben ik wel. Ik pak regelmatig nog iets extra’s bij de kassa om aan het benodigde bedrag te komen voor een zegeltje of spaarpunt. En alles wat ik aangeboden krijg van mensen voor of achter me in de rij, neem ik dankbaar in ontvangst. Maar met mijn verknipte boodschappengedrag zet dit alsnog weinig zoden aan de dijk. Ik kom nooit verder dan halfvolle spaarkaarten.
En dan heb je natuurlijk ook nog de plaatjes. Deze geef ik het liefst weg aan verlegen kindjes die je verwachtingsvol aankijken als je de supermarkt uitkomt, maar niks durven vragen. Maar op de een of andere manier tref ik bijna altijd brutale kinderen. Met als gevolg dat ik nu nog steeds een voorraad voetbal-en dierenplaatjes heb.
Maar twee weken geleden begon ik vol goede moed aan de hamsterbingo-actie. Zonder verder te weten wat de actie inhoudt, ging ik heel bewust voor tien euro boodschappen doen. Naar eigen idee goed voor één bingokaart. “Dat wordt dan €9,50, zegt de caissière.” “O nee”, zeg ik teleurgesteld, “dan loop ik natuurlijk net een bingokaart mis.” Ze vertelt dat je deze niet bij een bepaald bedrag krijgt, maar bij bepaalde producten. Ik vind het lief dat de caissière vervolgens alsnog twee kaarten aan me wil geven, maar sla deze beleefd af. “Maar je hebt er gewoon recht op hoor”, reageert ze. “Je hebt twee actieproducten.”
Inmiddels heb ik al acht hamsterbingo-kaarten. Ze hangen netjes gebundeld op mijn koelkast. Ik weet nog steeds niet wat je kunt winnen en de trekkingen zijn tot nu toe aan me voorbij gegaan. Maar dat is niet erg. Een vluchtige blik op de actievoorwaarden was al voldoende om te concluderen dat deze actie net iets te gecompliceerd is voor mij. Natuurlijk blijf ik wel doorsparen. Iemand interesse? Bescheiden mensen hebben voorrang.
Een beetje fanatiek ben ik wel. Ik pak regelmatig nog iets extra’s bij de kassa om aan het benodigde bedrag te komen voor een zegeltje of spaarpunt. En alles wat ik aangeboden krijg van mensen voor of achter me in de rij, neem ik dankbaar in ontvangst. Maar met mijn verknipte boodschappengedrag zet dit alsnog weinig zoden aan de dijk. Ik kom nooit verder dan halfvolle spaarkaarten.
En dan heb je natuurlijk ook nog de plaatjes. Deze geef ik het liefst weg aan verlegen kindjes die je verwachtingsvol aankijken als je de supermarkt uitkomt, maar niks durven vragen. Maar op de een of andere manier tref ik bijna altijd brutale kinderen. Met als gevolg dat ik nu nog steeds een voorraad voetbal-en dierenplaatjes heb.
Maar twee weken geleden begon ik vol goede moed aan de hamsterbingo-actie. Zonder verder te weten wat de actie inhoudt, ging ik heel bewust voor tien euro boodschappen doen. Naar eigen idee goed voor één bingokaart. “Dat wordt dan €9,50, zegt de caissière.” “O nee”, zeg ik teleurgesteld, “dan loop ik natuurlijk net een bingokaart mis.” Ze vertelt dat je deze niet bij een bepaald bedrag krijgt, maar bij bepaalde producten. Ik vind het lief dat de caissière vervolgens alsnog twee kaarten aan me wil geven, maar sla deze beleefd af. “Maar je hebt er gewoon recht op hoor”, reageert ze. “Je hebt twee actieproducten.”
Inmiddels heb ik al acht hamsterbingo-kaarten. Ze hangen netjes gebundeld op mijn koelkast. Ik weet nog steeds niet wat je kunt winnen en de trekkingen zijn tot nu toe aan me voorbij gegaan. Maar dat is niet erg. Een vluchtige blik op de actievoorwaarden was al voldoende om te concluderen dat deze actie net iets te gecompliceerd is voor mij. Natuurlijk blijf ik wel doorsparen. Iemand interesse? Bescheiden mensen hebben voorrang.
Log in om te reageren.
