Hoe onwaarschijnlijk het misschien ook klinkt, ik vind het prettig als mensen me voorgaan, zodat ik gewoon kan volgen en niet zo hoef na te denken. Nou ja, ik denk altijd over alles na, maar als een ander beslissingen maakt, hoef ik dus alleen maar na te denken over de gevolgen van die beslissing en over mijn rol daarin. Vervolgens stel ik vanuit die situatie mijn vragen en geef ik, wanneer gewenst, input. De één zal dit passief noemen, de ander makkelijk. Maar afgelopen jaar kwam ik tot een andere conclusie, namelijk dat mijn oh zo avonturistische hart, soms beheerst wordt door één grote angst; de angst om zichtbaar te zijn.
Het moment dat ik met de diepte van deze soms verlammende angst geconfronteerd werd, was niet toen ik op een feestje gezellig grappen stond te met maken met een onbekende of toen ik in mijn eentje naar het buitenland vertrok. Ook was dit niet toen ik in de Dominicaanse Republiek gevolgd werd, omdat ik onderzoek deed naar kinderhandel en kindersekstoerisme. Nee, deze angst werd zichtbaar toen ik vorig jaar een gesprek had met mijn vader.
Hij vertelde me dat hij erg geniet van hoe ik mijn leven leef, dat hij trots op me is en hij ziet dat ik ondanks pijn en moeite dromen naleef. Zijn woorden raakten mijn hart, maar tegelijk had ik het gevoel dat hij nog iets anders met me wilde delen, iets belangrijks. Terwijl zijn bemoedigende woorden over me heen spoelden, steeg de spanning in mijn hart, en plotseling...kwam het hoge woord eruit: "Ik heb je veel geleerd de afgelopen jaren en ik zou het heel fijn vinden als je Home of Change voor mij wil opzetten, zodat wanpraktijken met betrekking tot kinderhandel en slavernij nog meer aan het licht zullen komen." Ik keek hem aan, verbaasd...maar vooral verontwaardigd. Was hij wel goed bij zijn hoofd? Als ik dat zou gaan doen, zouden mensen me gaan zien! Hij wist toch hoe ik ervan houd om achter de schermen te zorgen dat ánderen goed functioneren, en dat ik daarbij het liefst ongezien blijf??
Zoals gewoonlijk kende hij mijn gedachten en zei hij: "Luister goed.... Allereerst moet je goed onthouden dat ik bij je ben, maar ook moet je weten dat ik dit vraag omdat ik ernaar verlang dat jij, maar ook je andere broers, zussen en vrienden volledig zichtbaar worden hier op aarde. Hoe meer jullie, mét elkaar, zichtbaar worden, des te beter mensen mijn liefde, gerechtigheid, waarheid, trouw en genade zullen zien."
96, 97, 98, 99, hooooonderd! Wie niet weg is, is gezieeeen!
Langzaam draai ik me om en zie ik mijzelf; mijn angst erkend en aangesproken.
Ik besef dat ik mijn plezier om anderen zichtbaar te laten zijn van niemand vreemd heb, ineens begrijp ik hem. Langzaam zoeken mijn ogen de zijne en besluit ik dat ik geen verstoppertje meer ga spelen.
www.homeofchange.nl (How it all began, for the sake of the children
Het moment dat ik met de diepte van deze soms verlammende angst geconfronteerd werd, was niet toen ik op een feestje gezellig grappen stond te met maken met een onbekende of toen ik in mijn eentje naar het buitenland vertrok. Ook was dit niet toen ik in de Dominicaanse Republiek gevolgd werd, omdat ik onderzoek deed naar kinderhandel en kindersekstoerisme. Nee, deze angst werd zichtbaar toen ik vorig jaar een gesprek had met mijn vader.
Hij vertelde me dat hij erg geniet van hoe ik mijn leven leef, dat hij trots op me is en hij ziet dat ik ondanks pijn en moeite dromen naleef. Zijn woorden raakten mijn hart, maar tegelijk had ik het gevoel dat hij nog iets anders met me wilde delen, iets belangrijks. Terwijl zijn bemoedigende woorden over me heen spoelden, steeg de spanning in mijn hart, en plotseling...kwam het hoge woord eruit: "Ik heb je veel geleerd de afgelopen jaren en ik zou het heel fijn vinden als je Home of Change voor mij wil opzetten, zodat wanpraktijken met betrekking tot kinderhandel en slavernij nog meer aan het licht zullen komen." Ik keek hem aan, verbaasd...maar vooral verontwaardigd. Was hij wel goed bij zijn hoofd? Als ik dat zou gaan doen, zouden mensen me gaan zien! Hij wist toch hoe ik ervan houd om achter de schermen te zorgen dat ánderen goed functioneren, en dat ik daarbij het liefst ongezien blijf??
Zoals gewoonlijk kende hij mijn gedachten en zei hij: "Luister goed.... Allereerst moet je goed onthouden dat ik bij je ben, maar ook moet je weten dat ik dit vraag omdat ik ernaar verlang dat jij, maar ook je andere broers, zussen en vrienden volledig zichtbaar worden hier op aarde. Hoe meer jullie, mét elkaar, zichtbaar worden, des te beter mensen mijn liefde, gerechtigheid, waarheid, trouw en genade zullen zien."
96, 97, 98, 99, hooooonderd! Wie niet weg is, is gezieeeen!
Langzaam draai ik me om en zie ik mijzelf; mijn angst erkend en aangesproken.
Ik besef dat ik mijn plezier om anderen zichtbaar te laten zijn van niemand vreemd heb, ineens begrijp ik hem. Langzaam zoeken mijn ogen de zijne en besluit ik dat ik geen verstoppertje meer ga spelen.
www.homeofchange.nl (How it all began, for the sake of the children
Log in om te reageren.
