Ken je dat? Dat mensen vragen wat je grootste blunder ooit is? Als ik mijn leventje bekijk, heb ik aardig wat blundertjes begaan. Meestal weet ik deze weg te lachen en vergeet ik ze snel. Behalve deze...
Drie maanden lang was ik reisleider geweest in Malta. De dag dat ik thuiskwam, wilde ik weer terug naar Malta omdat het daar zo geweldig was geweest. Ik stap op de fiets en ga naar een vriendin om daar troost te zoeken. Daar op de bank beland, zit zij aan haar nieuwe vriendje te plukken. Niet leuk.
Dus plan B: een vriend sms’en. Ik sms Jurjen of ik bij hem langs mag komen omdat ik me rot voel sinds ik terug ben uit Malta. Het mag! Hoera!
We sms’en wat heen en weer. Hij sms’t zijn adres, want hij is verhuisd. Ik ga met een smoesje weg bij mijn vriendin en haar nieuwe lover, op zoek naar troost. De tram in en ik bel Jurjen even om te zeggen dat ik eraan kom.
Tuut tuut... De telefoon gaat over. "Met Jurjen", hoor ik aan de andere kant van de lijn. Mijn hart slaat over. "Dit is Jur niet," denk ik. "Shit". Ik praat nog even verder over koetjes en kalfjes en hang op. Ik kijk in mijn telefoon. Ja hoor! Er staan twee Jurjens in mijn telefoon. De één is een vriend. De ander een Jurjen met wie ik één keer heb gezoend.
Halte bereikt. Ik stap uit met een heel ander gevoel dan gepland. Daar staat hij dan, Jurjen. Loop mee naar zijn huis, ga mee naar binnen, praten wat gezellig bij en ik ga weer naar huis.
Wat moet deze Jurjen wel gedacht hebben? Een meisje dat hij amper kent, sms’t hem om af te spreken, omdat ze zich alleen voelt na 3 maanden Malta, en troost zoekt bij een jongen waarmee ze één keer heeft gezoend...
Mijn grootste blunder ooit...
Drie maanden lang was ik reisleider geweest in Malta. De dag dat ik thuiskwam, wilde ik weer terug naar Malta omdat het daar zo geweldig was geweest. Ik stap op de fiets en ga naar een vriendin om daar troost te zoeken. Daar op de bank beland, zit zij aan haar nieuwe vriendje te plukken. Niet leuk.
Dus plan B: een vriend sms’en. Ik sms Jurjen of ik bij hem langs mag komen omdat ik me rot voel sinds ik terug ben uit Malta. Het mag! Hoera!
We sms’en wat heen en weer. Hij sms’t zijn adres, want hij is verhuisd. Ik ga met een smoesje weg bij mijn vriendin en haar nieuwe lover, op zoek naar troost. De tram in en ik bel Jurjen even om te zeggen dat ik eraan kom.
Tuut tuut... De telefoon gaat over. "Met Jurjen", hoor ik aan de andere kant van de lijn. Mijn hart slaat over. "Dit is Jur niet," denk ik. "Shit". Ik praat nog even verder over koetjes en kalfjes en hang op. Ik kijk in mijn telefoon. Ja hoor! Er staan twee Jurjens in mijn telefoon. De één is een vriend. De ander een Jurjen met wie ik één keer heb gezoend.
Halte bereikt. Ik stap uit met een heel ander gevoel dan gepland. Daar staat hij dan, Jurjen. Loop mee naar zijn huis, ga mee naar binnen, praten wat gezellig bij en ik ga weer naar huis.
Wat moet deze Jurjen wel gedacht hebben? Een meisje dat hij amper kent, sms’t hem om af te spreken, omdat ze zich alleen voelt na 3 maanden Malta, en troost zoekt bij een jongen waarmee ze één keer heeft gezoend...
Mijn grootste blunder ooit...
Log in om te reageren.
