‘Je hebt genoeg kwaliteiten, alleen je bent niet commercieel genoeg. Daarom willen we niet met je verder. Volgende week kun je nog wel blijven. Ik heb trouwens ook nog een chocoladeletter voor je. Alsjeblieft.’
Dit kwam twee weken geleden wat onverwacht toen ik nietsvermoedend maandag enthousiast aan een nieuwe werkweek wilde beginnen. Ik had niet gerekend op een chocoladeletter, maar nog minder op het aflopen van mijn baan. Mijn contract was weliswaar tijdelijk, maar de einddatum was nog niet in zicht.
Nou ben ik al vaak van werkplek veranderd en daarin vrij flexibel geworden. Maar na iets te veel wisselingen in korte tijd, kwam dit bericht vrij hard aan. Ik zag mezelf al weer zitten bij het uitzendbureau, internet afstruinen op zoek naar vacatures en de zoveelste sollicitatiebrief schrijven. Genoeg om het even niet meer te zien zitten.
‘Ga anders maar even een rondje lopen, en laat het bezinken’, was het advies van mijn leidinggevende. ‘En neem een stukje van je chocoladeletter, dat kan goeddoen.’ Nou houd ik van chocola, en zeker als ik me wat minder voel. Maar op dat moment had ik wat meer nodig dan een doekje voor het bloeden. Gelukkig kwam dat al snel in de vorm van meelevende collega’s. Waarbij het: ‘Alles heeft uiteindelijk een reden, maar ik snap niet dat je weg moet’, uit de mond van een atheïstische collega me weer spontaan deed lachen.
Inmiddels heb ik mijn ontslag grotendeels gerelativeerd. Ik ben steeds meer gaan toegeven aan het niet-commerciële in mezelf en ik heb weer oog voor andere vacatures. En dat het op de route woon-werk afgelopen week nog meer tegenzat dan normaal, daar heb ik een positief punt van gemaakt. Maar ja, een klein stukje blijft ongerelativeerd. Zo heb ik nog steeds een wat negatieve associatie met chocoladeletters. Ik hoop dat sinterklaas er rekening mee houdt.
Dit kwam twee weken geleden wat onverwacht toen ik nietsvermoedend maandag enthousiast aan een nieuwe werkweek wilde beginnen. Ik had niet gerekend op een chocoladeletter, maar nog minder op het aflopen van mijn baan. Mijn contract was weliswaar tijdelijk, maar de einddatum was nog niet in zicht.
Nou ben ik al vaak van werkplek veranderd en daarin vrij flexibel geworden. Maar na iets te veel wisselingen in korte tijd, kwam dit bericht vrij hard aan. Ik zag mezelf al weer zitten bij het uitzendbureau, internet afstruinen op zoek naar vacatures en de zoveelste sollicitatiebrief schrijven. Genoeg om het even niet meer te zien zitten.
‘Ga anders maar even een rondje lopen, en laat het bezinken’, was het advies van mijn leidinggevende. ‘En neem een stukje van je chocoladeletter, dat kan goeddoen.’ Nou houd ik van chocola, en zeker als ik me wat minder voel. Maar op dat moment had ik wat meer nodig dan een doekje voor het bloeden. Gelukkig kwam dat al snel in de vorm van meelevende collega’s. Waarbij het: ‘Alles heeft uiteindelijk een reden, maar ik snap niet dat je weg moet’, uit de mond van een atheïstische collega me weer spontaan deed lachen.
Inmiddels heb ik mijn ontslag grotendeels gerelativeerd. Ik ben steeds meer gaan toegeven aan het niet-commerciële in mezelf en ik heb weer oog voor andere vacatures. En dat het op de route woon-werk afgelopen week nog meer tegenzat dan normaal, daar heb ik een positief punt van gemaakt. Maar ja, een klein stukje blijft ongerelativeerd. Zo heb ik nog steeds een wat negatieve associatie met chocoladeletters. Ik hoop dat sinterklaas er rekening mee houdt.
Log in om te reageren.
