Vroeger droomde ik er altijd van om prinses te worden. Toen ik iets ouder was vertelde men mij dat die kans vrij klein is, tenzij ik met een prins trouw. Helaas is het zo dat de prinsen die nog vrijgezel zijn op dit moment of te oud, of te buitenlands zijn. Nu moet je niet denken dat ik discrimineer, het gaat mij simpelweg om de taalbarrière. Ik heb dus maar besloten om niet meer op zoek te gaan naar een beschikbare prins, maar om gewoon te wachten op de spreekwoordelijke prins op het witte paard. Wellicht dat hij me ooit zijn prinsesje zal noemen.
Hoewel er ontzettend veel mannen in Nederland wonen en er ook vrij veel exemplaren rondzwemmen op Funky Fish ben ik die prins nog niet tegen gekomen. Eigenlijk stikt het van de prinsen in Nederland, maar helaas speelt in ons eigen landje de taalbarrière ook een grote rol. Ik doel dan niet zozeer op de Friese taal, die is gewoon prachtig en een knul uit Friesland is voor mij geen probleem. Ik bedoel meer het taalgebruik tegenwoordig.
Het valt me de laatste tijd op dat alles maar gezegd moet kunnen worden. Politiek Den Haag is daar een sprekend voorbeeld van. Een Kamerlid zegt de Minister President eens even normaal te doen waarop wordt gereageerd met het (heel kinderachtige) doe lekker zelf normaal. Zulk taalgebruik werp een taalbarrière op binnen Nederland. Normen en Waarden is een taal die nog maar door een beperkt deel van de inwoners van ons landje gesproken wordt. De mensen die deze taal nog spreken sterven langzaam uit en wat blijft er dan over?
Natuurlijk overdrijf ik nu wel een beetje, maar het blijft zorgelijk. Mensen zeggen alles wat ze denken. Vaak denkt men niet eens meer maar zegt gewoon. Je merkt het niet alleen in Nederland, in de hele wereld worden normen en waarden qua taalgebruik met voeten getreden. Laatst was ik bij onze zuiderburen en daar viel het me op dat men de taal van Normen en Waarden veel beter beheerst dan wij hier in ons kikkerlandje. Daarom lijkt het me een goed idee om eens met z’n allen naar België te gaan. We kunnen nog heel wat leren van deze mensen!
Niet alleen op het gebied van taal valt er nog van alles te verbeteren in Nederland. Ook de manier waarop we met elkaar om gaan. Als ik bij school in de stadsbus wil stappen die me naar het station brengt is het verstandig om zoveel mogelijk met de stroom mee te bewegen. Als je namelijk zelf niet loopt, word je de bus wel ingeduwd. Bij onze zuiderburen gaat het er allemaal veel gemoedelijker aan toe. Als de bus er aan komt wacht men keurig totdat de passagiers die uit willen stappen dit gedaan hebben. Pas dan stappen ze om de beurt de bus in.
Voor alle vrouwen die, net als ik tevergeefs op zoek zijn naar hun prins op het witte paard, heb ik dan ook het volgende advies; Maak eens een busritje in België!
Hoewel er ontzettend veel mannen in Nederland wonen en er ook vrij veel exemplaren rondzwemmen op Funky Fish ben ik die prins nog niet tegen gekomen. Eigenlijk stikt het van de prinsen in Nederland, maar helaas speelt in ons eigen landje de taalbarrière ook een grote rol. Ik doel dan niet zozeer op de Friese taal, die is gewoon prachtig en een knul uit Friesland is voor mij geen probleem. Ik bedoel meer het taalgebruik tegenwoordig.
Het valt me de laatste tijd op dat alles maar gezegd moet kunnen worden. Politiek Den Haag is daar een sprekend voorbeeld van. Een Kamerlid zegt de Minister President eens even normaal te doen waarop wordt gereageerd met het (heel kinderachtige) doe lekker zelf normaal. Zulk taalgebruik werp een taalbarrière op binnen Nederland. Normen en Waarden is een taal die nog maar door een beperkt deel van de inwoners van ons landje gesproken wordt. De mensen die deze taal nog spreken sterven langzaam uit en wat blijft er dan over?
Natuurlijk overdrijf ik nu wel een beetje, maar het blijft zorgelijk. Mensen zeggen alles wat ze denken. Vaak denkt men niet eens meer maar zegt gewoon. Je merkt het niet alleen in Nederland, in de hele wereld worden normen en waarden qua taalgebruik met voeten getreden. Laatst was ik bij onze zuiderburen en daar viel het me op dat men de taal van Normen en Waarden veel beter beheerst dan wij hier in ons kikkerlandje. Daarom lijkt het me een goed idee om eens met z’n allen naar België te gaan. We kunnen nog heel wat leren van deze mensen!
Niet alleen op het gebied van taal valt er nog van alles te verbeteren in Nederland. Ook de manier waarop we met elkaar om gaan. Als ik bij school in de stadsbus wil stappen die me naar het station brengt is het verstandig om zoveel mogelijk met de stroom mee te bewegen. Als je namelijk zelf niet loopt, word je de bus wel ingeduwd. Bij onze zuiderburen gaat het er allemaal veel gemoedelijker aan toe. Als de bus er aan komt wacht men keurig totdat de passagiers die uit willen stappen dit gedaan hebben. Pas dan stappen ze om de beurt de bus in.
Voor alle vrouwen die, net als ik tevergeefs op zoek zijn naar hun prins op het witte paard, heb ik dan ook het volgende advies; Maak eens een busritje in België!
